Антоні Забела

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Антоні Забела
польск.: Antoni Zabiełło
Герб «Сякера»
Герб «Сякера»
лоўчы вялікі літоўскі
1761 — 1775
Папярэднік Ігнацы Ланеўскі-Воўк
Пераемнік Юзаф Забела
Нараджэнне 1710[1]
Смерць 1776[2]
Род Забелы
Бацька Міхал Забела[d]
Маці Ганна з Белазораў[d]
Жонка Соф’я са Шчытоў-Неміровічаў[d]
Дзеці Ганна, Брыгіта, Марыя, Юзаф, Ежы, Шыман, Міхал і дачка
Званне генерал
Узнагароды
ордэн Белага арла ордэн Святога Станіслава
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Забела.

Антоні Забела (памёр у 1776) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч, падчашы ковенскі (1730—1744), маршалак ковенскі з 1744 года, лоўчы вялікі літоўскі (1761—1775), генерал-лейтэнант літоўскіх войскаў[3].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Прадстаўнік літоўскага дваранскага роду Забелаў герба «Сякера». Сын пісара земскага ковенскага Міхала Забелы і Ганны з Белазораў. Браты — кашталян менскі Шыман і Юзаф Забела.

У 1733 годзе Антоні Забела быў выбраны паслом (дэпутатам) ад Ковенскага павета на элекцыйны сойм[3], дзе падтрымаў кандыдатуру Станіслава Ляшчынскага на польскі каралеўскі прастол[4]. У 1750 годзе ён быў другі раз выбраны паслом на сойм[5]. У 1752 годзе — пасол ад Ковенскага павета на чарговы сойм[6]. У 1754 годзе — пасол ад Упіцкага павета на сойм[7].

У 1764 годзе Антоні Забела быў выбраны маршалкам Ковенскага павета ў канфедэрацыі Чартарыйскіх[pl][8]. У 1764 годзе ён двойчы выбіраўся паслом (дэпутатам) ад Ковенскага павета на канвакацыйны і элекцыйны соймы (падтрымаў кандыдатуру Станіслава Аўгуста Панятоўскага)[9][10][11]. Член вайсковай камісіі Вялікага Княства Літоўскага ў 1764 годзе[12].

У 1767 годзе Антоні Забела стаў членам Радамскай канфедэрацыі[13]. У тым жа 1767 годзе ён быў выбраны паслом ад Лідскага павета на сойм Рэпніна. Антоні Забела ўвайшоў у склад соймавай дэлегацыі, якая была прызначана пад ціскам з боку расійскага пасла князя Мікалая Рэпніна для вызначэння канстытуцыі Рэчы Паспалітай[14].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Кавалер ордэнаў Белага арла (1761), Святога Міхаіла і Святога Станіслава.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У 1744/1748 годзе ён ажаніўся з Соф’яй з Шчытоў-Неміровічаў, дачкой кашталяна мсціслаўскага Юзафа Шчыта-Неміровіча (пам. 1745) і Петранелы Схаластыкі Валадковіч. Ад яе меў дзяцей:

Зноскі

  1. ↑ Sejm-Wielki.pl — 2002. Праверана 19 лістапада 2021.
  2. ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 240.
  3. ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie XIV—XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2009, s. 675
  4. ↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 263
  5. ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 29.
  6. ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 132.
  7. ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 242.
  8. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 140.
  9. ↑ Zestawienie według województw, nazwisk, posłów zasiadających na sejmie convocationis 1764 r., Archiwum Państwowe Poznań, Zespół Akta braci czeskich rkps 2105, k. 5.
  10. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 102.
  11. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 114.
  12. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 170.
  13. ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 227.
  14. ↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II, s. 319.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705—2008, 2008
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Антоні_Забела&oldid=4409940"