Перайсці да зместу

Алег Севяр’янавіч Мішараў

Дадаць спасылкі
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з А. С. Мішараў)
Алег Севяр’янавіч Мішараў
руск.: Олег Северьянович Мишарев
Дата нараджэння 7 красавіка 1922(1922-04-07)
Месца нараджэння
Дата смерці 31 мая 1997(1997-05-31) (75 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства  СССР,  Беларусь
Род дзейнасці урач, хірург, дзіцячы хірург, выкладчык універсітэта, медыцынскі адміністратар, загадчык кафедры
Навуковая сфера хірургія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук[1] (1967)
Навуковае званне
Альма-матар
Навуковы кіраўнік А. М. Болдзін, С. Х. Архангельскі
Узнагароды
медаль «За баявыя заслугі»
Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР

Алег Севяр’янавіч Мі́шараў[2] (руск.: Мишарев Олег Северьянович; 7 красавіка 1922, Саратаў — 31 мая 1997, Мінск) — вучоны ў галіне дзіцячай хірургіі, доктар медыцынскіх навук (1967), прафесар (1969), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1980). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў горадзе Саратаў. Скончыў сярэднюю школу і ў 1940 годзе быў прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У верасні 1941 года быў цяжка паранены, праходзіў лячэнне ў шпіталях, у час якога паступіў у Ташкенцкі медыцынскі інстытут і здаў экзамены за 1-ы курс[3]. Пасля дэмабілізацыі з арміі ў 1943 годзе працягваў вучобу ў Саратаўскім медыцынскім інстытуце, які скончыў у 1947 годзе і ў 1947—1951 гг. праходзіў навучанне ў аспірантуры пры ім. У 1951 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Хирургическая анатомия солнечного сплетения»[4][5]. У 1951—1954 гг. працаваў асістэнтам кафедры агульнай хірургіі Саратаўскага медыцынскага інстытута. З 1954 года А. С. Мішараў у Беларускім інстытуце ўдасканалення ўрачоў. Займаў пасаду асістэнта кафедры хірургіі ў 1954—1961 гг., дацэнта кафедры грудной і дзіцячай хірургіі ў 1961—1967 гг., прафесара кафедры ў 1967—1969 гг. У 1967 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Ожоги на фоне лучевой болезни (экспериментальное исследование)»[4]. У 1969—1990 гг. А. С. Мішараў узначальваў кафедру дзіцячай хірургіі Мінскага медыцынскага інстытута і адначасова кіраваў Рэспубліканскім цэнтрам дзіцячай хірургіі[4]. У 1990—1994 гг. прафесар кафедры дзіцячай хірургіі.

Памёр А. С. Мішараў 31 мая 1997 г. Пахаваны на Паўночных могілках у Мінску.

Навуковая дзейнасць і грамадская дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

А. С. Мішараў займаўся пытаннямі дзіцячай гнойнай хірургіі, кардыяхірургіі, педыятрычнай інтэнсіўнай тэрапіі, марфалагічнага абгрунтавання хірургічнай тактыкі і інш. Распрацаваў метады хірургічнага лячэння перытанітаў у дзяцей. Аўтар больш за 180 навуковых прац, у тым ліку манаграфій, 4 вынаходніцтваў[4]. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 3 доктарскіх і 24 кандыдацкіх дысертацый[4]. Прымаў удзел у 6 міжнародных навуковых з’ездах і канферэнцыях (у Японіі (1972), ГДР (1973), Іспаніі (1977) і інш.)[4].

Быў членам праўлення Усесаюзнага таварыства хірургаў, членам праўлення таварыства кардыяхірургаў[3]. Ганаровы член Навуковага таварыства хірургаў Беларусі.

Сярод апублікаваных прац:

  • Хирургическое лечение проникающих ранений груди в мирное время, 1964;
  • Повреждения груди и их лечение, 1970;
  • Справочник по детской хирургии", 1980 (у сааўтарстве);
  • Нарушение гомеостаза при гнойно-септических заболеваниях у детей, 1981;
  • Интенсивная терапия и реанимация тяжело больных детей, 1995.

Сааўтар метадычных рэкамендацый Міністэрства аховы здароўя БССР «Метод спонтанного дыхания с положительным давлением на выдохе в борьбе с дыхательной недостаточностью у детей» (1978), «Программы инфузионной терапии при гнойно-септических заболеваниях у детей», (1983)[4].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
  • Медаль «За баявыя заслугі» (1941)[6].

Зноскі

  1. ↑ а б в г http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-209195&strq=l_siz=20
  2. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10.
  3. ↑ а б Пулатов А. Т. Олег Северьянович Мишарев // Детская хирургия, 1998, № 3. Архівавана 1 лістапада 2019. (руск.)
  4. ↑ а б в г д е ё [https://web.archive.org/web/20191031032951/https://www.bsmu.by/page/55/3188/ Архівавана 31 кастрычніка 2019. Мишарев Олег Северьянович (07.04.1922—31.05.1996)] Архівавана 31 кастрычніка 2019. (руск.) // Беларускі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт
  5. ↑ Абаев Ю. Великий характер — маяк для других // Медицинский вестник Архівавана 1 лістапада 2019. (руск.)
  6. ↑ Память народа — электронный банк документов о награждениях орденами и медалями в период Великой Отечественной войны. Архівавана 1 лістапада 2019. (руск.)

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Мішараў Алег Севяр’янавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — С. 492. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
  • Республика Беларусь : энциклопедия. [В 7 т.] Т. 5. — Минск, 2007.
  • Мішараў Алег Севяр’янавіч // Памяць : Мінск : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі : [у 5 кн.]. — Мінск, 2007. — Кн. 5, ч. 2. — С. 502.
  • Профессор Олег Северьянович Мишарев: (К 60-летию со дня рождения) //Вестн. хирургии. — 1983. — № 4,- С. 146.
  • Мишарев Олег Северьянович: (К 70-летию со дня рождения) //Здравоохр. Беларуси. — 1992. — № 11. — С. 77.
  • Мишарев Олег Северьянович //История хирургии Республики Беларусь: Метод, материалы. — Гродно, 1993.-С. 40.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алег_Севяр’янавіч_Мішараў&oldid=4793229"