Тэадор Антоні Ваньковіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др вікіфікацыя
афармленне
Радок 1: Радок 1:
{{Цёзкі2|Ваньковіч}}
{{Цёзкі2|Ваньковіч}}
{{Дзяржаўны дзеяч
{{Дзяржаўны дзеяч
| беларускае імя = Тэадор Антоній Ваньковіч
| беларускае імя = Тэадор Антоні Ваньковіч
| арыгінальнае імя =
| арыгінальнае імя =
| партрэт =
| партрэт =
Радок 8: Радок 8:
| герб = POL COA Lis.svg
| герб = POL COA Lis.svg
| подпіс герба = [[Герб «Ліс»]]
| подпіс герба = [[Герб «Ліс»]]
| шырыня герба = 100px
| шырыня герба = 120px


| тытул = Падстароста менскі
| тытул = Падстароста менскі
Радок 26: Радок 26:
| месца смерці =
| месца смерці =
| пахаваны =
| пахаваны =
| род = [[Род Ваньковічаў|Ваньковічы]]
| род = [[Род Ваньковічаў|Ваньковічы]]
| бацька = [[Пётр Ваньковіч]]
| бацька = [[Пётр Ваньковіч]]
| маці = Ганна Дуніна-Глушынская
| маці = Ганна Дуніна-Глушынская
Радок 42: Радок 42:
| Commons =
| Commons =
}}
}}
'''Тэадор Антоній Ваньковіч''' ({{lang-pl|Teodor Antoni Wańkowicz}}, ? — [[15 ліпеня]] [[1716]]) — дзяржаўны дзеяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]], стольнік і падстароста судовы [[Горад Мінск|мінскі]], староста [[Пасёлак гарадскога тыпу Усвяты|падусвяцкі]]. Дэпутат [[Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Трыбунала ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701, 1709 гадах.
'''Тэадор Антоні Ваньковіч''' ({{lang-pl|Teodor Antoni Wańkowicz}}, ? — {{ДС|15|7|1716}}) — дзяржаўны дзеяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. Стольнік і падстароста судовы [[Менскі павет|менскі]] (1689—1716).


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
З роду [[Род Ваньковічаў|Ваньковічаў]] герба «[[Ваньковіч, герб|Ліс зменены]]», сын [[Горад Мінск|менскага]] войскага [[Пётр Ваньковіч|Пятра]] і [[Горад Ваўкавыск|ваўкавыскай]] харужычанкі Ганны Дунінай-Глушынскай.
З роду [[Род Ваньковічаў|Ваньковічаў]] герба [[Герб «Ліс»|«Ліс зменены»]], сын [[Менскі павет|менскага]] войскага [[Пётр Ваньковіч|Пятра]] і [[Ваўкавыскі павет|ваўкавыскай]] харунжычанкі Ганны Дунін-Глушынскай.


У 1671—1676гг. узгадваецца як падчашы [[Пінскі павет|пінскі]]. Каля 1685 стаў [[Менскі павет|менскім]] стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростай судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунале ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У [[Горад Мінск|Менску]] заснаваў кляштары [[Касцёл Святой Марыі Магдалены і кляштар кармелітаў, Мінск|кармелітаў]] і [[Касцёл Святога Яна і кляштар баніфратаў, Мінск|баніфратаў]]. Ахвяраваў значныя сродкі [[Касцёл Святога Антонія і кляштар францысканцаў, Мінск|мінскім францысканцам]]. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у [[Гарадскі пасёлак Івянец|Івянцы]] ([[Касцёл Святога Міхаіла Арханёла, Івянец|Касцёл Святога Міхаіла Арханёла]]).
У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы [[Пінскі павет|пінскі]]. Каля 1685 стаў [[Менскі павет|менскім]] стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунале ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У [[Горад Мінск|Менску]] заснаваў кляштары [[Касцёл Святой Марыі Магдалены і кляштар кармелітаў, Мінск|кармелітаў]] і [[Касцёл Святога Яна і кляштар баніфратаў, Мінск|баніфратаў]]. Ахвяраваў значныя сродкі [[Касцёл Святога Антонія і кляштар францысканцаў, Мінск|менскім францысканцам]]. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у [[Гарадскі пасёлак Івянец|Івянцы]] ([[Касцёл Святога Міхаіла Арханёла, Івянец|Касцёл Святога Міхаіла Арханёла]]).


Згодна з [[Юзаф Вольф|Юзафам Вольфам]], незадоўга да смерці атрымаў ад [[Аўгуст Моцны|караля Аўгуста II]] прывілей на [[Кашталяны менскія|менскае кашталянства]]. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў [[Даніэль Выгоўскі]]. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.
Згодна з [[Юзаф Вольф|Юзафам Вольфам]], незадоўга да смерці атрымаў ад [[Аўгуст Моцны|караля Аўгуста II]] прывілей на [[Кашталяны менскія|менскае кашталянства]]. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў [[Даніэль Выгоўскі]]. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.


== Сям'я ==
== Сям'я ==
Быў жанаты на дачцы [[Лідскі павет|лідскага]] земскага пісара Ганне Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:
Быў жанаты з дачкой [[Лідскі павет|лідскага]] земскага пісара Ганнай Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:
# Соф'ю, жонку [[Менскі павет|менскага]] войскага Францішка [[Род Валадковічаў|Валадковіча]];
# Соф'ю, жонку [[Менскі павет|менскага]] войскага Францішка [[Род Валадковічаў|Валадковіча]];
# Алену, жонку [[Наваградскі павет|новагародскага]] земскага суддзі [[Ян Рдултоўскі|Яна Рдултоўскага]];
# Алену, жонку [[Наваградскі павет|новагародскага]] земскага суддзі [[Ян Рдултоўскі|Яна Рдултоўскага]];
# Кацярыну, жонку [[Вількамірскі павет|вількамірскага]] скарбніка Яна Ярмаловіча;
# Кацярыну, жонку [[Вількамірскі павет|вількамірскага]] скарбніка Яна Ярмаловіча;
# Францішку, якая была ксеніяй [[Касцёл Святога Войцеха і кляштар бенедыкцінак, Мінск|мінскага закона Св. Бэнэдыкта]];
# Францішку, якая была ксеніяй [[Касцёл Святога Войцеха і кляштар бенедыкцінак, Мінск|мінскага закона Св. Бэнэдыкта]];
# Калумбу, стаўшую прэорыцай гэтага ж кляштара.
# Калумбу, якая стала прэорыцай гэтага ж кляштара.


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846
* Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846
* {{Крыніцы/ЭнцВКЛ||Ваньковічы|1|684}}
* Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
* ''Фёдар Чарняўскі.'' Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007
* ''Чарняўскі Ф.'' Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007


{{DEFAULTSORT:Ваньковіч Тэадор Антоні}}
{{DEFAULTSORT:Ваньковіч Тэадор Антоні}}
Радок 72: Радок 72:
[[Катэгорыя:Старосты рушаўскія]]
[[Катэгорыя:Старосты рушаўскія]]
[[Катэгорыя:Старосты падусвяцкія]]
[[Катэгорыя:Старосты падусвяцкія]]
[[Катэгорыя:Дэпутаты Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага]]

Версія ад 11:50, 17 красавіка 2016

Тэадор Антоні Ваньковіч
Герб «Ліс»
Герб «Ліс»
Падстароста менскі
1689 — 15 ліпеня 1716
Папярэднік Марцін Казімір Валадковіч
Пераемнік Андрэй Бенедыкт Карніцкі

Нараджэнне невядома
Смерць 15 ліпеня 1716(1716-07-15)
Род Ваньковічы
Бацька Пётр Ваньковіч
Маці Ганна Дуніна-Глушынская
Жонка Ганна Войшнар, Феліцыяна Эйдонаўна
Дзеці Стэфан
Антоні
Соф’я
Алена
Кацярына
Францішка
Калумба

Тэадор Антоні Ваньковіч (польск.: Teodor Antoni Wańkowicz, ? — 15 ліпеня 1716) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік і падстароста судовы менскі (1689—1716).

Біяграфія

З роду Ваньковічаў герба «Ліс зменены», сын менскага войскага Пятра і ваўкавыскай харунжычанкі Ганны Дунін-Глушынскай.

У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы пінскі. Каля 1685 стаў менскім стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у Трыбунале ВКЛ у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У Менску заснаваў кляштары кармелітаў і баніфратаў. Ахвяраваў значныя сродкі менскім францысканцам. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у Івянцы (Касцёл Святога Міхаіла Арханёла).

Згодна з Юзафам Вольфам, незадоўга да смерці атрымаў ад караля Аўгуста II прывілей на менскае кашталянства. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў Даніэль Выгоўскі. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.

Сям'я

Быў жанаты з дачкой лідскага земскага пісара Ганнай Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:

  1. Соф'ю, жонку менскага войскага Францішка Валадковіча;
  2. Алену, жонку новагародскага земскага суддзі Яна Рдултоўскага;
  3. Кацярыну, жонку вількамірскага скарбніка Яна Ярмаловіча;
  4. Францішку, якая была ксеніяй мінскага закона Св. Бэнэдыкта;
  5. Калумбу, якая стала прэорыцай гэтага ж кляштара.

Літаратура