Аляксандр Фёдаравіч Гарцуеў

Аляксандр Фёдаравіч Гарцуеў
Аляксандр Фёдаравіч Гарцуеў
Дата нараджэння	15 чэрвеня 1959 (64 гады)
Грамадзянства	Беларусь;
Жонка	Зоя Валянцінаўна Белахвосцік
Дзеці	Валянціна Аляксандраўна Гарцуева
Адукацыя	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1980); Расійскі інстытут тэатральнага мастацтва[d] (2000);
Прафесія	тэатральны рэжысёр, выкладчык універсітэта
Тэатр	РТБД; Беларуская акадэмія мастацтваў; Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы;
Прэміі	Нацыянальная тэатральная прэмія (2011)

Аляксандр Фёдаравіч Гарцуеў (нар. 15 чэрвеня 1959) — беларускі тэатральны рэжысёр.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1980 годзе скончыў акцёрскі факультэт Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута. Працаваў акцёрам Купалаўскага тэатра. Пазней заняўся рэжысурай. У 2000 годзе скончыў рэжысёрскі факультэт Расійскай акадэміі тэатральнага мастацтва — ГІТІС, прайшоўшы стажыроўку пад кіраўніцтвам народнага артыста РФ Леаніда Хейфеца. Працаваў штатным рэжысёрам Купалаўскага тэатра. З 2012 года — мастацкі кіраўнік Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі.

З 1998 года адначасова працуе ў Беларускай акадэміі мастацтва. Дацэнт. Выкладае майстэрства акцёра і рэжысуру драмы. З’яўляецца мастацкім кіраўніком курса рэжысёраў драмы. Аўтар вучэбна-метадычных дапаможнікаў па рэжысуры драмы.

Звольнены з Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі ў канцы снежня 2021 года ў рамках маштабных палітычных чыстак^[2].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Рэжысёр каля 35 спектакляў у тэатрах Беларусі. Найбольш значныя пастаноўкі: «Крывавая Мэры» Д. Бойкі (1996), «Дзядзька Ваня» А. Чэхава (1999), «Трыстан і Ізольда» С. Кавалёва (1999), «Брат мой Сымон» А. Казанцава (2000), «Кім» А. Дударава (2001), «Люці» А. Дударава (2003), «Дзіўная місіс Сэвідж» Дж. Патрыка^[ru] (2003), «Раскіданае гняздо» Я. Купалы (2005), «Івона — прынцэса Бургундская» В. Гамбровіча (2005), «Прымакі» Я. Купалы (2006), «Маэстра» М. Ладо (2006), «Дзеці Ванюшына» С. Найдзёнава (2008), «Хам» Э. Ажэшкі (2009), «Залёты» В. Дуніна-Марцінкевіча (2010), «Не мой» А. Адамовіча, «Ноч Гельвера» І. Вілквіста (2011), «Субота. Нядзеля. Панядзелак» Э. дэ Філіпа (2012), «Людзі на балоце» І. Мележа (2012).

Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]

Пастаноўка Аляксандра Гарцуева «Не мой», пастаўленая ў 2010 годзе на сцэне Купалаўскага тэатра, перамагла ў пяці намінацыях на Першай Нацыянальнай тэатральнай прэміі (2011): «Найлепшая сучасная пастаноўка па творах беларускіх аўтараў» (Аляксандр Гарцуеў і Алена Калюнова), «Найлепшая праца мастака-пастаноўшчыка» (Барыс Герлаван і Алена Ігруша), «Найлепшае музычнае афармленне» (кампазітар Алег Хадоска), «Найлепшая жаночая роля» (Святлана Анікей — роля Паліны), «Найлепшы спектакль года» — разам з операй «Набука» (рэжысёр Міхаіл Панджавідзэ) Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У шлюбе з актрысай Зояй Белахвосцік мае дачку Валянціну (нар. 1986), таксама актрысу. Абедзве працавалі ў Купалаўскім тэатры. 26 жніўня жонка Зоя і дачка Валянціна разам з большасцю трупы ды іншымі супрацоўнікамі тэатра звольніліся ў знак пратэсту супраць масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў^[3].

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр Гарцуеў на сайце Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі Архівавана 16 верасня 2011.

[_247671db89a1e5a2-1] ttps://www.kino-teatr.ru/kino/acter/m/post/16735/bio/

[svaboda2021-2] Звольнілі кіраўніка Рэспубліканскага тэатру беларускай драматургіі Аляксандра Гарцуева. 24 снежань 2021

[tut2020-3] Из Купаловского театра уволены 58 актеров и сотрудников Архівавана 3 верасня 2020.

[1]

[2]

[3]