Васіль Іванавіч Дземянцей

Васіль Іванавіч Дземянцей
Васіль Іванавіч Дземянцей
Першы намеснік старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі
	2005—2007
Намеснік старшыні Дзяржаўнага мытнага камітэта
	2008—2011
Начальнік Гродзенскай рэгіянальнай мытні
	2011—2016
Нараджэнне	20 верасня 1954 (69 гадоў); Застарынне, Лукомльскі сельсавет, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Адукацыя	Паўночна-Заходні дзяржаўны завочны тэхнічны ўніверсітэт (1981); Вышэйшыя курсы КДБ СССР[d] (1985); Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (1999);
Дзейнасць	ваенны
Месца працы	Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь; Дзяржаўны мытны камітэт Рэспублікі Беларусь;
Ваенная служба
Званне	Генерал-маёрДзяржаўны саветнік мытнай службы III рангуДзяржаўны саветнік мытнай службы III рангу
Узнагароды

Васіль Іванавіч Дземянцей (нар. 1954, в. Застарынне, Чашніцкага раёна Віцебскай вобласці) — беларускі дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1981 г. скончыў Паўночна-Заходні завочны політэхнічны інстытут, у 1985 годзе — Вышэйшыя курсы КДБ СССР, у 1999 — Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Беларусі.

У 1983 года прыняты на службу ў органы дзяржаўнай бяспекі. Службу праходзіў на пасадах оперупаўнаважанага, старэйшага оперупаўнаважанага Лепельскага раённага аддзела і аддзела УКДБ БССР Віцебскай вобласці, начальніка Лепельскага РА, намесніка начальніка аддзела, намесніка начальніка службы, начальніка аддзела УКДБ Рэспублікі Беларусь Віцебскай вобласці. У 1996 годзе прызначаны намеснікам начальніка УКДБ Віцебскай вобласці, у 2001 годзе — начальнікам Упраўлення.

У 2005—2007 гг. — першы намеснік старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі. На пасадзе рабіў гучныя заявы аб «памкненнях» замежных спецслужбаў, у тым ліку ЗША, у «дэстабілізацыі» палітычнага становішча ў Беларусі (аж да інтэрвенцыі), «фінансаванні» Захадам беларускай апазіцыі, стварэнні ў сумежных краінах апорных баз уздзеяння і пунктаў сачэння, падрыхтоўцы баевікоў у лагерах Літвы і Польшчы і стварэнні груп для звяржэння канстытуцыйнага ладу ўсімі магчымымі відамі экстрэмісцкай дзейнасці, уключаючы тэрарызм, выкрыванні змовы з мэтай сілавога захопу ўлады радыкальнай апазіцыяй пасля прэзідэнцкіх выбараў 2006 года.

У ліпені 2007 года Дземянцей разам з тагачасным кіраўніком КДБ Сцяпанам Сухарэнкам пазбавіліся сваіх пасадаў, пасля чаго ў СМІ з’явілася інфармацыя пра іх арышт. Пазней у інтэрв’ю расійскай газеце «Завтра» прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка заявіў^[1]:

У нас старшыня КДБ нядаўна зляцеў з пасады. Ён гатоўкай плаціў будаўнікам свайго дома, прама з пачкі. Пытаю: «Дзе ўзяў грошы?» «Мне ў Расіі далі пазыку». «Скажы адрас». Праверылі, адрасу няма. Вось і ўсё, прагналі.

З 2008 да 2011 гг. — намеснік старшыні Дзяржаўнага мытнага камітэта. У 2011—2016 гг. начальнік Гродзенскай рэгіянальнай мытні. Практычна адразу пасля зняцця з яго санкцый ЕС у пачатку 2016 года Дземянцей падаў у адстаўку са сваёй пасады і сышоў у прыватны бізнес, непасрэдна звязаны з ягонай службай на дзяржаўнай мяжы і мытні: з мытным афармленнем і перамяшчэннем грузаў праз мяжу^[1].

Працаваў намеснікам дырэктара ТАА «Брэміна груп», якая пазіцыянуе сябе нацыянальным лагістычным аператарам у галіне мытнай і складской лагістыкі і якая мае транспартна-лагістычныя цэнтры ў пунктах пропуску «Бераставіца» і «Брузгі», што знаходзяцца ў зоне адказнасці Гродзенскай рэгіянальнай мытні, якую раней узначальваў Дземянцей^[1].

На пасадзе намесніка дырэктара камерцыйнай фірмы паралельна ўзначальваў будаўніцтва мультымадальнага прамыслова-лагістычнага комплексу «Брэміна-Орша» (п. Балбасава, Аршанскі раён), якому планавалася надаць фактычны статус афшорнай зоны. Кошт інвестпраекта ацэньваўся ў сотні мільёнаў долараў і прадугледжваў будаўніцтва соцень тысяч вытворчых, складскіх і адміністрацыйна-офісных памяшканняў. Пасля ўзначаліў ТАА «Брэміна груп»^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Ганаровы супрацоўнік органаў дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь. Узнагароджаны медалямі «За бездакорную службу» I, II і III ступені.

Санкцыі ЕС і іншых краін[правіць | правіць зыходнік]

У 2011 годдзе, пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года, якія Еўрапейскім Саюзам былі прызнаны недэмакратычнымі, а таксама гвалоўнага разгону Плошчы 2010, быў унесены у спіс беларускіх чыноўнікаў, якім быў забаронены ўезд у ЕС^[2]^[3]. У 2012 годзе Савет Еўрапейскага саюза прызнаў Дземянцея адказным за рэпрэсіўную працу КДБ супраць грамадзянскай супольнасці і дэмакратычнай апазіцыі^[4].

20 лістапада 2020 года ўнесены ў санкцыйныя спісы Літвы, Латвіі і Эстоніі^[5].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Генерал КДБ і мытнай службы ўзначаліў буйны бізнэс
↑ Опубликован черный список невъездных в ЕС белорусов (дополнено) (руск.)(недаступная спасылка). KP.BY (2 февраля 2011). Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2021. Праверана 22 чэрвеня 2020.
↑ COUNCIL IMPLEMENTING REGULATION (EU) No 84/2011 of 31 January 2011 amending Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures against President Lukashenko and certain officials of Belarus
↑ COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus
↑ Литва, Латвия и Эстония расширили санкционные списки беларусских чиновников (руск.). reform.by (20 лістапада 2020). Праверана 5 верасня 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Генерал КДБ і мытнай службы ўзначаліў буйны бізнэс

[charter97-1] а ^б ^в ^г Генерал КДБ і мытнай службы ўзначаліў буйны бізнэс

[2] Опубликован черный список невъездных в ЕС белорусов (дополнено) (руск.)(недаступная спасылка). KP.BY (2 февраля 2011). Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2021. Праверана 22 чэрвеня 2020.

[3] COUNCIL IMPLEMENTING REGULATION (EU) No 84/2011 of 31 January 2011 amending Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures against President Lukashenko and certain officials of Belarus

[4] COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus

[5] Литва, Латвия и Эстония расширили санкционные списки беларусских чиновников (руск.). reform.by (20 лістапада 2020). Праверана 5 верасня 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]