Мікалай Іванавіч Сташак

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Іванавіч Сташак
руск.: Николай Иванович Сташек, укр.: Микола Іванович Сташек
Дата нараджэння 1 мая 1914(1914-05-01)
Месца нараджэння
Дата смерці 17 лютага 1991(1991-02-17) (76 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Месца працы
Грамадзянства
Прыналежнасць СССР
Род войскаў Унутраныя войскі МУС СССР[d] і Сухапутныя войскі СССР[d]
Званне генерал-лейтэнант
Камандаваў 39-я гвардзейская мотастралковая дывізія[d]
Бітвы/войны
Узнагароды і званні

Мікалай Іванавіч Ста́шак[1] (руск.: Николай Иванович Сташек, укр.: Микола Іванович Сташек; 1 мая 1914 — 17 лютага 1991) — савецкі военачальнік, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943). Генерал-лейтэнант (1968), кандыдат ваенных навук (1961)[1], дацэнт[2]. Ганаровы грамадзянін гарадскога пасёлка Камарын (1984)[3][4].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся на хутары Марынаўскі[1] Адэскага павета Херсонскай губерні (сучаснае сяло Марыніўка ў Адэскай вобласці Украіны). Скончыў 7 класаў школы, першы курс сельскагаспадарчага тэхнікума[2]. Працаваў трактарыстам у саўгасе[2]. У Чырвонай Арміі з 1935 года. У 1938 годзе скончыў Арджанікідзаўскае ваеннае вучылішча войскаў НКУС (сучасны Паўночна-Каўказскі ваенны інстытут унутраных войск, Уладзікаўказ). Праходзіў службу ў пагранічных войсках[2].

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з лютага 1942 года[2]. З кастрычніка 1942 года-камандзір 360-га стралковага палка[2]. Удзельнік баёў на Бранскім і Цэнтральным франтах, Сталінградскай і Курскай бітваў, вызвалення Левабярэжнай Украіны. У канцы верасня — пачатку кастрычніка 1943 года з палком фарсіраваў рэкі Дзясна, Дняпро і Прыпяць, захопліваў і пашыраў плацдармы, вызваляў гарадскі пасёлак Камарын. Пазней полк пад камандаваннем М. І. Сташака ў складзе 1-га Беларускага фронту ўдзельнічаў у вызваленні Беларусі, Польшчы, у Берлінскай наступальнай аперацыі[2].

У 1947 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ. З лютага 1948 па снежань 1950 года служыў начальнікам штаба 3-й гвардзейскай механізаванай дывізіі Прыволжскай ваеннай акругі. У 1952 годзе скончыў Вышэйшую ваенную акадэмію Генеральнага штаба[1][2]. Працаваў намеснікам начальніка Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ.

З 1973 года генерал-лейтэнант М. Сташак у адстаўцы. Жыў у Маскве. Займаўся літаратурнай творчасцю. Памёр 17 лютага 1991 года. Пахаваны на Галавінскіх могілках у Маскве[2].

Літаратурныя творы[правіць | правіць зыходнік]

  • Крутыми верстами: Роман. — М.: Молодая гвардия, 1982.
  • Через все испытания: Повесть. — М.: Издательство ДОСААФ, 1986.
  • На стремнине: Роман. — М.: Воениздат, 1990.

Зноскі

  1. ↑ а б в г БелЭн 2002.
  2. ↑ а б в г д е ё ж з Мікалай Іванавіч Сташак на сайце «Героі краіны»
  3. ↑ Почётные жители района Архівавана 1 мая 2023. (руск.) // Сайт Брагінскага раённага выканаўчага камітэта
  4. ↑ Даўгатовіч 2008.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Ста́шак Мікалай Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 183. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
  • Навечно в сердце народном: Справочник / Главный ред. И. П. Шамякин. — 3-е изд., испр. и доп. — Мн.: БелСЭ, 1984. — 607 с. — 65 000 экз. (руск.)
  • Подвиг во имя жизни: Очерки о Героях Советского Союза, уроженцах Одесской области. / Сост.: Абрамов А. Ф., Бульба А. И. — Одеса: Маяк, 1984. — С. 250—253. (руск.)
  • Долготович Б. Д. Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник / Б. Д. Долготович. — Мн.: Беларусь, 2008. — С. 153. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-01-0784-8. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Іванавіч_Сташак&oldid=4562833"