Новачаркаск (карабель)
| Новачаркаск | |
|---|---|
 | |
| Гісторыя карабля | |
| Дзяржава сцяга |
 СССР Расія |
| Спушчана на ваду | 17 красавіка 1987 года |
| Уведзены ў эксплуатацыю | 30 лістапада 1987 года |
| Выведзены са складу флоту | 26 снежня 2023 года |
| Сучасны статус | знішчаны |
| Асноўныя характарыстыкі | |
| Экіпаж | 87 |
| Памеры | |
| Водазмяшчэнне надводнае | 3 450 т |
| Водазмяшчэнне падводнае | 4 080 т |
| Даўжыня найбольшая (па КВЛ) | 112,5 м |
| Шырыня корпуса найб. | 15 м |
| Сярэдняя асадка (па КВЛ) | 3,7 м |
| Сілавая ўстаноўка | |
| Узбраенне | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
«Новачаркаск» (БДК-46) — вялікі дэсантны карабель праекта 775 (775 / II), які складаўся на ўзбраенні Чарнаморскага флоту ВМФ СССР, а пазней, пасля падзелу флоту, які ўвайшоў у склад Чарнаморскага флоту ВМФ Расіі.
Быў прызначаны для высадкі марскога дэсанту на неабсталяванае ўзбярэжжа і перакідання морам войскаў і грузаў. Быў здольны транспартаваць розныя віды бронетэхнікі, уключаючы танкі. Першапачаткова меў бартавы нумар 108 а з 1 мая 1989 года яму быў прысвоены бартавы нумар 142[1].
26 снежня 2023 года падчас расійскага ўварвання ва Украіну «Новачаркаск» быў знішчаны сіламі УСУ ударам крылатай ракеты ў порце Феадосіі[2].
Будаўніцтва
[правіць | правіць зыходнік]Карабель пабудаваны на верфі ў Гданьску (Польшча) (завадскі № 775/24). Спушчаны на ваду 17 красавіка 1987 года.
Служба
[правіць | правіць зыходнік]Уступіў у строй Чарнаморскага флоту ВМФ СССР 30 лістапада 1987 года.
Увосень 1988 года пасля заканчэння адпрацоўкі задач па ўводу карабля ў склад ВМФ і міжфлоцкага пераходу па маршруце Балтыйск-Севастопаль і вяртання ў базу пастаяннага базавання — Крымская ваенна-марская база на возеры Данузлаў пад камандаваннем камандзіра карабля Хварастухіна А. Р. прыняў удзел у апошніх вучэннях войскаў Варшаўскай дамовы «Восень-88» з паспяховым выкананнем задачы заходу і высадкі марскога дэсанту ў рацэ Дунай на значным аддаленні ад марскога ўзбярэжжа.
Увайшоў у склад 197-й брыгады дэсантных караблёў 39-й дывізіі марскіх дэсантных сіл з базаваннем на Новаазэрным, Данузлаў.
Да 1990 года прымаў удзел у ваенных вучэннях рознага маштабу.
З 1990 па 1998 год знаходзіўся ў складзе караблёў кансервацыі. Дэсантныя караблі 39-й дывізіі марскіх дэсантных сіл якія дасталіся Расіі перайшлі з Данузлава, які стаў Паўднёвай ваенна-марской базай Украіны ў Севастопалі і ўвайшлі ў склад 30-й дывізіі надводных караблёў Чарнаморскага флоту РФ.
У лютым 1998 года вялікі дэсантны карабель быў уведзены ў склад сіл 30-й дывізіі надводных караблёў Чарнаморскага флоту, але па-ранейшаму заставаўся на кансервацыі.
Па ініцыятыве адміністрацыі горада Новачаркаска — шэфа карабля — на падставе загаду галоўнакамандуючага ВМФ Расіі ад 7 красавіка 2002 года Вялікаму дэсантнаму караблю было прысвоена найменне «Новачаркаск».
У пачатку 2007 года ВДК «Новачаркаск» быў выведзены з кансервацыі і ўведзены ў склад дзеючых сіл Чарнаморскага флоту.
З 7 жніўня па 15 лістапада 2009 года карабель прымаў удзел у вучэннях «Захад-2009», здзейсніўшы ў складзе злучэння караблёў Чарнаморскага флоту пераход па маршруце Севастопаль-Балтыйск-Севастопаль.
У жніўні 2012 года ўдзельнічаў у актывацыі Чарнаморскай ваенна-марской групы аператыўнага ўзаемадзеяння «Блэксіфор».
У верасні 2013 года выконваў задачы па планах аператыўнага камандавання ў Міжземным моры.
Падчас уварвання ва Украіну
[правіць | правіць зыходнік]Падчас уварвання Расіі ва Украіну 24 сакавіка 2022 года карабель быў атакаваны ўкраінскімі ракетамі ў порце Бэрдзянска[3]. У выніку загінулі 3 члены экіпажа[4].
26 снежня 2023 года УСУ атакавалі «Новачаркаск» у Феадосіі з дапамогай крылатых ракет[2]. Відавочцы публікавалі ў сацыяльных сетках фота і відэа магутных выбухаў і моцнага пажару ў феадасійскім порце[2]. УСУ заявілі, што карабель быў знішчаны[2]. Камандуючы паветраных сіл УСУ Мікалай Аляшчук заявіў: «а ў гэты раз услед за флагманам ЧФ РФ — крэйсерам „Масква“ — ідзе вялікі дэсантны карабель „Новачаркаск“. Дзякуй пілотам паветраных сіл»[2]. Мінабароны РФ заявіла, што «Новачаркаск» «атрымаў пашкоджанні» «падчас адбіцця ўдару» УСУ[2]. Але ў той жа дзень у сеціве з’явіліся фота, якія пацвердзілі знішчэнне карабля.
Пры гэтым Мінабароны РФ заяўляла, што два ўкраінскіх Су-24, якія ажыццявілі пускі ракет па караблі, былі збітыя расійскім СПА ў раёне населенага пункта Пэтравірыўка[2]. Аднак прадстаўнік паветраных сіл УСУ Юры Ігнат заявіў, што ўкраінскія самалёты збітыя не былі[2].
Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі падзякаваў УСУ за папаўненне «расійскага падводнага Чарнаморскага флоту» «яшчэ адной пасудзінай»[2].
«Новачаркаск» стаў шостым расійскім вялікім дэсантным караблём, які быў пашкоджаны або знішчаны падчас поўнамаштабнай вайны[5].
Зноскі
- ↑ Большой десантный корабль «Новочеркасск» проекта 775/II. Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2016. Праверана 1 чэрвеня 2015.
- ↑ а б в г д е ё ж з Авиаудар по БДК «Новочеркасск» в Феодосии. Что известно на данный момент (руск.). Русская служба Би-би-си (26 снежня 2023).
- ↑ Уничтоженный российский военный корабль и возможность возврата смертной казни в РФ. Главное к 8:00 25 марта. newsmaker.md (25 сакавіка 2022). Архівавана з першакрыніцы 17 красавіка 2022. Праверана 20 красавіка 2022.
- ↑ В Севастополе простились с тремя матросами из экипажа большого десантного корабля ЧФ. Архівавана з першакрыніцы 31 сакавіка 2022. Праверана 23 красавіка 2022.
- ↑ Украина уже шестой раз успешно поражает российские большие десантные корабли за время полномасштабной войны, подсчитал The Insider.. Telegram. The Insider (26 снежня 2023).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Вялікі дэсантны карабель «Новачаркаск»Архівавана 5 красавіка 2015.
- Вялікі дэсантны карабель «Новачаркаск»Архівавана 2 чэрвеня 2015.