Угра
Угра | |
---|---|
Характарыстыка | |
Даўжыня |
|
Басейн | 15 700 км² |
Расход вады | 84,8 м³/с (каля пасёлка Таваркава[1]) |
Вадацёк | |
Выток | |
• Месцазнаходжанне | Смаленскае ўзвышша, в. Бабічы |
• Каардынаты | 54°24′33,30″ пн. ш. 33°27′52,90″ у. д.HGЯO |
Вусце | Ака |
• Месцазнаходжанне | сяло Угра (Калуга) |
• Вышыня | 117,3 м |
• Каардынаты | 54°30′26″ пн. ш. 36°06′24″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Ака → Волга → Каспійскае мора |
|
|
Краіна | |
Рэгіёны | Смаленская вобласць, Калужская вобласць |
Раён | Ельнінскі раён |
Код у ДВР | 09010100412110000020453 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Угра́[2] (руск.: Угра) — рака ў Смаленскай і Калужскай абласцях Расіі, левы прыток Акі (басейн Волгі). Найдаўжэйшы (разам з ракой Масквой) прыток Акі на Верхнім і Сярэднім Павоччы.
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Назва Угра балцкага паходжання, яна не звязаная з этнонімам «вугры».
Найбліжэйшыя гідранімічныя адпаведнікі — літоўская рачная назва Ugra[3], латышская Ugriņ-up (< Ugriņa «Уграчка» < *Ugra)[4].
Назва Угра параўноўваецца з назвай латвійскай дзвінскай ракі Ogre (Uogre) і звязваецца з балцкім *angur- «(рыба) вугор»[5].
Далей да індаеўрапейскага *angṷ(h)i- «змяя, чарвяк»[6], ад якога балцкае *angis «вуж, вужака» і вытворнае ад яго *angra- «падобны да вужакі» (> «вугор»)[7].
Рака Угра вядомая сваёй выключнай звілістасцю[3] (колькасцю выгінаў і паваротаў на адзінку вымярэння)[8]. Яе назва матываваная звілістасцю рачнога рэчышча, так жа сама як «звілістасць» уласцівая вугру і вужу.
Паводле звілістасці рэчышча таксама названая і пруская рака *Wangr-ape «Звілістая рака», назва якой ад іншага кораня — балцкага *veng-[9] (да індаеўрапейскага *ṷe-n-g- «быць сагнутым»[10]).
Гідраграфія
[правіць | правіць зыходнік]Даўжыня 399[2] км, плошча басейна 15 700[2] км². Бярэ пачатак на Смаленскім узвышшы на паўднёвым усходзе Смаленскай вобласці. Сярэдні расход вады каля пасёлка Тваракава 84,8 м³/м[1].
Жыўленне ракі змяшанае: доля сцёку талых вод у сярэднім складае каля 60 %, больш за 30 % гадавога сцёку прыпадае на грунтавыя воды, каля 5 % — на сцёк дажджавых вод. Расход вады за 35 км ад вусця — каля 90[2] м³/с. Замярзае ў лістападзе — пачатку студзеня.
Даліна ракі пойменная, з шырынёй поймы 1—2 км, у ніжнім цячэнні — 3,5 км. Шырыня рэчышча ў ніжнім цячэнні — 70—80 м. Глыбіня ў межань на перакатах — 0,4-0,6 м, найбольшая на плёсах — 4 м. Сярэдняя хуткасць цячэння вады — 0,4—0,6 м/с.
На рацэ горад Юхнаў. У басейне ракі 213 азёр і вадасховішчаў агульнай плошчай 4,76 км²[1].
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в ГЭС 1989.
- ↑ а б в г ГЭС 1983.
- ↑ а б ГНР 2008.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 352.
- ↑ Топоров В. Н. Балтийский элемент в гидронимии Поочья III // Балто-славянские исследования 1988—1996. — Москва, 1997. — С. 288—289.
- ↑ J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 43—44.
- ↑ V. Mažiulis. Prūsų kalbos etimologijos žodynas. Vilnius, 2013. C. 31.
- ↑ Топоров В. Н. Балтийский элемент в гидронимии Поочья III // Балто-славянские исследования 1988—1996. — Москва, 1997. — С. 286.
- ↑ V. Mažiulis. Prūsų kalbos etimologijos žodynas. Vilnius, 2013. C. 932, 949.
- ↑ J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 1148—1149.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 443. — 538 с. — 100 000 экз.
- Угра́ // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 495. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
- Угра́ // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 465. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Угра́ // Географические названия Росии: Топонимический словарь: более 4000 единиц / Е. М. Поспелов. — М.: АСТ; Астрель, 2008. — С. 454. — 523 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-054966-5 (Аст), ISBN 978-5-271-20728-0 (Астрель). (руск.)
- Угра́ // Энциклопедический географический словарь (руск.). — М.: РИПОЛ классик, 2011. — С. 696. — 800 с. — (Словари нового века). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-386-03063-6.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Угра
- Алексеевский Н. И., Ретеюм К. Ф. Угра // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)