Альбін Мацвеевіч Стаповіч

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Альбін Мацвеевіч Стаповіч
Альбін Стаповіч.png
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 18 сакавіка 1894(1894-03-18)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 18 снежня 1934(1934-12-18)[1] (40 гадоў)
Месца пахавання
Краіна
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Прафесіі палітык, публіцыст, музыкант
Грамадская дзейнасць
Партыя
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Стаповіч.

Альбін Мацвеевіч Стаповіч (Стэповіч) (польск.: Albin Stapowicz; 18 сакавіка 1894, вёска Барані, цяпер Астравецкі раён Гродзенскай вобл. — 18 снежня 1934; псеўд. Уладзімір Загорскі) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Брат К. Сваяка. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—24). Перапыніў вучобу па прычыне матэрыяльнага становішча. Надалей выкладаў спевы і музыку ў Віленскай беларускай гімназіі. Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня Беларускай хрысціянскай дэмакратыі (БХД), выдавец яго органа — газеты «Беларуская крыніца». У 1928—30 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. У 1931 выйшаў з БХД. Супрацоўнічаў з Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыяй, адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі).

Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў Я. Купалы, М. Машары, К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, У. Казлоўскага, А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

  • У снежні 1994 года ў Вільні на старажытных могілках Роса адбылося адкрыццё надмагільнага помніка Альбіну Стаповічу, прымеркаванае да 60-годдзя з дня ягонай смерці[2].
  • У 2004 годзе ў яго роднай вёсцы Барані адбыліся чытанні, прысвечаныя Альбіну Стаповічу, і адкрыта мемарыяльная шыльда[3].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 Albin Stepowicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
  2. ↑ Стаповіч Альбін Мацвеевіч (1894-1934), кампазітар, беларускі грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст, літаратуразнаўца і пісьменнік, малодшы брат Казіміра Сваяка
  3. ↑ nashaniva.by

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
  • Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Альбін_Мацвеевіч_Стаповіч&oldid=3696237"