Ігнат Ігнатавіч Казлоўскі (Герой Савецкага Саюза)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Казлоўскі.
Іван Ігнатавіч Казлоўскі
Дата нараджэння 15 лютага 1917(1917-02-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 9 чэрвеня 1962(1962-06-09) (45 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў авіяцыя
Гады службы 1936—1960
Званне
Палкоўнік ВПС СССР
Палкоўнік ВПС СССР
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Аляксандра Неўскага Ордэн Чырвонай Зоркі

Ігнат Ігнатавіч Казлоўскі[1][2] (1917—1962) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Магіла Казлоўскага на Усходніх могілках Мінска.

Ігнат Казлоўскі нарадзіўся 15 лютага 1917 года ў вёсцы Вялікія Прусы (цяпер Капыльскі раён Мінскай вобласці Беларусі). У 1935 годзе ён скончыў дзевяць класаў школы. У 1936 годзе Казлоўскі быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1939 годзе ён скончыў Сталінградскае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў. З лістапада 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У 1943 годзе ён скончыў курсы ўдасканалення афіцэрскага складу[3].

Да канца вайны капітан Ігнат Казлоўскі быў штурманам 996-га штурмавога авіяпалка 224-й штурмавой авіядывізіі 8-й паветранай арміі  (руск.) (бел. 4-га Украінскага фронту. За час свайго ўдзелу ў баях ён зрабіў 120 баявых вылетаў на штурмоўку і паветраную разведку вялікіх колькасцяў баявой тэхнікі і жывой сілы праціўніка, дастаўку боепрыпасаў і вывазу параненых з акружэння пад Вязьмай[3].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 18 жніўня 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання па знішчэнні жывой сілы і тэхнікі праціўніка і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» капітан Ігнат Казлоўскі быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 8883[3].

Пасля заканчэння вайны Казлоўскі працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1960 годзе ў званні палкоўніка быў звольнены ў запас. Пражываў у Мінску. Памёр 9 чэрвеня 1962 года[3].

Быў таксама узнагароджаны чатырма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Аляксандра Неўскага і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў[3].

У гонар Казлоўскага усталяваны яго бюст у Вялікіх Прусах[3].

Зноскі

  1. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7.
  2. ↑ Вечна ў памяці народнай. Да 65-годдзя вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў (Інфармацыйна-бібліяграфічны паказальнік) — С. 13. // ДУ «Мінская абласная бібліятэка імя А. С. Пушкіна»
  3. ↑ а б в г д е Ігнат Ігнатавіч Казлоўскі (Герой Савецкага Саюза) на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Казлоўскі Ігнат Ігнатавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7). — С. 432.
  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Сто сталинских соколов. В боях за Родину. — 2-е изд., доп. — М.: Яуза, Эксмо, 2005

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ігнат_Ігнатавіч_Казлоўскі_(Герой_Савецкага_Саюза)&oldid=4403887"