Ота Штрандман

Ота Аўгуст Штрандман
эст.: Otto August Strandman
Міністр сельскай гаспадаркі ў Часовым урадзе Эстоніі 1918 — 9 мая 1919
Кіраўнік урада	Канстанцін Пятс
Прэм'ер-міністр, ваенны міністр Эстоніі 9 мая 1919 — 18 лістапада 1919
Папярэднік	Канстанцін Пятс (прэм'ер-міністр)
Пераемнік	Яан Тынісан (прэм'ер-міністр)
Міністр замежных спраў Эстоніі 26 кастрычніка 1920 – 25 студзеня 1921; 26 сакавіка – 13 мая 1924
Кіраўнік урада	Антс Пійп (26.10.1920 – 25.1.1921); Фрыдрых Акель (1924)
Папярэднік	Ада Бірк (да 26.10.1920); Фрыдрых Акель (да 26.3.1924)
Пераемнік	Антс Пійп (з 25.1.1921); Каарэл Роберт Пуста (з 13.5.1924)
Старшыня Рыйгікогу 1921
Прэзідэнт	Дзяржаўны старэйшына Эстоніі Канстанцін Пятс
пасол Эстоніі ў Польшчы, Чэхаславакіі і Румыніі 1927 — 1929
Дзяржаўны старэйшына Эстоніі 9 ліпеня 1929 — 12 лютага 1931
Папярэднік	Аўгуст Рэй
Пераемнік	Канстанцін Пятс
пасол Эстоніі ва Францыі, Бельгіі, Іспаніі і Ватыкане 1933 — 1939
Нараджэнне	30 лістапада 1875(1875-11-30) Ванду[d], Кадрына, Павет Ляэнэ-Віру, Эстонія
Смерць	5 лютага 1941(1941-02-05) (65 гадоў) Кадрына, Кадрына, Павет Ляэнэ-Віру, Эстонія
Бацька	Ганс Страндман
Жонка	Лідзія Хіндрыксан
Дзеці	Хела, Ганс, Лідзія
Партыя	Эстонская лейбарысцкая партыя
Адукацыя	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт юрыдычны факультэт Імператарскага Дэрпцкага ўніверсітэта[d]
Прафесія	юрыст
Узнагароды	Крыж Свабоды 3 класа 1 ступені Кавалер ордэна Арлінага крыжа 1 класа, Эстонія Кавалер ордэна Эстонскага Чырвонага Крыжа 2 класа Кавалер ордэна Эстонскага Чырвонага Крыжа 5 класа Памятны знак Эстонскага Чырвонага Крыжа
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ота Аўгуст Штрандман (Страндман) (эст.: Otto August Strandman, 30 лістапада 1875, вёска Ванду — 5 лютага 1941, Кадрына, Эстонская ССР) — эстонскі дзяржаўны дзеяч.

У 1918 годзе — міністр юстыцыі. У 1918—1919 гг. — міністр сельскай гаспадаркі ў Часовым урадзе Эстоніі. У 1918 г. быў арыштаваны германскімі акупацыйнымі войскамі. З 9 мая 1919 па 18 лістапада 1919 г. — прэм’ер-міністр і ваенны міністр. У 1920—1921 гг. — міністр замежных спраў. У 1921 годзе — старшыня Рыйгікогу. Быў членам Рыйгікогу першага — пятага скліканняў. У 1924 г. — міністр замежных спраў, затым міністр фінансаў. У 1927—1929 гг. — пасол Эстоніі ў Польшчы, Чэхаславакіі і Румыніі. З 9 ліпеня 1929 года па 12 лютага 1931 года — дзяржаўны старэйшына (кіраўнік дзяржавы). У 1933—1939 гг. — пасол Эстоніі ў Францыі, Бельгіі, Іспаніі і Ватыкане.

Быў адным з лідараў Эстонскай партыі працы. У 1939 годзе вярнуўся на радзіму, жыў на сваім хутары ў Кадрына. У 1941 г. атрымаў позву з’явіцца ў НКУС, што азначала немінучы арышт, з-за гэтага застрэліўся.

Спасылкі

• Біяграфія