Добжынская зямля: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
clean up, replaced: навроцл → наўроцл, Торуньс → Торунс (2) using AWB |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Гісторыя: вікіфікацыя, перанесена: вальны сойм → Вальны сойм з дапамогай AWB |
||
| Радок 21: | Радок 21: | ||
У раннім [[Сярэднявечча|Сярэднявеччы]] Добжынская зямля належала [[Мазовія|Мазовіі]]. [[Конрад Мазавецкі]] ў [[1222]] падараваў [[Добжынь-над-Віслай]] і яго ваколіцы [[Добрынскі ордэн|Добрынскаму ордэну]], а ў [[1228]] — усю Добжынскую кашталянію. Калі ў [[1235]] Добрынскі ордэн злучыўся з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім]], Конрад Мазавецкі дамогся вяртання Добжынскай кашталяніі, але мусіў саступіць [[крыжакі|крыжакам]] [[Хелмінская зямля|Хелмінскую зямлю]]. Да падпісання [[Торунскі мір 1411 года|Торунскага міру]] ([[1411]]) Добжынская зямля была прадметам спрэчак паміж [[Каралеўства Польскае, 1385—1569|Каралеўствам Польскім]] і крыжакамі. |
У раннім [[Сярэднявечча|Сярэднявеччы]] Добжынская зямля належала [[Мазовія|Мазовіі]]. [[Конрад Мазавецкі]] ў [[1222]] падараваў [[Добжынь-над-Віслай]] і яго ваколіцы [[Добрынскі ордэн|Добрынскаму ордэну]], а ў [[1228]] — усю Добжынскую кашталянію. Калі ў [[1235]] Добрынскі ордэн злучыўся з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім]], Конрад Мазавецкі дамогся вяртання Добжынскай кашталяніі, але мусіў саступіць [[крыжакі|крыжакам]] [[Хелмінская зямля|Хелмінскую зямлю]]. Да падпісання [[Торунскі мір 1411 года|Торунскага міру]] ([[1411]]) Добжынская зямля была прадметам спрэчак паміж [[Каралеўства Польскае, 1385—1569|Каралеўствам Польскім]] і крыжакамі. |
||
У часы [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] Добжынская зямля зрабілася часткай [[Інаўроцлаўскае ваяводства|Інаўроцлаўскага ваяводства]] і падзялялася на тры паветы: Добжынскі, Рыпінскі і Ліпнаўскі. Мураваныя замкі меліся ў Баброўніках, Златорыі, Радзіках, Садлове, Рыпіне, Добжыні, Ліпне, Цэхоціне і Гужне. У [[Ліпна|Ліпне]] адбываліся [[соймік]]і, падчас якіх абіраліся паслы на [[ |
У часы [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] Добжынская зямля зрабілася часткай [[Інаўроцлаўскае ваяводства|Інаўроцлаўскага ваяводства]] і падзялялася на тры паветы: Добжынскі, Рыпінскі і Ліпнаўскі. Мураваныя замкі меліся ў Баброўніках, Златорыі, Радзіках, Садлове, Рыпіне, Добжыні, Ліпне, Цэхоціне і Гужне. У [[Ліпна|Ліпне]] адбываліся [[соймік]]і, падчас якіх абіраліся паслы на [[Сойм Рэчы Паспалітай|Вальны сойм]], [[Дэпутат, Рэч Паспалітая|дэпутаты]] ў [[Каронны трыбунал|трыбунал]] і ў [[:pl:Trybunał Skarbowy Radomski|радамскую камісію]]. |
||
У выніку [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|другога падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1793]]) Добжынская зямля ўвайшла ў склад [[Каралеўства Прусія|Прусіі]], а ў [[1815]] згодна з рашэннем [[Венскі кангрэс|Венскага кангрэса]] перайшла да [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. У склад адноўленай Польшчы вярнулася ў [[1918]], падчас [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] акупаваная [[Германія]]й, вернутая ў склад Польшчы ў [[1944|1944 годзе]] [[Чырвоная Армія|савецкімі войскамі]]. |
У выніку [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|другога падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1793]]) Добжынская зямля ўвайшла ў склад [[Каралеўства Прусія|Прусіі]], а ў [[1815]] згодна з рашэннем [[Венскі кангрэс|Венскага кангрэса]] перайшла да [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. У склад адноўленай Польшчы вярнулася ў [[1918]], падчас [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] акупаваная [[Германія]]й, вернутая ў склад Польшчы ў [[1944|1944 годзе]] [[Чырвоная Армія|савецкімі войскамі]]. |
||
Версія ад 15:06, 19 верасня 2021
До́бжынская зямля, До́брынская зямля (польск.: Ziemia dobrzyńska, ням.: Dobriner Land) — гістарычны рэгіён у Куяўска-Паморскім ваяводстве Польшчы, на ўсход ад Торуня, паміж рэкамі Вісла, Дрвенца і Скрва. Гістарычна сфарміраваўся вакол горада Добжынь.
Геаграфія
Зямля змяшчаецца па ўсходнім баку ракі Вісла, і на поўдні абмежаваная Дрвенцай на мяжы Хелмінскай зямлі. Займае 1,19% тэрыторыі краіны.
Найважнейшыя гарады Добжынскай зямлі:
Гісторыя
У раннім Сярэднявеччы Добжынская зямля належала Мазовіі. Конрад Мазавецкі ў 1222 падараваў Добжынь-над-Віслай і яго ваколіцы Добрынскаму ордэну, а ў 1228 — усю Добжынскую кашталянію. Калі ў 1235 Добрынскі ордэн злучыўся з Тэўтонскім, Конрад Мазавецкі дамогся вяртання Добжынскай кашталяніі, але мусіў саступіць крыжакам Хелмінскую зямлю. Да падпісання Торунскага міру (1411) Добжынская зямля была прадметам спрэчак паміж Каралеўствам Польскім і крыжакамі.
У часы Рэчы Паспалітай Добжынская зямля зрабілася часткай Інаўроцлаўскага ваяводства і падзялялася на тры паветы: Добжынскі, Рыпінскі і Ліпнаўскі. Мураваныя замкі меліся ў Баброўніках, Златорыі, Радзіках, Садлове, Рыпіне, Добжыні, Ліпне, Цэхоціне і Гужне. У Ліпне адбываліся соймікі, падчас якіх абіраліся паслы на Вальны сойм, дэпутаты ў трыбунал і ў радамскую камісію.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Добжынская зямля ўвайшла ў склад Прусіі, а ў 1815 згодна з рашэннем Венскага кангрэса перайшла да Расійскай імперыі. У склад адноўленай Польшчы вярнулася ў 1918, падчас Другой сусветнай вайны акупаваная Германіяй, вернутая ў склад Польшчы ў 1944 годзе савецкімі войскамі.
Існуе Таварыства гмін Добжынскай зямлі.
Гл. таксама
Літаратура
- Ziemia dobrzyńska // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack (польск.). — Warszawa, 1881. S. 88—90
- Krajewski M., Mietz A. Zabytki Ziemi Dobrzyńskiej. — Włocławek, 1996.
