Валерый Пятровіч Славук

Валерый Пятровіч Славук
Валерый Пятровіч Славук
Дата нараджэння	7 красавіка 1947 (77 гадоў)
Месца нараджэння	Коханава, Коханаўскі сельсавет, Талачынскі раён, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	мастак, экслібрысіст
Жанр	кніжная графіка
Вучоба	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут;
Прэміі
Узнагароды	; Прэмія Цёткі За заслугі ў выяўленчым мастацтве[d] Залаты фаліянт[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вале́рый Пятро́віч Славу́к (Слаук) (нар. 7 красавіка 1947, г.п. Коханава, Талачынскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі графік, педагог, прафесар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 7 красавіка 1947 года ў гарадскім пасёлку Коханава Талачынскага раёна Віцебскай вобласці. Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1977^[1] годзе.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Працуе ў станковай і кніжнай графіцы^[1]. Шырока вядомыя яго ілюстрацыі да беларускіх народных казак «Удовін сын», «Піліпка-сынок», «Алёнка», да кніг «Айвенга» В. Скота, «Чорны млын» Ю. Брэзана, «Шляхціц Завальня» Я. Баршчэўскага, «Вясна ўвосень» У. Караткевіча, да кнігі «Чароўны свет» і мноства іншых. Вялікую папулярнасць набылі ілюстрацыі В. Славука да двухтамомнага энцыклапедычнага выдання «Беларускі фальклор». Сярод станковых работ: «Казкі летняга дня», «Пасля навальніцы», «Збор ягад», «На выпасе»^[1].

Прэміі і ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктурыі (2000) — за цыкл графічных твораў па матывах беларускіх казак, створаны ў 1995—1998 гадах.
прэмія «Лепшы ілюстратар года» (2008),
прэмія «Залаты фаліянт» у намінацыі «Лепшы майстар» Нацыянальнага конкурсу «Мастацтва кнігі—2008»,
дыплом Рэспубліканскага конкурсу «Мастак і кніга» ў намінацыі «Лепшы мастак» (2009),
дыплом 1 ступені Міжнароднага конкурсу «Мастацтва кнігі» (Масква, 2009),
медаль Францыска Скарыны (2009)^[2],
медаль «За заслугі ў выяўленчым мастацтве» грамадскага аб’яднання Беларускі саюз мастакоў (2010),
ганаровае званне Заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь (8.10.2015)^[3].
Прэмія Цёткі ў намінацыі «Найлепшае мастацкае афармленне» за кнігу чарадзейных казак «Вядзьмар, які рабіўся ваўком» (2021).

Валерый Славук і калекцыянер Алег Судлянкоў, Палац мастацтва, 8 кастрычніка 2015 года, «Восеньскі салон» з Белгазпрамбанкам
Валерый Славук і Леў Алімаў у дзень атрымання ганаровых званняў Заслужаных дзеячаў мастацтва Беларусі. 8 кастрычніка 2015 года, «Восеньскі салон» з Белгазпрамбанкам

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Беларусь 1995.
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 мая 2009 года № 260 «Аб узнагароджанні дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь» (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2021. Праверана 21 сакавіка 2021.
↑ Віншуем з атрыманнем дзяржаўных узнагарод Славука Валерыя Пятровіча Архівавана 2 мая 2016.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Баразна М. Р. Славук (Слаук) Валерый Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 500. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
Салавей Л. Ф. Славук Валерый Пятровіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 666. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

«Ілюстратар беларускай міфалогіі» — рэпартаж Алеся Аркуша Архівавана 11 жніўня 2020. // racyja.com, 24.01.2019
Славук (Слаук) Валерый Пятровіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
Славук Валерый Пятровіч, выяўленчае мастацтва на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

[FOOTNOTEБеларусь1995-1] а ^б ^в Беларусь 1995.

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 мая 2009 года № 260 «Аб узнагароджанні дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь» (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2021. Праверана 21 сакавіка 2021.

[3] Віншуем з атрыманнем дзяржаўных узнагарод Славука Валерыя Пятровіча Архівавана 2 мая 2016.

[1]

[2]

[3]