Перайсці да зместу

Эрнест Бірзніек-Упіт

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Эрнест Бірзніек-Упіт
лат.: Ernests Birznieks-Upītis
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 6 красавіка 1871(1871-04-06)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 30 снежня 1960(1960-12-30) (89 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік
Мова твораў латышская
Узнагароды
ордэн Леніна ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга ордэн Трох Зорак
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Э́рнест Бі́рзніек-У́піт, або Э́рнэстс Бі́рзніекс-У́пітыс[2] (лат.: Ernests Birznieks-Upītis; 6 красавіка 1871, воласць Дзірцыемс, сучасн. Латвія — 30 снежня 1960) — латышскі пісьменнік. Народны пісьменнік Латвіі (1947).

Скончыў Тукумскую гарадскую школу. Настаўнічаў. У 1908 заснаваў кніжнае выдавецтва «Дзірцыемніекі».

Друкавацца пачаў у 1891. Пісаў рэалістычныя апавяданні пра жыццё латышскай вёскі (зборнікі «Алавяданні Упіта», 1900; «Зранку», 1912; «Пад вечар», 1913; «Апавяданні шэрага каменя», 1914). У 1893—1921 жыў у Закаўказзі, стварыў каўказскі цыкл (зборнікі «У каўказскіх гарах», 1924; «Апавяданні Каўказа», т. 1—2, 1927). Аўтар аўтабіяграфічнай трылогіі «Дзённік Пастарыня» (1922), «Пастарынь у школе» і «Пастарынь у жыцці» (абодва 1924), кніг для дзяцей.

На беларускую мову яго творы перакладалі У. Пігулеўскі, Я. Скрыган, Л. Філімонава.

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #127193170 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 жніўня 2015.
  2. Напісанне ў адпаведнасці з латышска-беларускай практычнай транскрыпцыяй