|
Польскае таварыства «Асвета» у Мiнску, Таварыства «Асвета», альбо «Асвета» (польск. Polskie Towarzystwo «Oświata» w Mińsku) — грамадская арганізацыя, якая была заснавана ў 1905 і дзейнічала ў Мінску і на тэрыторыі Мiнскай губерні Расiйскай імперыі. Да 1907 таварыства дзейнічала ў канспірацыі, у 1907—1909 — легальна, пазней — зноў у канспірацыі (верагодна, аж да 1917). Вызначальная роля ў стварэнні і фінансаванні таварыства належала членам самай уплывовай у канцы XIX — пачатку XX ст. грамадскай арганізацыі Мінскай губерні — Мінскаму таварыству сельскай гаспадаркі (МТСГ), якое згрупоўвала ў сваіх шэрагах, галоўным чынам, прадстаўнікоў карэннага каталіцкага і польскамоўнага дваранства губерні, што менаваліся адначасова і як «літоўцы» (ці па-польску — «літвіны»), і як «палякі», лічачы сябе прамымі нашчадкамі шляхты Вялікага Княства Літоўскага. У дзейнасці і развіцці таварыства значную ролю ігралі і жанчыны, што былі блізкімі сваячкамі членам МТСГ.
(далей…)
|
Вуліца Карла Маркса, вуліца ў Ленінскім раёне Мінска, адна з цэнтральных вуліц горада. Названа ў гонар Карла Генрыха Маркса (1818—1883), нямецкага філосафа, эканаміста, палітычнага журналіста. Да 1922 года звалася вуліцай Свярдлова, раней таксама звалася Падгорнай і вуліцай Новы Рынак.
Уся забудова адрозніваецца высокім архітэктурна-мастацкім узроўнем, а 25 будынкаў з ліку размешчаных на вуліцы ўключаны ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь
(далей…)
|
|
Камета Хейла — Бопа (C/1995 O1) — доўгаперыядычная камета, якая стала, магчыма, самай «назіранай» каметай XX стагоддзя, і адной з самых яркіх за некалькі апошніх дзесяцігоддзяў. Яна была бачная няўзброеным вокам рэкордны тэрмін — 18 месяцаў, і гэта ў два разы больш за папярэдні рэкорд, устаноўлены Вялікай каметай 1811.
Камета была адкрыта 23 ліпеня 1995 г. на вельмі вялікай адлегласці ад Сонца (каля 7,2 а. а.). Гэта дазваляла меркаваць, што яна будзе даволі яркай і пры падлёце да Зямлі. І хоць яркасць камет вельмі цяжка прадказаць з якой-небудзь ступенню дакладнасці, гэтая камета апраўдала і перасягнула чаканні, калі прайшла перыгелій 1 красавіка 1997 г. Часам яе называюць «Вялікай каметай 1997».
З'яўленне каметы Хейла — Бопа таксама выклікала замяшанне сярод людзей, якога не назіралася доўгі час. Шырокую агалоску атрымалі чуткі, што за каметай ляціць карабель прышэльцаў. Гэтыя ж чуткі сталі штуршком да масавага самагубства сярод паслядоўнікаў новага рэлігійнага руху «Брама раю».
(далей…)
|
Паўночна-Заходні край, альбо паўночна-заходнія губерні, (рус. Северо-Западный край альбо северо-западные губернии; польск.: Kraj Północno-Zachodni) — размоўная, публіцыстычная і афіцыйна-бюракратычная назва шасці губерняў Расійскай імперыі (Віленская, Ковенская, Гродзенская, Мінская, Магілёўская і Віцебская губерні).
Тэрмін «Паўночна-Заходні край» («паўночна-заходнія губерні») пачаў першапачаткова ўжывацца ва ўрадавай тэрміналогіі ў адносінах да Віленскага ваеннага генерал-губернатарства пасля скасавання ў Расійскай імперыі ўніяцтва (1839) як жаданне паказаць не толькі дынастычны, але і этнаканфесійна «рускі» характар гэтых зямель (Віленскай, Гродзенскай, Мінскай і Ковенскай губерняў). Аднак да пачатку сялянскай рэформы (1861) і асабліва да паўстання 1863—1864 гадоў тэрмін «Паўночна-Заходні край» выкарыстоўваўся вельмі рэдка і не распаўсюджваўся на Віцебскую і Магілёўскую губерні. Да пачатку 1860-х часцей за ўсё ў расійскай урадавай тэрміналогіі «паўночна-заходнія губерні» не вылучаліся асобна, а разам з «беларускімі» (Віцебскай і Магілёўскай губернямі) і «паўднёва-заходнімі губернямі» («Паўднёва-Заходнім краем» — Кіеўскім ваенным генерал-губернатарствам) прадстаўляліся сукупна і фігуравалі пад агульнай назвай «заходнія губерні» (ці «Заходні край»).
(далей…)
|
