Слаявішча хларэлы — мікраскапічная адзіночная нерухомая шарападобная, эліпсоідная клетка даўжынёй да 17 мкм са шчыльнай, тонкай, радзей адносна тоўстай, гладкай, часцей без слізі цэлюлознай абалонкай. У цытаплазме знаходзяцца буйны зялёны хларапласт і розныя арганоіды. Хларапласт прысценны, суцэльны, рассечаны або лопасцевы, чаша-, карытападобны, у выглядзе паяска ці іншай формы, з пірэноідам ці без яго. Асноўнае запасное рэчыва хларэлы — крухмал.
Гэта водарасць паглынае мінеральныя солі ўсёй паверхняй цела. Размнажаецца хларэла толькі бясполым спосабам. Пры размнажэнні ў клетках утвараецца 4—8 (16) аўтаспор. Унутры клеткі ўтвараюцца нерухомыя споры, па будове вельмі падобныя на мацярынскую клетку, пасля разрыву абалонкі споры выходзяць у знешняе асяроддзе і растуць. Вядомы стадыі спакою — акінеты.
Хларэла — адна з самых зручных водарасцей для штучнага вырошчвання. Яна назапашвае шмат крухмалу, бялку, тлушчаў, вітамінаў і хутка размнажаецца. Культывуецца для харчовых мэт і на корм рыбе і жывёле. Выкарыстоўваецца для біялагічнай ачысткі сцёкавых вод, рэгенерацыі паветра ў замкнутых прасторах (касмічныя караблі, падводныя лодкі), вывучэння працэсаў фотасінтэзу.
Біялогія: вучэб. дапам. для 7-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / В. М. Ціхаміраў і інш.; пад рэд. В. М. Ціхамірава; пер. з рус. мовы Г. І. Кулеш. — Мн.: Нар. асвета, 2010. — 199 с.: іл. ISBN 978-985-03-1340-9.
