Іжма

Іжма
Іжма
	комі Изьва, руск. Ижма
	Рака Іжма каля сяла Усць-Ухта
Характарыстыка
Даўжыня	531 км
Басейн	31 000 км²
Расход вады	203 м³/с (154 км ад вусця)
Вадацёк
Выток	Ціманскі краж
• Вышыня	вышэй 197 м
• Каардынаты	62°41′27″ пн. ш. 55°00′40″ у. д.HGЯO
Вусце	Пячора (455 км ад вусця)
• Месцазнаходжанне	с. Усць-Іжма (Іжэмскага раёна Рэспублікі Комі)
• Каардынаты	65°19′24″ пн. ш. 52°54′28″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Пячора → Баранцава мора
Краіна	Расія;
Рэгіён	Рэспубліка Комі
Код у ДВР	03050300112103000075588
	Басейн Пячоры
	;
	; выток вусце
	— выток, — вусце
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

І́жма (Изьва, руск.: И́жма) — рака ў Еўрапейскай частцы Расіі, у Рэспубліцы Комі, левы прыток ракі Пячора.

Геаграфія

Даўжыня ракі 531 км. Плошча вадазбору 31 000 км². Іжма бярэ пачатак на поўдні Ціманскага кража, цячэ на паўночны захад. У вярхоўях берагі пакрытыя лесам, у ніжнім цячэнні па берагах больш лугоў і балот. Рэчышча звілістае, у верхнім і сярэднім цячэнні ў рэчышчы ёсць парогі і камяністыя перакаты. Самы вялікі парог — Селем-Косьет (Сардэчны) — знаходзіцца ніжэй Саснагорска. Ад вусця Ухты Іжма суднаходная. У ніжнім цячэнні Іжма моцна пашыраецца (да 400—1000 м)^[1], цячэнне слабее, рака пачынае ўтвараць пратокі, затокі і вялікія астравы. Упадае ў Пячору каля вёскі Усць-Іжма некалькімі пратокамі. Жыўленне ракі снегавое^[1]. Замярзае ў пачатку лістапада, вызваляецца ад лёду ў сярэдзіне мая^[1].

Найбуйнейшыя прытокі — Седзью, Ухта, Кедва (левыя); Аюва, Сэбысь (правыя).

Рака суднаходная на адлегласці 82 км ад вусця (да сяла Іжма)^[2].

Зноскі

Літаратура

І́жма // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 173. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
И́жма // Большой словарь географических названий (руск.) / Гл. ред. В. М. Котляков. — Екатеринбург: У-Фактория, 2003. — С. 238. — 832 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-94799-148-9.
Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 162. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)

Спасылкі

[water-1] а ^б ^в Научно-популярная энциклопедия «Вода России»

[gvr-2] Государственный водный реестр РФ

[1]

[2]