Стэван Алексіч

Стэван Алексіч
Стэван Алексіч
Дата нараджэння	23 снежня 1876
Месца нараджэння	Арад, жудзец Арад, Румынія;
Дата смерці	2 лістапада 1923 (46 гадоў)
Месца смерці	Jaša Tomić[d], абшчына Сечань[d], Сербія;
Бацька	Dušan Aleksić[d]
Род дзейнасці	мастак
Жанр	партрэт
Вучоба	Мюнхенская акадэмія мастацтваў;
Уплыў	Nikolaos Gyzis[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стэван Алексіч (сербск.: Stevan Aleksić/Стеван Алексић) — сербскі мастак, які нарадзіўся ў Аўстра-Венгрыі. Яго працы належаць да Мюнхенскай школы. Ён асабліва вядомы сваёй серыяй аўтапартрэтаў з 1895 па 1922 гады, якія адначасова ілюструюць эвалюцыю яго стылю і тэхнікі, а таксама змены ў яго целаскладзе і характары, і з’яўляецца найбуйнейшай падобнай калекцыяй сербскага жывапісу^[4].

Біяграфія

Алексіч нарадзіўся 23 снежня 1876 года ў горадзе Арад, які на сёння размяшчаецца ў Румыніі, у сям’і мастакоў. Яго бацька Душан і дзед Нікала таксама былі жывапісцамі. Пачатковую школу скончыў у Арадзе, дзе атрымаў першыя ўрокі жывапісу ад бацькі. У 1895 годзе пераехаў у Мюнхен, дзе навучаўся ў Акадэміі выяўленчых мастацтваў у класе Ніколааса Гізіса. Калі ў 1900 годзе яго бацька памёр, ён вырашыў кінуць навучанне і пераехаць у вёску ў Ваяводзіне. Там ён пабудаваў дом са студыяй і ажаніўся з мясцовай настаўніцай Стэфаніяй Лукіч у 1905 годзе. Астатняе жыццё правёў у Модашы і працаваў жывапісцам. Памёр 2 лістапада 1923 года.