Уладзімір Васільевіч Гамзін

Уладзімір Васільевіч Гамзін
Уладзімір Васільевіч Гамзін
Дата нараджэння	29 верасня 1919
Месца нараджэння	Akatnaya Maza[d], Akatno-Mazinskaya Volost[d], Хвалынскі павет[d], Саратаўская губерня, РСФСР[d];
Дата смерці	1 лістапада 2001 (82 гады)
Месца смерці	Гомель, Гомельская вобласць, Беларусь;
Альма-матар	Арэнбургскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае Чырвонасцяжнае вучылішча лётчыкаў[d] (1941);
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	, ВПС
Званне	Падпалкоўнік ВПС СССР
Бітвы/войны	Савецка-фінская вайна,; Вялікая Айчынная вайна
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Васільевіч Гамзін (1919—2001) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік савецка-фінскай і Вялікай Айчыннай войнаў, Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія

Уладзімір Гамзін нарадзіўся 29 верасня 1919 года ў вёсцы Акатная Маза (цяпер — Хвалынскі раён Саратаўскай вобласці) у сялянскай сям’і. Скончыў пачатковую школу, пасля чаго з-за беднаты бацькоў быў вымушаны пражываць у дзядзькі ў горадзе Баку. Скончыў школу фабрычна-заводскага вучнёўства, працаваў слесарам, адначасова працягваў вучобу ў вячэрняй сярэдняй школе і аэраклубе. Восенню 1919 года Гамзін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Будучы матарыстам авіяцыйнай часці, удзельнічаў у савецка-фінскай вайне. У 1941 году Гамзін скончыў Чкалаўскую ваенную авіяцыйную школу пілотаў. З чэрвеня 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у боях на Сталінградскім, Паўднёвым, 4-м Украінскім і 3-м Беларускіх франтах. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве, вызваленні Украінскай ССР, Крыма, Беларускай і Літоўскай ССР, баях ва Усходняй Прусіі^[1].

Да лютага 1945 года гвардыі капітан Уладзімір Гамзін быў памочнікам па паветрана-стралковай службе камандзіра 74-га гвардзейскага штурмавога авіяпалка 1-й гвардзейскай штурмавой авіядывізіі 1-й паветранай арміі 3-га Беларускага фронту. Да таго часу ён здзейсніў 447 баявых вылетаў, нанёсшы вялікія страты праціўніку^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 лютага 1945 года гвардыі капітан Уладзімір Гамзін быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюзу з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 6249^[1].

Пасля заканчэння вайны Гамзін працягнуў службу ў Савецкай Арміі. Быў звольнены ў запас у званні падпалкоўніка. Жыў у Гомелі, працаваў на заводзе «Гомсельмаш». Памер 1 лістапада 2001 года^[1].

Быў таксама ўзнагароджаны двума ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Багдана Хмяльніцкага 3-й ступені і Аляксандра Невского, двума ордэнамі Айчыннай вайны 1 ступені, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, а таксама шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Уладзімір Васільевіч Гамзін на сайце «Героі краіны»

Літаратура

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Румянцев Н. М. Люди легендарного подвига. — Саратов, 1968.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Уладзімір Васільевіч Гамзін на сайце «Героі краіны»

[1]