Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў

Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў
Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў
Дата нараджэння	20 мая 1914
Месца нараджэння	вёска Маісееўшчына, Барысаўскі раён, Мінская вобласць
Дата смерці	24 лістапада 1974 (60 гадоў)
Месца смерці	Свярдлоўск
Месца пахавання	Шыракарэчанскія могілкі[d];
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1936—1947
Званне	Падпалкоўнік
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў (1914—1974) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія

Нарадзіўся 20 мая 1914 года ў вёсцы Маісееўшчына (цяпер — Барысаўскі раён Мінскай вобласці Беларусі). З ранняга ўзросту пражываў у Свярдлоўскай вобласці, скончыў няпоўную сярэднюю школу і працаваў спачатку ў леспрамгасе, затым знаходзіўся на камсамольскай рабоце. У 1936—1938 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. У ліпені 1941 года Рыжоў паўторна быў прызваны ў армію. У 1942 годзе ён скончыў курсы камандзіраў батальёнаў і штабных работнікаў. З лютага таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У баях тры разы быў паранены^[1].

Да студзеня 1945 года гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў камандаваў 3-м мотастралковым батальёнам 16-й гвардзейскай механізаванай брыгады 6-га гвардзейскага механізаванага корпуса (руск.) (бел. 4-й танкавай арміі (руск.) (бел. 1-га Украінскага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Польшчы. 13 студзеня 1945 года батальён Рыжова прарваў нямецкую абарону пад горадам Кельцы і перарэзаў шашу і чыгунку дарогі на Кракаў, знішчыўшы 13 танкаў, 8 БТР, 17 артылерыйскіх гармат, 36 аўтамашын і каля 200 салдат і афіцэраў ворага. 26 студзеня 1945 года батальён у ліку першых пераправіўся праз Одэр у раёне горада Кёбен і захапіў плацдарм на яго заходнім беразе, пасля чаго утрымліваў яго да пераправы асноўных сіл^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 10 красавіка 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі маёр Уладзімір Рыжоў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 4798^[1].

У 1947 годзе ў званні падпалкоўніка Рыжоў быў звольнены ў запас. Пражываў у Свярдлоўскай вобласці, працаваў першым сакратаром Белаярскага райкама КПСС. Памёр 24 лістапада 1974 года, пахаваны на Шырокарэчанскіх могілках Екацярынбурга^[1].

Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Багдана Хмяльніцкага 3-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў на сайце «Героі краіны»

Літаратура

Рыжкоў Уладзімір Рыгоравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 493. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
Золотые Звёзды свердловчан. — Свердловск: Средне-Уральское кн. изд., 1970.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Уладзімір Рыгоравіч Рыжоў на сайце «Героі краіны»

[1]