Альбін Мацвеевіч Стаповіч: Розніца паміж версіямі

Альбін Мацвеевіч Стаповіч
Альбін Мацвеевіч Стаповіч
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	18 сакавіка 1894
Месца нараджэння	Барані, Свянцянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 снежня 1934 (40 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Месца пахавання	могілкі Роса;
Краіна	Расійская імперыя; Польская Рэспубліка;
Альма-матар	Казанскі ўніверсітэт; Віленскі ўніверсітэт;
Месца працы	Віленская беларуская гімназія; Беларуская крыніца (1917);
Музычная дзейнасць
Прафесіі	палітык, публіцыст, музыкант
Грамадская дзейнасць
Партыя	Беларуская хрысціянская дэмакратыя;
Член у	Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня; Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры;
	Творы ў Вікікрыніцах
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:15, 6 чэрвеня 2017

Альбін Мацвеевіч Стаповіч (Стэповіч) (польск.: Albin Stapowicz; 18 сакавіка 1894, вёска Барані, цяпер Астравецкі раён Гродзенскай вобл. — 18 снежня 1934; псеўд. Уладзімір Загорскі) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.

Біяграфія

Брат К. Сваяка. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—24). Перапыніў вучобу па прычыне матэрыяльнага становішча. Надалей выкладаў спевы і музыку ў Віленскай беларускай гімназіі. Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня Беларускай хрысціянскай дэмакратыі (БХД), выдавец яго органа — газеты «Беларуская крыніца». У 1928—30 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. У 1931 выйшаў з БХД. Супрацоўнічаў з Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыяй, адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі).

Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў Я. Купалы, М. Машары, К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, У. Казлоўскага, А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».

Памяць

У 2004 годзе ў яго роднай вёсцы Барані адбыліся чытанні, прысвечаныя Альбіну Стаповічу, і адкрыта мемарыяльная шыльда^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б Albin Stepowicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943"></a>
↑ nn.by

Літаратура

Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.

[_94fc91c98d492275-1] а ^б Albin Stepowicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943"></a>

[2] .by

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{музыкант}}
+{{цёзкі2|Стаповіч}}
 '''Альбін Мацвеевіч Стаповіч (Стэповіч)''' ({{lang-pl|Albin Stapowicz}}; {{ДН|18|3|1894}}, [[вёска Барані]], цяпер [[Астравецкі раён]] Гродзенскай вобл. — {{ДС|18|12|1934}}; псеўд. ''Уладзімір Загорскі'') — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.
+== Біяграфія ==
 Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі ўніверсітэт|Казанскім]] і [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскім універсітэтах]] (1918—24). Перапыніў вучобу па прычыне матэрыяльнага становішча. Надалей выкладаў спевы і музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]], яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня [[БХД, 1917|Беларускай хрысціянскай дэмакратыі]] (БХД), выдавец яго органа — газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Беларуская крыніца»]]. У 1928—30 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні]]. У 1931 выйшаў з БХД. Супрацоўнічаў з [[БНСП|Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыяй]], адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі).
 Супрацоўнічаў у выданнях [[Наш шлях (1922)|«Наш шлях»]], «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», [[Новы шлях (1933)|«Новы шлях»]], «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў [[Я. Купала|Я. Купалы]], [[М. Машара|М. Машары]], [[К. Сваяк]]а, [[Ф. Грышкевіч]]а, [[Уладзіслаў Казлоўскі|У. Казлоўскага]], [[А. Гурло]], вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».
+== Памяць ==
 У 2004 годзе ў яго роднай вёсцы Барані адбыліся чытанні, прысвечаныя Альбіну Стаповічу, і адкрыта мемарыяльная шыльда<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=159717 nn.by]</ref>.