Перайсці да зместу

Ігар Уладзіміравіч Гузь

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ігар Гузь
укр.: Ігор Володимирович Гузь
Народны дэпутат Украіны

Нараджэнне 11 студзеня 1982(1982-01-11) (42 гады)
Партыя
Член у
Адукацыя
Сайт guz.in.ua
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ігар Уладзіміравіч Гузь (11 студзеня 1982, Луцк, Валынская вобласць) — украінскі палітык. Народны дэпутат Украіны VIII і IX скліканняў Вярхоўнай Рады. Намеснік старшыні Камітэта Вярхоўнай Рады Украіны па пытаннях арганізацыі дзяржаўнай улады, мясцовага самакіравання, рэгіянальнага развіцця і горадабудаўніцтва. Член дэпутацкай групы «За будучыню» ў Вярхоўнай Радзе. Дэлегат ад Украіны ў Парламенцкай асамблеі Арганізацыі Чарнаморскага эканамічнага супрацоўніцтва (ПАЧЭС).

Нарадзіўся ў Луцку. Сям’я па матчынай лініі паходзіць з вёскі Свіржа на Холмшчыне, па бацькавай лініі — з вёскі Смідын Старавыжаўскага раёна Валынскай вобласці. Скончыў сярэднюю школу № 19 у Луцку. Выпускнік Валынскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Лесі Украінкі па спецыяльнасці «Палітолаг, выкладчык паліталогіі».

Удзел у акцыі «Украіна без Кучмы»

[правіць | правіць зыходнік]

2001 — сукаардынатар Валынскага аддзялення камітэта За праўду!. 9 сакавіка 2001 года стаў актыўным удзельнікам акцыі «Украіна без Кучмы». Каталізатарам такога супраціву стала забойства Гангадзэ. У той дзень ён удзельнічаў у штурме міліцэйскага кардону, які выставілі для аховы Кучмы каля галоўнага корпуса Кіеўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі. За гэта  разам з іншымі студэнтамі іх збіў і затрымаў «Беркут». Правёў некалькі дзён у СІЗА. Усяго пасля акцыі Гузь прайшоў каля 10 допытаў СБУ, МУС, Генпракуратуры.

15 сакавіка 2018 года ў Вярхоўнай Радзе разам з паплечнікамі патрабаваў прыняцця парламентам пастановы аб рэабілітацыі 17 актывістаў, асуджаных паводле ўказання прэзідэнта Кучмы.

Акцыя «Чарнобыльскі шлях» і затрыманне ў Беларусі

[правіць | правіць зыходнік]

26 сакавіка 2005 года разам з іншымі членамі «Нацыянальнага альянсу», падтрымліваючы беларускую апазіцыю ў яе імкненні зрынуць рэжым Лукашэнкі, разам з сотнямі іншых актывістаў далучыўся да акцыі пратэсту. Мітынгоўцы патрабавалі адстаўкі прэзідэнта Беларусі і вызвалення зняволеных паплечнікаў. Акцыю пратэсту жорстка падавіў беларускі АМАП. Ігар і яго паплечнікі былі арыштаваныя і змешчаныя ў Мінскае СІЗА. У знак пратэсту яны абвясцілі галадоўку і толькі праз 10 дзён былі вызваленыя. За ўдзел у акцыі пратэсту ўсіх прадстаўнікоў «Нацыянальнага альянсу» дэпартавалі з Беларусі на 5 гадоў.

Больш чым праз 10 гадоў ужо народнага дэпутата ад фракцыі «Народны фронт» Ігара Гузя не пусцілі ў Беларусь, калі ён спрабаваў прыехаць у краіну для ўдзелу ў акцыі «Чарнобыльскі шлях».

Праца ў органах мясцовага самакіравання

[правіць | правіць зыходнік]

У сакавіку 2002 года быў абраны дэпутатам Луцкага гарадскога савета па выбарчай акрузе № 44. Быў членам камісіі, якая займалася пытаннямі моладзі, адукацыі і навукі.

У сакавіку 2006 года абраны дэпутатам Валынскага абласнога савета па спісе выбарчага блока «Наша Украіна». Быў старшынёй пастаяннай дэпутацкай камісіі па пытаннях маладзёжнай палітыкі, спорту і турызму.

З 2007 па 2011 год — саветнік Луцкага гарадскога галавы на рэгулярнай аснове, начальнік аддзела па справах сям’і і моладзі Луцкага гарадскога савета.

У кастрычніку 2010 года абраны дэпутатам Валынскага абласнога савета па аднамандатнай выбарчай акрузе № 27 (Старавыжаўскі раён). Быў членам камісіі па пытаннях бюджэту, фінансаў і цэнавай палітыкі.

20 лютага 2014 года абраны намеснікам старшыні Валынскага абласнога савета.

Дзейнасць падчас Еўрамайдана

[правіць | правіць зыходнік]

Быў адным з каардынатараў луцкага Еўрамайдана. За ўдзел у акцыях пратэсту праваахоўныя органы распачалі крымінальную справу супраць Ігара Гузя за здзяйсненне правапарушэння, прадугледжанага арт. 296 ч. 295, 341 Крымінальнага кодэкса Украіны. Палітыку інкрымінавалі «вынясенне партрэтаў» Віктара Януковіча з памяшкання Валынскага абласнога савета; заклікі да дзеянняў, якія пагражаюць грамадскаму парадку; захоп дзяржаўных або грамадскіх будынкаў ці збудаванняў".

25 снежня 2013 года Луцкі гарраёны суд пастанавіў прымяніць да Ігара Гузя меру стрымання ў выглядзе 60-дзённага хатняга арышту з выкарыстаннем электроннага бранзалета для кантролю за перамяшчэннем падазраванага. Але ўжо 30 снежня 2013 года Апеляцыйны суд Валынскай вобласці вынес рашэнне аб змякчэнні меры стрымання ў дачыненні да падазраванага.

Удзел у парламенцкіх выбарах

[правіць | правіць зыходнік]

На парламенцкіх выбарах 2012 года быў кандыдатам ад партыі «Бацькаўшчына» па аднамандатнай выбарчай акрузе № 21 (Ковель, Ковельскі, Ратнаўскі, Старавыжаўскі, Шацкі раёны) і набраў больш за 36,39 % галасоў, саступіўшы менш за адзін працэнт Сцяпану Івахіву.

На парламенцкіх выбарах 2014 года быў кандыдатам у аднамандатнай выбарчай акрузе № 19 ад «Народнага фронту» (Нававалынск, Уладзімір-Валынскі, Іванічыўскі, Любомльскі, Уладзімір-Валынскі раёны) і перамог з вялікім адрывам, атрымаўшы 30,69 % (27 243) галасоў.

У 2019 годзе балатаваўся на пазачарговых выбарах у Вярхоўную Раду па мажарытарнай акрузе № 19 як самавылучэнец. Па выніках галасавання, устаноўленых акруговай выбарчай камісіяй, дзеючы народны дэпутат атрымаў перамогу на 217 выбарчых участках (97,7 %) з 222. Вынікі выбараў паказалі 59,69 % падтрымкі. За яго аддалі свае галасы 41 106 выбаршчыкаў.

Замежная палітычная дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнік акцыі «Чарнобыльскі шлях — 2005» у Мінску. Асуджаны на 10 сутак адміністрацыйнага арышту. Дэпартаваны з Беларусі з забаронай на ўезд на 5 гадоў. Міжнароднай праваабарончай арганізацыяй Amnesty International быў прызнаны вязнем сумлення.

25 траўня 2016 года народнага дэпутата не пусцілі на тэрыторыю Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі для сустрэчы з украінскай дыяспарай.

Праца ў Вярхоўнай Радзе

[правіць | правіць зыходнік]

За час працы ў Вярхоўнай Радзе 8-га склікання Ігар Гузь прысутнічаў на 99 % пасяджэнняў і прынцыпова не займаўся «кнапкадаўствам» падчас галасаванняў. Па выніках заканадаўчай дзейнасці ён стаў першым у рэйтынгу дэпутатаў-рэфарматараў ад Vox Ukraine і адным з самых эфектыўных дэпутатаў-мажарытарнікаў па выніках маніторынгу грамадскай сеткі «ОПОРА».

Намеснік старшыні камітэта па арганізацыі дзяржаўнай улады, мясцовага самакіравання, рэгіянальнага развіцця і горадабудаўніцтва ў Вярхоўнай Радзе Украіны IX склікання (з 29 жніўня 2019 года).

Грамадская дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Належаў да Маладзёжнага нацыяналістычнага кангрэса, з 2001 па 2005 год быў старшынёй валынскай арганізацыі, з 2002 па 2005 год быў намеснікам старшыні ўсеўкраінскай арганізацыі. З 2005 па 2013 гады быў старшынёй Усеўкраінскай маладзёжнай грамадскай арганізацыі «Нацыянальны альянс».

22 красавіка 2015 года заснаваў Фонд Ігара Гузя «Прыбужжа», які дзейнічае на тэрыторыі Іванічаўскага, Уладзімір-Валынскага, Любомльскага раёнаў і гарадоў Нававалынска і Уладзіміра-Валынскага. Фонд далучаўся да розных мерапрыемстваў на тэрыторыі Прыбужжа, а таксама падтрымлівае дзейнасць розных асяроддзяў: удзельнікаў Антытэрарыстычнай аперацыі, грамадскіх арганізацый дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця, аб’яднанняў суўладальнікаў шматкватэрных дамоў, творчай моладзі і г.д.

11 красавіка 2016 года па ініцыятыве дэпутата Ігара Гузя пачала сваю працу Асацыяцыя мясцовага самакіравання «Прыбужжа». Асноўная мэта Асацыяцыі — садзейнічанне актыўнаму правядзенню рэформы дэцэнтралізацыі, а таксама актывізацыі міжнароднага супрацоўніцтва ўкраінскіх органаў мясцовага самакіравання з рознымі замежнымі супольнасцямі. Тады ж адбылося ўрачыстае падпісанне Мемарандума пра намеры паміж Асацыяцыяй мясцовага самакіравання «Прыбужжа» і Саюзам гмінаў Любліншчыны.

Захапляецца бегам і плаваннем, у тым ліку на вялікія дыстанцыі. 22 жніўня 2012 года ў рамках кампаніі «Выратуем Свіцязь», накіраванай на прыцягненне ўвагі грамадскасці да праблемы разбудовы Хаціслаўскага кар’еру з боку Беларусі, Ігар Гузь пераплыў найбольшае з Шацкіх азёраў — Свіцязь. 20 жніўня 2016 года Ігар Гузь разам з пабрацімам Валерыем Макаруком пераплыў Свіцязь уздоўж, прысвяціўшы заплыў 25-годдзю незалежнасці Украіны.

З мэтай папулярызацыі здаровага ладу жыцця, па ініцыятыве Ігара Гузя 26 жніўня 2017 года ўпершыню на Валыні ў вёсцы Смідын Старавыжаўскага раёна прайшлі спаборніцтвы па крос-трыятлоне (спрынт), удзел у якіх узяў 81 спартсмен з усёй Украіны.

Фестываль «Бандэрштат»

[правіць | правіць зыходнік]

У 2007 годзе ўпершыню ініцыяваў правядзенне ўсеўкраінскага фестывалю «Бандэрштат». Мерапрыемства зараз з’яўляецца арт-візіткай Валыні. Гэта — безалкагольны сямейны патрыятычны фестываль, узбагачаны інтэлектуальнай музыкай і мае прыемную атмасферу. «Бандэрштат» — адзіны ва Украіне трохдзённы музычны фестываль, які ў 2019 годзе адбыўся 13 разоў запар.

Колькасць наведвальнікаў павялічваецца з кожным годам. Толькі ў 2019 годзе 2213 удзельнікаў баявых дзеянняў наведалі фестываль бясплатна. Каля 600 дзяцей ва ўзросце да 12 гадоў у суправаджэнні дарослых таксама наведалі «Бандэрштат» бясплатна. 7 краін — такая геаграфія фестывалю. Большасць гасцей былі з ЗША, ААЭ, Ізраіля, Францыі, Польшчы і Беларусі. Мерапрыемства стала прадметам расійскай прапаганды. Як старшыня аргкамітэта, Ігар перакананы, што галоўнай задачай фестывалю з’яўляецца інфармаванне пра Бандэру, УПА і ідэалогію ўкраінскага нацыяналізму праз найноўшы фармат.

Фестываль «Княжы»

[правіць | правіць зыходнік]

У 2017 годзе запачаткаваў двухдзённы гісторыка-культурны фестываль «Княжы» на тэрыторыі вёскі Зарэчча Уладзімір-Валынскага раёна. Мерапрыемства паклікана адрадзіць турыстычны патэнцыял рэгіёна, папулярызаваць якасную музыку, літаратурныя сустрэчы, рэканструяваць княжацкую эпоху, культуру таго часу, рамёствы і побыт. Таксама па рашэнні арганізатараў фестываль вольны ад алкаголю і накіраваны на прапаганду здаровага ладу жыцця. У 2017 і 2018 гадах яго наведала па 9000 чалавек. У 2019 годзе на фестывалі пабывала рэкордная колькасць людзей — 10 500.

У 2017 годзе па ініцыятыве Гузя ўпершыню на Валынскім Палессі стартавалі спаборніцтвы па крос-трыятлоне «Polissia Challenge Cup 2017». 81 удзельнік з усёй Украіны і іх трэнеры з’ехаліся на Валынь, каб узяць удзел у мерапрыемстве. Прафесійныя спартсмены, бізнесмены, чыноўнікі і проста людзі, якія вядуць здаровы лад жыцця і займаюцца спортам, праявілі сваю сілу і вынослівасць на трасе, якая прайшла праз тры вёскі Валыні: Сомін, Лукаў і Смідын.

Чэмпіянат Украіны па крос-трыятлоне ў 2019 годзе праводзіўся трэці раз. У ім прынялі ўдзел амаль 120 спартсменаў з розных рэгіёнаў Украіны і нават іншых краін.

  • прэмія Кабінета міністраў Украіны за асаблівыя дасягненні моладзі ў разбудове Украіны (2005)