Віктар Аляксандравіч Ляхар

Віктар Аляксандравіч Ляхар
Віктар Аляксандравіч Ляхар
	альтэрн.: Віктар Ляхар
Дата нараджэння	1965
Месца нараджэння	Брэст, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык, мастак
Месца працы	Армия; Ваяр[d];
Альма-матар	Львоўскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча[d];
Член у	Беларускі саюз журналістаў; Геральдычны савет пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь;
Узнагароды	медаль «За бездакорную службу» (2003)

Ві́ктар Алякса́ндравіч Ля́хар^[2] (нар. 1965, Брэст^[3], Беларуская ССР) — беларускі гісторык, мастак, геральдыст. Эксперт у галіне гістарычнай і сучаснай геральдыкі, ваеннай сімволікі і атрыбутыкі. Стваральнік дзясяткаў гербаў населеных пунктаў Беларусі, эмблем, сцягоў^[4].

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў брэсцкую школу № 10. Працаваў маляром на брэсцкім заводзе «Тэкстыльмаш»^[4].

У 1987 годзе скончыў Львоўскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча^[5] па спецыяльнасці «культпрасветработнік». На вайсковай службе ў СССР, а пасля ў Беларусі займаўся распрацоўкай ваеннай сімволікі, атрыбутыкі, рэканструкцыяй даспехаў і вайсковай формы^[4].

Быў ваенным мастаком, начальнікам аддзела ілюстрацый і афармлення ў часопісе «Армия», намеснікам начальніка Ваеннага інфармацыйнага агенцтва Узброеных сіл Беларусі «Ваяр»^[4]. Падпалкоўнік запасу.

У 2001—2018^[6] гадах уваходзіў у склад Геральдычнай рады пры Прэзідэнце Беларусі^[4].

Член Беларускага саюза журналістаў і Міжнароднага саюза дызайнераў^[4].

Аўтар шматлікіх прац у геральдыцы^[7]^[8]^[9]^[10], сімволіцы, атрыбутыцы і вопратцы дзяржаўных устаноў^[11]^[12]^[13] і грамадскіх аб’яднанняў.

Палітычны пераслед[правіць | правіць зыходнік]

Праз распачаты пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года тэрор супраць любой нелаяльнасці да рэжыму Лукашэнкі і пагрозы Віктар Ляхар быў вымушаны выехаць з Беларусі ў Польшчу. У 2021 годзе з бібліятэк Беларусі загадалі прыбраць ягоныя кнігі «Ваенныя героі Беларусі. Гісторыя. Сімвалы. Колеры» і «Ваенная сімволіка Беларусі. Штандары і мундзіры», бо ў іх быццам бы ўтрымліваецца «антыдзяржаўная прапаганда»^[14]. 18 красавіка 2022 года суд Ленінскага раёна Гродна прызнаў кнігу «Ваенная гісторыя Беларусі. Героі. Сімвалы. Колеры» экстрэмісцкай^[15].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны медалём «За бездакорную службу» (2003)^[4].

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

«7 битв 2-й мировой» (2010, у суаўт.)
«7 битв белорусского воинства» (2010)
«7 битв Белой Руси» (2010, у суаўт.)
«Твои сыновья, Беларусь!: XII―XVIII вв.» (2010, у суаўт.)
«Военная символика белорусов: знамёна и мундиры» (2014)
«Военная история Беларуси: герои, символы, цвета» (2019)
«Ваенная гісторыя Беларусі: героі, сімвалы, колеры» (2019)
«Сражение со звездой: символика, атрибутика, униформа, знаки различия антисоветских формирований на территории Беларуси в годы Второй мировой войны» (2018)
«Служить Беларуси! Иллюстрированная история» (2020)
«Современный мундир Беларуси: о современной форменной одежде различных ведомств» (2020)
«Символы ада. Войска НКВД и СС» (2020)

Удзел у калектыўных працах

Беларусь геральдычная. Мінск, 2014; 2020.
Современная геральдика Беларуси. Минск, 2012; 2014.
Ваенная энцыклапедыя Беларусі. Мінск, 2010.
7 битв Белой Руси. Минск, 2010.
Твои сыновья, Беларусь!: XII—XVIII вв. Минск, 2010.
Ваяры Белай Русі. Мінск, 2006.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

↑ ^а ^б Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ // Вечерний Брест, Večernij Brest — 1991. — ISSN 1819-9143; 1609-5286 Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15476991"></a>
↑ Гульня ў праўду пра БЧБ-сымболіку (нявызн.). YouTube. Еўрарадыё (16 снежня 2020). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Трибулева, Елена. Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ (руск.)(недаступная спасылка). Беловежская пуща. XXI век. Вечерний Брест (7 жніўня 2009). Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2021. Праверана 12 жніўня 2021.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Марозаў, 2022
↑ Скобла, Міхась. Віктар Ляхар: Стварыць беларускую армію ў час вайны Сталін пабаяўся (нявызн.). Вольная студыя. Радыё „Свабода“ (8 мая 2014). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Лунёва, Любоў. Распрацоўшчыка формы для КДБ пазбавілі месца ў Геральдычнай радзе пры прэзідэнце (нявызн.). Аб’ектыў. Белсат (22 лістапада 2018). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Флаг Могилёвского района (руск.). Геральдика.ру. Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Снежкова, Инна. У посёлка Лынтупы появились свой герб и флаг (руск.). Край.by (20 снежня 2010). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Жоўта-блакітны герб і сцяг Магілёўскага раёна зацверджаны (нявызн.). Спутнік Беларусь (16 лістапада 2017). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Справедливость, свобода, красота (руск.). Гомельская правда (25 жніўня 2011). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ Алесь Мурочак. З нацыянальным каларытам // Голас Радзімы. — 29 чэрвеня 2017. — № 24 (3528). — С. 2.
↑ Сяргей Расолька. Сімволіка знакамітай Белавежскай пушчы — гэта па сутнасці сімволіка ўсёй Беларусі // Звязда. — 13 чэрвеня 2009. — С. 6.
↑ Шевчук, Юрий. Знаки и символы на знамёнах нашей милиции (руск.). Беларусь 1 (8 сакавіка 2015). Праверана 12 жніўня 2021.
↑ «Заказчыкі ў пагонах прасілі: зрабі нам як у Расіі!» Геральдыст і былы супрацоўнік Мінабароны расказаў пра ідэолагаў сілавых структур і сваю гісторыю. 27.04.2022 // Наша Ніва
↑ У Беларусі прызналі «экстрэмісцкай» кнігу Віктара Ляхара пра вайсковую сімволіку. 21/04/2022 // Еўрарадыё

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

ЛЯХАР Віктар Аляксандравіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Віктар Аляксандравіч Ляхар ў сацыяльнай сетцы «Facebook»

[_1471b156d87c29e1-1] а ^б Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ // Вечерний Брест, Večernij Brest — 1991. — ISSN 1819-9143; 1609-5286 Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15476991"></a>

[2] Гульня ў праўду пра БЧБ-сымболіку (нявызн.). YouTube. Еўрарадыё (16 снежня 2020). Праверана 12 жніўня 2021.

[3] Трибулева, Елена. Виктор Ляхор: „Белорусская геральдика вобрала в себя лучшие черты Запада и Востока“ (руск.)(недаступная спасылка). Беловежская пуща. XXI век. Вечерний Брест (7 жніўня 2009). Архівавана з першакрыніцы 12 жніўня 2021. Праверана 12 жніўня 2021.

[Марозаў—2022——-4] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Марозаў, 2022

[5] Скобла, Міхась. Віктар Ляхар: Стварыць беларускую армію ў час вайны Сталін пабаяўся (нявызн.). Вольная студыя. Радыё „Свабода“ (8 мая 2014). Праверана 12 жніўня 2021.

[6] Лунёва, Любоў. Распрацоўшчыка формы для КДБ пазбавілі месца ў Геральдычнай радзе пры прэзідэнце (нявызн.). Аб’ектыў. Белсат (22 лістапада 2018). Праверана 12 жніўня 2021.

[7] Флаг Могилёвского района (руск.). Геральдика.ру. Праверана 12 жніўня 2021.

[8] Снежкова, Инна. У посёлка Лынтупы появились свой герб и флаг (руск.). Край.by (20 снежня 2010). Праверана 12 жніўня 2021.

[9] Жоўта-блакітны герб і сцяг Магілёўскага раёна зацверджаны (нявызн.). Спутнік Беларусь (16 лістапада 2017). Праверана 12 жніўня 2021.

[10] Справедливость, свобода, красота (руск.). Гомельская правда (25 жніўня 2011). Праверана 12 жніўня 2021.

[11] Алесь Мурочак. З нацыянальным каларытам // Голас Радзімы. — 29 чэрвеня 2017. — № 24 (3528). — С. 2.

[12] Сяргей Расолька. Сімволіка знакамітай Белавежскай пушчы — гэта па сутнасці сімволіка ўсёй Беларусі // Звязда. — 13 чэрвеня 2009. — С. 6.

[13] Шевчук, Юрий. Знаки и символы на знамёнах нашей милиции (руск.). Беларусь 1 (8 сакавіка 2015). Праверана 12 жніўня 2021.

[nashaniva1-14] «Заказчыкі ў пагонах прасілі: зрабі нам як у Расіі!» Геральдыст і былы супрацоўнік Мінабароны расказаў пра ідэолагаў сілавых структур і сваю гісторыю. 27.04.2022 // Наша Ніва

[euroradio1-15] У Беларусі прызналі «экстрэмісцкай» кнігу Віктара Ляхара пра вайсковую сімволіку. 21/04/2022 // Еўрарадыё

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]