З мая 1919 на кіруючых пасадах у РСЧА, член Данскога абласнога рэўкама, памочнік начальніка Палітычнага аддзела Паўднёвага фронту. Затым да 1920 памочнік начальніка Палітычнага аддзела Заходняга фронту. У 1920 кіраўнік рудніка каменнавугальнага раёна Данбаса. Да 1924 намеснік старшыні Праўлення Усерасійскага вугальнага сіндыката. Затым начальнік Бюджэтнага кіравання Народнага камісара фінансаў СССР, начальнік Валютнага кіравання Народнага камісарыята фінансаў СССР. З ліпеня да 16 кастрычніка1926 старшыня Камітэта дзяржаўных заказаў пры Савеце працы і абароны СССР. З снежня 1926 да верасня 1927 старшыня Ульянаўскай губернскай планавай камісіі. З верасня 1927 начальнік Планава-эканамічнага аддзела Упраўлення воднай гаспадаркі Сярэдняй Азіі. У лютым—снежні 1928 галоўны інжынер, намеснік старшыні Сярэдне-Азіяцкага кіравання воднай гаспадаркі. У 1929 на кіруючай рабоце ў Дзяржплане СССР. 23 жніўня1929 сакратарыят ЦК ВКП(б) вызваліў яго ад працы ў Дзяржплане і перадаў на кіруючую працу ў распараджэнне Галоўбаўкама. Са жніўня 1930 да лютага 1931 старшыня Галоўнага баваўнянага камітэта Народнага камісарыята земляробства СССР. З лютага 1931 да лютага 1932 начальнік Бавоўнавага сектара Народнага камісарыята земляробства СССР. З 14 лютага1932 да 10 красавіка1934 намеснік народнага камісара земляробства СССР а таксама з лістапада 1932 начальнік Галоўнага ўпраўлення баваўняных машынна-трактарных станцый Народнага камісара земляробства СССР, яшчэ да 16 лістапада1934 начальнік Галоўнага баваўнянага кіравання Народнага камісарыята земляробства СССР. Працаваў начальнікам ірыгацыі Бавоўнавага упраўлення Паўднёва-Казахстанскай вобласці. З 1936 намеснік народнага камісара земляробства СССР.
З'яўляўся ўдзельнікам трацкісцкай апазіцыі і паплечнік Р. Я. Зіноўева. 18 снежня1927 пастановай XV-га з'езда УКП(б) (праходзіў 2—19 снежня 1927) выключаны з УКП(б). У студзені 1928 публічна заявіў аб адыходзе ад апазіцыі і неўзабаве 28 чэрвеня1928 адноўлены ў партыі. Па адных дадзеных арыштаваны 16 снежня1934 і 31 снежня 1934 года выключаны з УКП(б), па іншых у студзені 1935 Сакольніцкім раённым камітэтам партыі Масквы выключаны, як «трацкіст-двурушнік». 27 красавіка1936 арыштаваны як удзельнік «трацкісцка-зіноўеўскага тэрарыстычнага цэнтра». 24 жніўня1936Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР прыгавораны да расстрэлу, выкананне якога ажыцявілі ўноч. Рэабілітаваны 13 чэрвеня1988.
Зноскі
↑З 18 снежня1927 пастановай XV-га з'езда УКП(б) (праходзіў 2—19 снежня 1927) выключаны з УКП(б); 28 чэрвеня1928 адноўлены ва УКП(б)
Карніловіч, Э. Рэйнгольд Ісак Ісаевіч / Эдуард Карніловіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / Беларуская Энцыклапедыя; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузелі—Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с. — С. 168—169. — ISBN 985-11-0214-8.
Орлов, А. Тайная история сталинских преступлений. — СПб.: Всемирное слово, 1991. — 317, [1] с. — ISBN 5-86442-001-8.