Тану-Ала

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Тану-Ала
тув. Таңды-Уула, руск. Танну-Ола
50°04′12″ пн. ш. 92°23′25″ у. д.HGЯO
Краіна
РэгіёнТыва
Даўжынякаля 300 км
Вышыня3061[1][2] м 
Тану-Ала (Расія)
Тану-Ала
Тану-Ала (Тыва)
Тану-Ала
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тану́-Ала́[3], таксама Тану-Ола[3] (тув.: Таңды-Уула, руск.: Танну-Ола)— горная сістэма (хрыбет) у Расіі, у паўднёвай Сібіры, на поўдні Тувы.

Складаецца з Усходняга Тану-Ала і Заходняга Тану-Ала. Хрыбет цягнецца з усходу на захад уздоўж мяжы з Манголіяй. Сярэдняя вышыня 2500—2700 м. Найбольшая вышыня 3061[1][2]. Даўжыня хрыбта прыкладна 300 км. Паўднёвыя схілы хрыбта, звернутыя да возера Убсу-Нур, кароткія і стромкія, паўночныя, павернутыя да Тувінскай катлавіны, расцягнутыя, парэзаныя далінамі прытокаў ракі Енісей[1]. Вяршыні з вечнымі снягамі адсутнічаюць. Паўночныя схілы, якія з’яўляюцца водападзелам для Енісея і пакрытыя кедрава-лістоўнічнай тайгой да вышыні 2000—2200 м, звернутыя да Усходняга Саяна. На паўднёвых схілах пераважае стэп. На калявяршынных і вяршынных паясах горная тундра і камяністыя россыпы. Заходняя канцавіна Тану-Ала прылягае да Алтайскіх гор.

Геалагічныя пароды прадстаўлены пясчанікамі, сланцамі, кангламератамі, эфузіўна-асадкавымі пародамі і гранітамі. Раней у гарах была здабыча кобальту.

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Тану́-Ала́, Тану-Ола // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 426—427. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Танну́-Ола́ // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 628. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
  • Танну́-Ола́ // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 267. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
  • Танну́-Ола́ // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 470. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
  • Танну́-Ола́ // Географические названия мира: Топонимический словарь: Ок. 5000 единиц (руск.) / Е. М. Поспелов; Отв. ред. P. A. Агеева. — 2-е изд., стереотип.. — М.: Русские сло­вари: ООО «Издательство Астрель»: ООО «Издательство ACT», 2002. — С. 410. — 512 с. — ISBN 5-17-001389-2 (ООО «Издательство ACT»), ISBN 5-271-00446-5 (ООО «Издательство Астрель»), ISBN 5-93259-014-9 (Издательство «Русские словари»).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]