Арцём Сяргеевіч Гурэнка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гурэнка.
Футбол
Арцём Гурэнка
Поўнае імя Арцём Сяргеевіч Гурэнка
Нарадзіўся 18 чэрвеня 1994(1994-06-18)[1] (29 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 170 см[2]
Вага 69 кг[2]
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Расія Уфа
Нумар 18
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2014 Беларусь Мінск 1 (0)
2013—2014 →  Беларусь Мінск-2 57 (6)
2015—2016 Літва Тракай 59 (13)
2017 Літва Судува (Марыямпале) 8 (0)
2017 Беларусь Слуцк 10 (1)
2018 Беларусь Дынама (Мінск) 20 (0)
2019 Літва Рыцярэй (Вільнюс) 15 (3)
2019—2020 Беларусь Віцебск 41 (3)
2021 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 25 (0)
2022 Беларусь Белшына (Бабруйск) 14 (0)
2022 Казахстан Туран (Туркестан) 9 (1)
2023 Беларусь Белшына (Бабруйск) 13 (2)
2023— Расія Уфа
Нацыянальная зборная[* 2]
2012 Беларусь Беларусь (да 19) 3 (0)
2013—2016 Беларусь Беларусь (да 21) 14 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 12 ліпеня 2023.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 15 жніўня 2017

Арцём Гурэнка (нар. 18 чэрвеня 1994) — беларускі футбаліст, паўабаронца расійскага клуба «Уфа».

З’яўляецца сынам беларускага футбаліста і трэнера Сяргея Гурэнкі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец клуба «Мінск», з 2011 года пачаў выступаць за дубль. Дэбютаваў у Вышэйшай лізе 17 лістапада 2012 года ў матчы супраць клуба «Брэст», выйшаўшы на замену ў другім тайме. У 2013—2014 гадах выступаў за фарм-клуб «Мінск-2» у Першай лізе.

Па заканчэнні сезона 2014 «Мінск-2» спыніў існаванне, і Арцём перайшоў у літоўскі клуб «Тракай». У складзе «Тракая» замацаваўся ў аснове, двойчы станавіўся срэбраным прызёрам чэмпіянату краіны. У лістападзе 2016 года ездзіў на прагляд у маскоўскі «Лакаматыў»[3]. Сезон 2017 пачаў у складзе «Судувы»[4], аднак па пагадненні бакоў пакінуў каманду ўжо ў маі 2017 года.

Пасля зыходу з «Судувы» падтрымліваў форму з мінскім «Дынама», дзе галоўным трэнерам быў яго бацька. У ліпені 2017 года пасля прагляду падпісаў кантракт са «Слуцкам»[5]. У складзе «Слуцка» стаў у асноўным выхадзіць на замену. Па заканчэнні сезона ў лістападзе 2017 года разарваў кантракт з клубам[6].

Са студзеня 2018 года знаходзіўся на праглядзе ў мінскім «Дынама», з якім у лютым падпісаў кантракт[7]. У першай палове сезона 2018 з’яўляўся на полі нерэгулярна, з лета стаў часцей выхадзіць у стартавым складзе. У пачатку 2019 года, нягледзячы на заканчэнне кантракта, трэніраваўся з дынамаўцамі і адправіўся на першы турэцкі збор, аднак у лютым пакінуў каманду[8].

У сакавіку 2019 зноў апынуўся ў Літве, стаўшы іграком клуба «Рыцярэй» (былы «Тракай»)[9]. У жніўні 2019 года папоўніў склад «Віцебска»[10], дзе замацаваўся ў стартавым складзе.

У студзені 2021 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Віцебск»[11] і стаў трэніравацца з «Іслаччу», з якой неўзабаве падпісаў пагадненне[12]. У «Іслачы» таксама стаў трывалым іграком асновы. У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта пакінуў клуб[13].

У сакавіку 2022 года далучыўся да бабруйскай «Белшыны»[14], дзе хутка замацаваўся ў стартавым складзе. У ліпені 2022 года пакінуў клуб[15] і неўзабаве стаў іграком казахстанскага «Турана»[16]. Па выніках сезона 2022 «Туран» страціў месца ў найвышэйшым дывізіёне.

У сакавіку 2023 года вярнуўся ў «Белшыну»[17]. У ліпені 2023 года пакінуў клуб па пагадненні бакоў[18] і неўзабаве далучыўся да расійскай «Уфы», галоўным трэнерам якой незадоўга да таго стаў яго бацька Сяргей Гурэнка[19].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за юніёрскую зборную Беларусі, у кастрычніку 2012 года прымаў удзел у адборачным раўндзе чэмпіянату Еўропы.

З 2013 па 2016 года выступаў за моладзевую зборную Беларусі. У студзені 2014 года ўдзельнічаў у Кубку Садружнасці ў Санкт-Пецярбургу, дзе разам з беларускай камандай стаў бронзавым прызёрам.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ https://fc.vitebsk.by/komanda/osnovnoj-sostav-fk-vitebsk/gurenko-artyom
  2. ↑ а б https://www.fcufa.pro/komanda/osnovnoj-sostav
  3. ↑ Артем Гуренко прошел просмотр в «Локомотиве»
  4. ↑ Артем Гуренко стал игроком «Судувы»
  5. ↑ Артем Гуренко стал игроком «Слуцка»
  6. ↑ Былина, Сафонов, Щегрикович, Гуренко, Коне и Юсов покидают «Слуцк»
  7. ↑ Артем Гуренко и Артем Соловей стали игроками минского «Динамо», Медич не подошел клубу
  8. ↑ Артем Гуренко и Филипп Иванов покинули минское «Динамо»
  9. ↑ Артем Гуренко трудоустроился в Литве и забил в своем дебютном матче (ВИДЕО)
  10. ↑ Артем Гуренко перешел в «Витебск»
  11. ↑ Чалов и Гуренко покинули «Витебск»
  12. ↑ Артем Гуренко стал игроком «Ислочи»
  13. ↑ Четыре игрока покинули «Ислочь»
  14. ↑ Тур 2. Анонс. Ковальчук на пороге двух сотен(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 красавіка 2022. Праверана 5 красавіка 2022.
  15. ↑ Футбол. Артем Гуренко покидает "Белшину"(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 ліпеня 2022. Праверана 21 ліпеня 2022.
  16. ↑ Артем Гуренко стал игроком казахстанского «Турана»
  17. ↑ "Белшина" объявила о подписании Гуренко и Фофана (руск.). football.by (17 сакавіка 2023). Праверана 18 сакавіка 2023.
  18. ↑ Артем Гуренко покинул "Белшину" (руск.). football.by (5 ліпеня 2023). Праверана 6 ліпеня 2023.
  19. ↑ Артем Гуренко воссоединился с отцом в "Уфе" (руск.). football.by (11 ліпеня 2023). Праверана 12 ліпеня 2023.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Арцём_Сяргеевіч_Гурэнка&oldid=4546272"