Валянцін Мікалаевіч Пармон
Валянцін Мікалаевіч Пармон | |
---|---|
Дата нараджэння | 18 красавіка 1948 (76 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | хімік |
Навуковая сфера | хімія і каталіз[d] |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар хімічных навук |
Навуковае званне |
|
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Kirill Zamaraev[d] |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Валянцін Мікалаевіч Пармон (18 красавіка 1948, Брандэнбург-на-Хафелі, ГДР) — савецкі і расійскі вучоны. Спецыяліст у галіне каталізу і фотакаталізу, хімічнай кінетыкі у кандэнсаваных фазах, хімічнай радыёспектраскапіі, хімічных метадаў пераўтварэння энергіія, нетрадыцыйных і аднаўляльных крыніц энергіі. Доктар хімічных навук (1985), прафесар (1989), акадэмік РАН (1997, член-карэспандэнт з 1991). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Расіі (2009). Замежны член НАН Беларусі (2021).[1][2]
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У 1972у скончыў факультэт малекулярнай і хімічнай фізікі МФТІ[3], затым да 1975 аспірант, абараніў кандыдацкую дысертацыю «Даследаванне механізму электронных абменных узаемадзеянняў у растворах метадам ЭПР».
З 1975 па 1977 працаваў на пасадзе малодшага навуковага супрацоўніка ў Інстытуце хімічнай фізікі АН СССР.
З 1977 года — у Інстытуце каталізу Сібірскага аддзялення Расійскай акадэміі навук: да 1984 — старэйшы навуковы супрацоўнік лабараторыі механізмаў каталітычных рэакцый, з 1984 па 1985 кіраваў неструктурнай лабараторыяй каталітычных метадаў пераўтварэння. У 1985 годзе прызначаецца намеснікам дырэктара па навуковай працы Інстытута каталізу і адначасова — намеснік генеральнага дырэктара МНТК «Каталізатар». У 1995—2015 — дырэктар Інстытута каталізу СА РАН.
Выкладае ў Новасібірскім дзяржаўным універсітэце, з’яўляецца прафесарам кафедры фізічнай хіміі факультэта прыродазнаўчых навук і членам Вучонай рады НДУ[4]. Член Прэзідыума Расійскага хімічнага таварыства імя Д. І. Мендзялеева.
З 2010 — член Кансультатыўнай навуковай Рады Фонду «Сколкава»[5].
28 верасня 2017 года абраны старшынёй Сібірскага аддзялення РАН[6], віцэ-прэзідэнтам РАН. Да 29 мая 2018 года — член Міжакадэмічнай рады па праблемах развіцця Саюзнай дзяржавы.
Навуковыя дасягненні
[правіць | правіць зыходнік]Спецыяліст у галіне каталізу і фотакаталізу, хімічнай кінетыкі у кандэнсаваных фазах, хімічнай радыёспектраскапіі, хімічных метадаў пераўтварэння энергіі, нетрадыцыйных і аднаўляльных крыніц энергіі, а таксама тэрмадынамікі нераўнаважных працэсаў. Аўтар і суаўтар больш за 800 навуковых прац, 7 манаграфій, 7 падручнікаў для ВНУ, уладальнік больш за 100 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Двенадцать иностранных ученых избраны членами НАН Беларуси
- ↑ Выборы в НАН Беларуси // Навука. — 2021. — 21 снежня. — С. 2
- ↑ Выпускники ФМХФ 1972 года . Архівавана з першакрыніцы 22 мая 2011. Праверана 5 жніўня 2010.
- ↑ Список членов Учёного совета НГУ(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 лютага 2015. Праверана 2 красавіка 2015.
- ↑ Сколково. Люди в проекте . Архівавана з першакрыніцы 11 кастрычніка 2011. Праверана 11 кастрычніка 2011.
- ↑ Академик Пармон возглавит Сибирское отделение РАН . Архівавана з першакрыніцы 29 верасня 2017. Праверана 28 верасня 2017.
- Нарадзіліся 18 красавіка
- Нарадзіліся ў 1948 годзе
- Нарадзіліся ў Брандэнбургу-на-Хафелі
- Дактары хімічных навук
- Прафесары
- Правадзейныя члены РАН
- Выпускнікі МФТІ
- Члены РАН
- Члены Еўрапейскай акадэміі
- Лаўрэаты Дзяржаўнай прэміі РФ
- Кавалеры ордэна «За заслугі перад Айчынай» 4 ступені
- Кавалеры ордэна Аляксандра Неўскага (Расійская Федэрацыя)
- Кавалеры ордэна Пашаны
- Узнагароджаныя медалём Францыска Скарыны
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Замежныя члены НАНБ
- Хімікі СССР
- Хімікі Расіі