- Арыгінал
- Ф. Шылера
- Freude, schöner Götterfunken,
- Tochter aus Elysium!
- Wir betreten feuertrunken,
- Himmlische, Dein Heiligtum.
- Deine Zauber binden wieder,
- Was die Mode streng geteilt,
- Alle Menschen werden Brüder,
- Wo Dein sanfter Flügel weilt.
- Chor.
- Seid umschlungen, Millionen!
- Diesen Kuß der ganzen Welt!
- Brüder, überm Sternenzelt
- Muß ein lieber Vater wohnen!
- Wem der große Wurf gelungen,
- Eines Freundes Freund zu sein,
- Wer ein holdes Weib errungen,
- Mische seinen Jubel ein!
- Ja, wer auch nur eine Seele
- Sein nennt auf dem Erdenrund!
- Und wer’s nie gekonnt, der stehle
- Weinend sich aus diesem Bund!
- Chor.
- Was den großen Ring bewohnet,
- Huldige der Sympathie!
- Zu den Sternen leitet sie,
- Wo der Unbekannte thronet.
- Freude trinken alle Wesen
- An den Brüsten der Natur;
- Alle Guten, alle Bösen
- Folgen ihrer Rosenspur.
- Küsse gab sie uns und Reben,
- Einen Freund, geprüft im Tod;
- Wollust ward dem Wurm gegeben,
- Und der Cherub steht vor Gott.
- Chor.
- Ihr stürzt nieder, Millionen?
- Ahnest du den Schöpfer, Welt?
- Such' ihn überm Sternenzelt!
- Über Sternen muß er wohnen.
- Freude heißt die starke Feder
- In der ewigen Natur.
- Freude, Freude treibt die Räder
- In der Großen Weltenuhr.
- Blumen lockt sie aus den Keimen,
- Sonnen aus dem Firmament,
- Sphären rollt sie in den Räumen,
- Die des Sehers Rohr nicht kennt.
- Chor.
- Froh, wie seine Sonnen fliegen
- Durch des Himmels prächt’gen Plan,
- Laufet, Brüder, eure Bahn,
- Freudig, wie ein Held zum Siegen.
- Aus der Wahrheit Feuerspiegel
- Lächelt sie den Forscher an.
- Zu der Tugend steilem Hügel
- Leitet sie des Dulders Bahn.
- Auf des Glaubens Sonnenberge
- Sieht man ihre Fahnen wehn,
- Durch den Riß gesprengter Särge
- Sie im Chor der Engel stehn.
- Chor.
- Duldet mutig, Millionen!
- Duldet für die beßre Welt!
- Droben überm Sternzelt
- Wird ein großer Gott belohnen.
- Göttern kann man nicht vergelten;
- Schön ist’s, ihnen gleich zu sein.
- Gram und Armut soll sich melden,
- Mit den Frohen sich erfreun.
- Groll und Rache sei vergessen,
- Unserm Todfeind sei verziehn,
- Keine Tränen soll ihn pressen,
- Keine Reue nage ihn.
- Chor.
- Unser Schuldbuch sei vernichtet!
- Ausgesöhnt die ganze Welt!
- Brüder, überm Sternenzelt
- Richtet Gott, wie wir gerichtet.
- Freude sprudelt in Pokalen,
- In der Traube goldnem Blut
- Trinken Sanftmut Kannibalen,
- Die Verzweiflung Heldenmut--
- Brüder, fliegt von euren Sitzen,
- Wenn der volle Römer kreist,
- Laßt den Schaum zum Himmel spritzen:
- Dieses Glas dem guten Geist.
- Chor.
- Den der Sterne Wirbel loben,
- Den des Seraphs Hymne preist,
- Dieses Glas dem guten Geist
- Überm Sternenzelt dort oben!
- Festen Mut in schwerem Leiden,
- Hilfe, wo die Unschuld weint,
- Ewigkeit geschwornen Eiden,
- Wahrheit gegen Freund und Feind,
- Männerstolz vor Königsthronen, --
- Brüder, gält' es Gut und Blut--
- Dem Verdienste seine Kronen,
- Untergang der Lügenbrut!
- Chor.
- Schließt den heil’gen Zirkel dichter,
- Schwört bei diesem goldnen Wein:
- Dem Gelübde treu zu sein,
- Schwört es bei dem Sternenrichter!
- Rettung von Tyrannenketten,
- Großmut auch dem Bösewicht,
- Hoffnung auf den Sterbebetten,
- Gnade auf dem Hochgericht!
- Auch die Toten sollen leben!
- Brüder, trinkt und stimmet ein,
- Allen Sündern soll vergeben,
- Und die Hölle nicht mehr sein.
- Chor.
- Eine heitre Abschiedsstunde!
- Süßen Schlaf im Leichentuch!
- Brüder, einen sanften Spruch
- Aus des Totenrichters Mund.
|
- Пераклад
- А. Лойкі
- Радасць — іскраў божых ззянне,
- Елісейскіх ніў уток,
- Святасці нябёс сяганне,
- Боскасці святой глыток.
- І зноў чары твае ўрочаць,
- Што суровай модзе ў тон,
- І братамі людзі крочаць,
- Пад крыло тваё ў палон.
- Хор.
- Абяртайцеся ж, мільёны,
- Цалаваць увесь белсвет!
- Брацці, звыш усіх планет
- Бацька наш жыве любёны!..
- Каб удачу веліч ксціла,
- Сябар сябра выручай,
- А даб’ешся ласкі мілай, -
- Радасці лучы ручай!
- Ну, а на зямным на крузе
- Ймеш душу сваёй назваць,
- Ды без водгуку, той вузел,
- Плачучы, а мусіш рваць.
- Хор.
- Веліч — велічнай кароне,
- Прысягайце ж пекнаце,
- Што між ясных зор цвіце,
- Дзе Нязнаны сам на троне!..
- Радасць п’е ж усё, што існа
- У прыроды на грудзях,
- І дабрак і ненавіснік
- Следам ружаў бяры шлях.
- Вусны вуснам і кяліхам,
- І выпрабаваным тым,
- Хто, хоць збыты чарвячыхам,
- Будзе ў Бога — херувім.
- Хор.
- Ў вір штурхаюць вас, мільёны?
- Прадчуваеш, свет, Тварца?
- Дык шукай звыш зор вянца,
- Па-над зормі трон ягоны!
- Радасць, ты — пяром святым,
- У прыроды — вечным кветам,
- Колца велічнае ты,
- Што ў гадзінніку сусвету.
- Кветкі ўсе ў цябе каймою,
- Сонцы ўсе, што ў небе ёсць,
- Небасхілы, што гурмою,
- Сэнс якіх — не наш шчэ госць.
- Хор.
- Сонцам цешся да знямогі,
- Што ў блакіце — пышны пан
- І вядзе, браты, наш стан,
- Як герой, да перамогі.
- Высмее даследчык горка
- Зман, што праўду ўсім крадзе,
- Да крутых дабра пагоркаў
- Праз пакуты шлях вядзе.
- Веры сонечнай вяршыні,
- Каб сцягам лунаць між гор,
- А праз клопату цясніны
- Бачыць вам анёлаў хор.
- Хор.
- Мужна вам цярпець, мільёны!
- Лепшы выпакутваць свет!
- Там, вышэй, чым зораў квет,
- Бог вялікі вытча плёны.
- Боскага — не дакупіцца,;
- Гожасць — гожаму бяз меж.
- Хочуць сум, бяда з’явіцца,
- Радасцю і іх усцеш.
- Хай развяжуцца са злосцю,
- Блізячы ёй саракі,
- Не аплакваюць ёй косці,
- Не спагадваюць вякі.
- Хор.
- Вінавайства кніга, чэзні!
- Сонечней, вячысты свет!
- Там, вышэй, чым зораў квет,
- Бог пачэснае спачэсніць.
- Радасць пеніцца ў бакале,
- Залацінак порсткі рух,
- Дух змірыўшы канібаллі,
- Двойчы гераічніць дух.
- Зрушцеся ж, хто родны, блізкі,
- Чаркі поўныя — у круг,
- Біце аж да неба, пырскі,
- Каб лагоднеў добры дух!
- Хор.
- Тым, хто хваліць зор вытокі,
- Серафіма гімны з кім,
- Келіх гэты, добрым ім,
- Што над кветам зор высока!
- Дух гартуй у цяжкіх муках,
- Плач нявіннага сцішы,
- Прысягай не з-пад прынукі,
- Супраць праўды не грашы,
- Думным, гордым будзь прад тронам,
- Ахвяруючыся ўсім
- Каранованым каронай
- Без ілжы між лет і зім!
- Хор.
- Круг святы, самкні ўсіх нас,
- Паклянемся ж віном гэтым,
- Што нам верным запаветам,
- Паклянемся ў зорны час!
- Хор.
- -
- -
- -
- -
|
Фрыдрыха Шылера