Перайсці да зместу

Узброеныя сілы Аўстра-Венгрыі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Узброеныя сілы Аўстра-Венгрыі
ням.: Streitkräfte von Österreich-Ungarn
Герб Аўстра-Венгерскай імперыі
Дата заснавання 1867
Дата роспуску 1918

Узбро́еныя сі́лы А́ўстра-Венге́рскай імпе́рыі (ням.: Streitkräfte von Österreich-Ungarn) — найменне ў 1867—1918 гадах агульнадзяржаўнай ваеннай арганізацыі Аўстра-Венгерскай імперыі для абароны і аховы тэрытарыяльнай цэласнасці імперыі ўзброеным шляхам.

Вярхоўным Галоўнакамандуючым Узброенымі сіламі з’яўляўся Імператар Аўстра-Венгрыі, намеснікам якога з’яўляўся камандуючы Узброенымі сіламі, які ажыццяўляў камандаванне падчас працэдуры атрымання пасады ў спадчыну або ў выпадку хваробы Вярхоўнага Галоўнакамандуючага.

Пасада Тытул
Чын
Імя Партрэт На пасадзе
Камандаванне Узброеных сіл
Аўстра-Венгерскай імперыі
(1848—1918)
1 Вярхоўны
Галоўнакамандуючы
Імператар Франц-Іосіф
(1830—1916)
1848—1914
2 Карл I
(1887—1922)
1916—18
3 Камандуючы
Узброенымі
сіламі
Эрцгерцаг
Аўстрыі
Маршал
Фрыдрых
(1856—1936)
1914—1916
4 Маршал Ф. фон Кёвесгаза
(1854—1942)
1918 год
Тытул
Чын
Імя Партрэт На пасадзе
Начальнікі Генеральнага штаба
Узброеных сіл
Аўстра-Венгерскай імперыі
(1848—1918)
1 Генерал арміі Ф. фон Бек-Ржыкоўскі 
(1830—1920)
1881—1906
2 Маршал Ф. фон Гётцэндорф
(1852—1925)
1906—11
1912—17
2 Генерал арміі А. фон Штраўсенбург
(1857—1935)
1917—18
Карта дыслакацыі Узброеных сіл Аўстрыі на тэрыторыі Аўстра-Венгерскай імперыі.

У склад Сухапутных сіл Аўстра-Венгерскай імперыі ўваходзілі:

  • Імператарскія Сухапутныя войскі ў складзе 16 агульнавайсковых карпусоў (33 дывізіі з кавалерыйскімі і артылерыйскімі брыгадамі).
  • Узброеныя сілы Аўстрыі ў складзе 7 пяхотных і 1 горнай дывізіі, 1 кавдывізіі і 2 артбрыгад[1].
  • Узброеныя сілы Венгрыі[2] і Харватыі ў складзе 8 пяхотных, 2 кавдывізій і 4 артбрыгад.
  • Злучэнні запасу (у ваенны час) Аўстрыі і Венгрыі.

Імператарскія Сухапутныя войскі мелі ў сваім складзе часці наступных родаў войскаў:

Асновай штатнай структуры Імператарскіх Сухапутных войскаў з’яўляўся дыслакаваны на асноўных аператыўных напрамках агульнавайскавы корпус двухдывізіённага складу з кавалерыйскімі і артылерыйскімі брыгадамі і часцямі спецыяльных войскаў пастаяннага складу, у пагражальны перыяд разгортваемы ў агульнавайсковую армію і пры неабходнасці ўзмацняемы да фронту.

Асновай штатнай структуры Узброеных сіл зямель Аўстрыі і Венгрыі з’яўлялася пяхотная або горная дывізія двухбрыгаднага складу з кавалерыйскімі і артылерыйскімі дывізіёнамі ўзмацнення.

Грос-адмірал Антон Гаўз
Будынак ГУ ВМС
Ваеннага Міністэрства Аўстра-Венгерскай імперыі

У склад ВМС Аўстра-Венгерскай імперыі ўваходзілі:

Пункты базавання ВМС

[правіць | правіць зыходнік]

Адрыятычнае ўзбярэжжа

[правіць | правіць зыходнік]
  • тэхнічная камісія ВМС
  • караблебудаўнічы завод ВМС
  • вучылішча інжынернага складу ВМС
  • шпіталь ВМС

Пункты замежнага базавання

[правіць | правіць зыходнік]

Да лета 1913 года Сухапутныя войскі мелі на ўзбраенні не больш за 55 аэрапланаў, якія разам з навучальнымі машынамі былі зведзены ў 10 асобных рот авіяцыі (4 баявых і 2 запасных машыны). У наяўнасці мелася два баяздольных дырыжабля. Да 1913 годзе Францыя мела 450 адзінак самалётаў і 23 адзінак дырыжабляў, Расія — 190 адзінак самалетаў, 6 адзінак дырыжабляў (3 у пабудове), Італія да вясны 1914 года павінна была мець 380 адзінак самалётаў[1].

Зноскі

  1. а б Шапошников Б. М. Мозг армии. — М.: Военгиз, 1927.
  2. István Deák. Der k. (u) k. Offizier 1848—1918. — W. — Köln — Weimer, 1991. — S. 72.