Антуан дэ Бурбон

Антуан дэ Бурбон
Антуан дэ Бурбон
	фр.: Antoine de Bourbon
	; Антуан дэ Бурбон. Партрэт працы Франсуа Клуэ, 1560 г.
	25 мая 1555 — 17 лістапада 1562
Сумесна з	Жанна д’Альбрэ (1555 — 1562)
	25 сакавіка 1537 — 17 лістапада 1562
Папярэднік	Карл IV дэ Бурбон
Пераемнік	Генрых IV Наварскі
Нараджэнне	22 красавіка 1518[…]; Ла-Фер[d], дэпартамент Эна, Францыя;
Смерць	17 лістапада 1562[…] (44 гады); Ле-Андэлі[d], дэпартамент Эр, рэгіён Верхняя Нармандыя, Францыя;
Месца пахавання	Калегіяльны касцёл Сен-Жорж дэ Вандом[d];
Род	Бурбоны
Бацька	Карл IV дэ Бурбон
Маці	Франсуаза Алансонская
Жонка	Жанна д'Альбрэ
Дзеці	сыны: Генрых, Генрых III Наварскі, Людовік ; дочкі: Мадлен, Кацярына дэ Бурбон ; ад Луізы дэ ла Бердэзьер ; сын: Карл III дэ Бурбон (архібіскуп Руанскі)
Дзейнасць	палітыка і ваенная справа
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антуан дэ Бурбон (фр.: Antoine de Bourbon, duc de Vendome; 22 красавіка 1518 — 17 лістапада 1562) — герцаг дэ Вандом, глава дому Бурбонаў (1537—1562), кароль Навары (1555—1562), бацька першага французскага караля з дому Бурбонаў Генрыха IV Наварскага.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Антуан дэ Бурбон нарадзіўся ў Ла-Феры, Пікардыя, Францыя, і быў сынам Карла IV дэ Бурбон, герцага Вандомскага (2 чэрвеня 1489 — 25 сакавіка 1537) і яго жонкі Франсуазы Алансонскай (1490 — 14 верасня 1550)^[4]. Старэйшы брат герцага Энгіенскага і Луі дэ Бурбона, прынца Кандэ.

20 кастрычніка 1548 года ў Мулене Антуан ажаніўся з Жаннай д’Альбрэ, дачкой Генрыха д’Альбрэ, караля Навары, і яго жонкі Маргарыты Ангулемскай^[5]. Дзякуючы гэтаму шлюбу, пасля смерці цесця ў 1555 годзе, ён стаў графам Фуа, Бігора, Арманьяка, Перыгора, віконтам Беарна і каралём Навары. Навара была акупавана Іспаніяй у 1512 годзе, і Антуан паспрабаваў вярнуць яе сабе.

Герцаг ніколі не меў цвёрдых рэлігійных перакананняў і досыць лёгка змяняў сваю канфесійную прыналежнасць у залежнасці ад сітуацыі^[6]. У перыяд міру вярнуўся да каталіцтва, што аддаліла яго ад жонкі^[7]. Меў сувязь з Луізай дэ Ла Берадзьер, «красуняй Руэ», якая ў 1555 годзе нарадзіла яму сына (Шарль III дэ Бурбон (1554 — 1610), архібіскуп руанскі). Антуан праславіўся як легкадумны і ненадзейны чалавек. Ён часта расчароўваў сваіх паслядоўнікаў, заляцаючыся са сваімі праціўнікамі.

Хоць ягоны брат і быў главой пратэстантской фракцыі, Антуан не меў жадання марнаваць большую частку свайго жыцця на барацьбу з каралём Францыі. Калі Кацярына Медычы, рэгентка пры сваім малалетнім сыне Карле IX Французскім, прапанавала яму ў 1561 годзе пасаду генерал-лейтэнанта каралеўства, герцаг пагадзіўся^[8]. Калі ягоная жонка ў 1562 годзе дазволіла гугенотам разграміць капліцу Вандомаў і цэрквы ў горадзе, ён пагражаў адправіць яе ў жаночы кляштар^[9]. У выніку ёй давялося шукаць прытулку ў Беарне.

У тым жа годзе ён аблажыў і ўзяў захоплены гугенотамі Руан, дзе і быў смяротна паранены 13 лістапада 1562 года^[5]. Памёр недалёка ад Андэлі (Эр).

Сям'я і дзеці[правіць | правіць зыходнік]

Дзеці ад Жанны д’Альбрэ:

Генрых (1551—1553), герцаг Бамон
Анры дэ Бурбон (1553—1610), пасля кароль Навары (1572—1610) пад імем Генрыха III, затым кароль Францыі (1589—1610) пад імем Генрыха IV
Людовік (1555—1557), граф Марль
Мадлен (1556)
Кацярына дэ Бурбон (1559—1604), герцагіня д’Альбрэ, графіня д’Арманьяк і дэ Радэз; у шлюбе з Генрыхам II Добрым, герцагам Латарынгіі.

Дзеці ад Луізы дэ ла Бердэзьер:

Шарль (1554—1610), архібіскуп Руанскі

У культуры[правіць | правіць зыходнік]

Бэн Олдрыдж выканаў ролю Антуана Бурбона ў тэлесерыяле «Царства», ЗША, 2013-2016 гг.
Нікалас Бернс выканаў ролю Антуана Бурбона ў тэлесерыяле «Каралева змей», ЗША, 2022 г.
Антуан Бурбон з'яўляецца другарадным героем рамана Аляксандра Дзюма-бацькі «Дзве Дыяны» (1847).
Персанаж рамана Генрыха Мана «Маладыя гады караля Генрыха IV».

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

↑ ^а ^б Antonio de Borbón // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q41705771"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2720582"></a>
↑ ^а ^б Anthony Of Bourbon // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>
↑ Trevor Dupuy, Curt Johnson and David L. Bongard, The Harper Encyclopedia of Military Biography, (Castle Books: Edison, 1992), 98.
↑ ^а ^б Dupuy, Trevor, 98.
↑ Mack P. Holt, The French Wars of Religion, 1562–1629, (Cambridge University Press: New York, 2005), 52.
↑ Robin, Larsen and Levin. p. 3.
↑ Duruy, Victor, John Franklin Jameson and Mabell Shippie Clarke Smith, A History of France, (Thomas Y. Crowell Co.:New York, 1920), 338.
↑ Bryson, David, 299.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Семёнов И. С. Христианские династии Европы. Династии, сохранившие статус владетельных. Генеалогический справочник / Научный редактор Е. И. Куксина. Предисловие О. Н. Наумов. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2002. — 494 с. — 3000 экз. — ISBN 5-224-02516-8
Устинов В. Г. Столетняя война и Войны Роз. — М.: АСТ: Астрель, Хранитель, 2007. — 637 с. — (Историческая библиотека). — 1500 экз. — ISBN 978-5-17-042765-9

[_897d05cc32a89f71-1] а ^б Antonio de Borbón // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q41705771"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2720582"></a>

[_caf40ab93f1e22a8-2] а ^б Anthony Of Bourbon // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[_033495c6053bf66f-3] а ^б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[4] Trevor Dupuy, Curt Johnson and David L. Bongard, The Harper Encyclopedia of Military Biography, (Castle Books: Edison, 1992), 98.

[Dupuy,_Trevor,_98-5] а ^б Dupuy, Trevor, 98.

[6] Mack P. Holt, The French Wars of Religion, 1562–1629, (Cambridge University Press: New York, 2005), 52.

[7] Robin, Larsen and Levin. p. 3.

[8] Duruy, Victor, John Franklin Jameson and Mabell Shippie Clarke Smith, A History of France, (Thomas Y. Crowell Co.:New York, 1920), 338.

[9] Bryson, David, 299.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]