Франц Іосіф II
Франц Іосіф II | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Franz Joseph Maria Aloys Alfred Karl Johannes Heinrich Michael Georg Ignaz Benediktus Gerhardus Majella | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Франц I, князь Ліхтэнштэйна | ||||||
Пераемнік | Ганс-Адам II | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
16 жніўня 1906[1][2][…] |
||||||
Смерць |
13 лістапада 1989[1][2][…] (83 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Ліхтэнштэйнскі дом | ||||||
Бацька | Prince Aloys of Liechtenstein[d] | ||||||
Маці | Archduchess Elisabeth Amalie of Austria[d] | ||||||
Жонка | Countess Georgina von Wilczek[d][3] | ||||||
Дзеці | Ганс-Адам II[4], Prince Nikolaus of Liechtenstein[d][4], Princess Nora, Marchioness of Mariño[d][4], Prince Philipp of Liechtenstein[d][4] і Prince Wenzel of Liechtenstein[d] | ||||||
Веравызнанне | Каталіцкая Царква | ||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | лесавод, палітык | ||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Франц Іосіф II (16 жніўня 1909, Фраўэнтальскі замак, Штырыя — 13 лістапада 1989, Грабс, Швейцарыя) — князь Ліхтэнштэйна ў 1938—1989.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў сям’і ліхтэнштэйнскага прынца Алаіза і аўстрыйскай эрц-герцагіні Лізаветы Амаліі — дачкі эрцгерцага Карла Людвіга. Імператар Франц Іосіф быў яго хрэсным бацькам. Прынц Алаіз, будучы старэйшым у лініі ўспадкавання прастола, адмовіўся ад сваіх правоў у карысць сына.
Прынц правёў сваё дзяцінства ў аўстрыйскіх і мараўскіх маёнтках, скончыў школу ў Вене ў 1925, і там жа — Універсітэт сельскагаспадарчых навук ў 1929 годзе. Атрымаў прафесію ляснічага і працаваў па спецыяльнасці ў лясной гаспадарцы Чэхаславакіі. 30 сакавіка 1938 прынц быў прызначаны рэгентам пры князе Франце I, у тым жа годзе 25 ліпеня князь памёр, і Франц Іосіф заняў прастол. Амаж адбыўся 30 сакавіка 1939 г.
Франц Іосіф ажаніўся 7 сакавіка 1943 года з графіняй Геаргінай Вільчэк, ад якой у яго пяцёра дзяцей, у іх ліку — Ганс Адам II.
Падчас Другой сусветнай вайны заклікаў нацыю да нейтралітэту і ўнутранай еднасці. Вядома, што княская сям’я скупала маёмасць яўрэяў, якія загінулі пры халакосце, з прычыны супрацоўніцтва з нацыстамі пасля заканчэння вайны трапіла пад дзеянне дэкрэтаў Бенеша і страціла сваю нерухомасць на тэрыторыі Чэхаславакіі. У канцы вайны Ліхтэнштайн даў прыстанішча калабарацыяністам з РВА. Пасля вайны правёў шэраг рэформаў, накіраваных на мадэрнізацыю жыцця краіны. У прыватнасці, у 1984 годзе жанчыны атрымалі права голасу на выбарах. Франц Іосіф быў першым у гісторыі краіны кіраўніком, якія пастаянна пражываюць на яе тэрыторыі.
У 1984 годзе прызначыў старэйшага сына сваім пастаянным прадстаўніком і рэгентам і фактычна адышоў ад дзяржаўнай дзейнасці.
Франц Іосіф II памёр праз месяц пасля смерці жонкі ў лістападзе 1989 года, будучы пры гэтым самым доўгакіруючым манархам у Еўропе.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Афіцыйная біяграфія Франца Іосіфа Архівавана 22 чэрвеня 2012.
- Генеалогія Франца Іосіфа Архівавана 13 красавіка 2009.
- Князі Ліхтэнштэйна
- Нарадзіліся 16 жніўня
- Нарадзіліся ў 1906 годзе
- Нарадзіліся ў зямлі Штырыя
- Памерлі 13 лістапада
- Памерлі ў 1989 годзе
- Памерлі ў кантоне Санкт-Гален
- Ліхтэнштэйнскі дом
- Члены МАК
- Кавалеры Вялікай Зоркі Пашаны за Заслугі перад Аўстрыйскай Рэспублікай
- Кавалеры ордэна Збавіцеля
- Узнагароджаныя юбілейным медалём 2500-годдзя заснавання Персідскай імперыі
- Асобы
- Нарадзіліся ў 1909 годзе
- Кавалеры ордэна Залатога руна