Аркадзь Самуілавіч Шпунт

Аркадзь Самуілавіч Шпунт
Аркадзь Самуілавіч Шпунт
Дата нараджэння	28 мая 1947 (76 гадоў)
Месца нараджэння	Барысаў, Мінская вобласць, БССР, СССР;
Дзеці	Андрэй Аркадзевіч Шпунт
Род дзейнасці	рэстаўратар, скульптар, публіцыст, сцэнарыст
Месца працы	Цэнтр па рэгенерацыі гісторыка-культурных ландшафтаў і тэрыторый; Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь;
Альма-матар	Мінскае мастацкае вучылішча (1967); Усесаюзны навукова-даследчы інстытут рэстаўрацыі[d];
Прэміі	Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва (2012)
Узнагароды	Грамата Патрыяршага экзарха ўсяе Беларусі[d] (2011) Ганаровая грамата Міністэрства культуры Беларусі[d] (2011)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аркадзь Самуілавіч Шпунт (нар. 28 мая 1947, Барысаў) — беларускі мастак, рэстаўратар. Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (2020)^[2].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 28 мая 1947 года ў Барысаве. З дзяцінства выявіў мастацкія здольнасці. У 1962—1967 гадах вучыўся ў Мінскім мастацкім вучылішчы на скульптара^[2].

Працаваў мастаком-афарміцелем кароткі час, а пасля ўладкаваўся на працу ў ляпны цэх новаствораных «Спецыяльных навукова-рэстаўрацыйных вытворчых майстэрняў»^[2].

Прафесійныя веды ў рэстаўрацыйнай справе атрымаў у Маскве ва Усесаюзнай цэнтральнай навукова-даследчай лабараторыі кансервацыі і рэстаўрацыі музейных каштоўнасцей (руск.) (бел. у такіх майстроў, як Яўгенія Міхайлаўна Крысці, Вольга Уладзіміраўна Лялекава, і ў горадзе Уладзіміры ў Аляксандра Пятровіча Някрасава (руск.) (бел.^[2].

Неаднаразова ўдзельнічаў у экспедыцыях для выратавання царкоўных твораў мастацтва, у тым ліку іканапісных^[2].

З 1999 года працуе ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь. У 2008 годзе стаў загадчыкам аддзела навукова-рэстаўрацыйных майстэрняў, значна пашырыў штат мастакоў-рэстаўратараў і рэарганізаваў структуру аддзела, падзяліўшы яго на чатыры спецыялізаваных сектары^[2].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Пры «Спецыяльных навукова-рэстаўрацыйных вытворчых майстэрнях» займаўся рэстаўрацыяй ляпніны Сафійскага сабора ў Полацку і палаца Булгакаў у Жылічах і рэстаўрацыяй керамічнага ўбрання пахавальні князёў Паскевічаў у Гомелі (1970—1973). Удзельнічаў у рэстаўрацыі разьбы, скульптуры і дэкаратыўнага ўбрання царквы Усмас. Працаваў над шматлікімі творамі ў Музеі старажытнабеларускай культуры Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі^[2].

Удзельнічаў у рэстаўрацыі алтароў касцёла Прасвятой Дзевы Марыі ў Пінску (1980—1986), дзе адпрацоўвалі методыкі і тэхналогіі выкарыстання новых сінтэтычных матэрыялаў^[2].

У 1985 годзе Усесаюзнай атэстацыйнай камісіяй Міністэрства культуры СССР атэставаны як мастак-рэстаўратар вышэйшай катэгорыі^[2].

У 1997 годзе брыгадай рэстаўратараў пад кіраўніцтвам Аркадзя Самуілавіча была пачата рэстаўрацыя манументальнага жывапісу ў мінскім рымска-каталіцкім архікафедральным касцёле Найсвяцейшай Панны Марыі. У 2007 годзе канчаткова раскрыта скляпенне галоўнага нефа і роспіс капліцы Св. Феліцыяна. Гэтая праца Аркадзя Самуілавіча была адзначана апостальскім благаслаўленнем Папы Рымскага Бенедыкта XVI і ўручэннем нагруднага знака Міністэрства культуры «За ўклад у развіццё культуры Беларусі»^[2].

Літаратурная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

З’яўляецца аўтарам шматлікіх аповесцяў-эсэ («Блікі адыходзячага дня» (1989), «Момант Нуль» (2000); навуковых публікацый, шэрагу сцэнарыяў дакументальных фільмаў (фільм «Маці Мізэрэкордыя» рэжысёра Ю. Гарулёва узнагароджаны Гран-пры міжнароднага кінафестывалю ў Непакалянуве (польск.) (бел. (Польшча), а таксама пастаянным аўтарам рэлігійна-культурнага часопіса «Наша вера»^[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

грамата Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (2011) — за плённую працу і актыўны ўдзел у музеефікацыі Замкавага комплексу «Мір».
грамата Патрыяршага Экзархата (2011) — ад Мітрапаліта Мінскага і Слуцкага, Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі Філарэта ў благаслаўленне за працы ў славу Святой Праваслаўнай царквы^[2].
спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва (2012) — за правядзенне рэстаўрацыі 10 твораў сакральнага жывапісу і абразоў іканастаса Жыровіцкага манастыра (у складзе калектыва рэстаўратараў пад кіраўніцтвам А. С. Шпунта)^[2].
ганаровае званне «Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь» (2020)^[3].

Зноскі

[_b945f02a41dc1bc2-1] а ^б https://www.artmuseum.by/ru/news/novosti-2019/novosti-2012-g/starejshina-belorusskoj-restavraczii.-arkadiyu-samuilovichu-shpuntu-%E2%80%93-65-let.html

[СБР-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м Старейшина белорусской реставрации. Аркадию Самуиловичу Шпунту — 65 лет Архівавана 3 кастрычніка 2021. (руск.)

[3] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 8 студзеня 2020 года № 7 «Аб узнагароджанні»

[1]

[2]

[3]