Віктар Францавіч Кучынскі

Віктар Францавіч Кучынскі
Віктар Францавіч Кучынскі
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 12-га склікання
	1990 — 1995
Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 13-га склікання
	1995 — 1996
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь I склікання
	1996 — 2000
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь II склікання
	2000 — 2004
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь III склікання
	2004 — 2008
Нараджэнне	2 ліпеня 1958 (65 гадоў); Заброддзе, Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Жонка	Ія Вітальеўна Малкіна
Адукацыя	Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь; Курганскае вышэйшае ваенна-палітычнае авіяцыйнае вучылішча[d]; юрыдычны факультэт БДУ;
Дзейнасць	ваенны
Узнагароды	; Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь

Віктар Францавіч Кучынскі (нар. 2 ліпеня 1958, в. Заброддзе, Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласць) — беларускі палітык.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Курганскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча, палітработнік з сярэдняй ваенна-палітычнай адукацыяй; Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, гісторык, юрыст; Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь, менеджар-эканаміст. Падпалкоўнік.

Працоўную дзейнасць пачаў электраманцёрам у Кобрыне. Служыў у радах Узброеных Сіл на афіцэрскіх пасадах.

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 12-га склікання (1990—1995), дзе з’яўляўся сакратаром Камісіі па справах моладзі.

На прэзідэнцкіх выбарах 1994 года быў актывістам выбарчай кампаніі Аляксандра Лукашэнкі і адной з яго давераных асоб. Вядомы сваёй паказной адданасцю і фразай: «Я гатовы з гранатамётам у руках абараняць прэзідэнта», за што атрымаў мянушку «гранатамётчык»^[1]. Пасля перамогі Лукашэнкі працаваў у 1994—1997 гадах памочнікам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па асобых даручэннях, у 1997—2001 гадах — дырэктарам Дэпартамента па гуманітарнай дзейнасці пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь^[2].

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР 13-га склікання (1995—1996). Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь I (1996—2000) і II скліканняў (2000—2004), з’яўляўся членам Пастаяннай камісіі па міжнародных справах і сувязях з СНД, членам Пастаяннай камісіі па аграрных пытаннях. Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь III склікання, член Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь па дзяржаўным будаўніцтве, мясцовым самакіраванні і рэгламенце.

На парламенцкіх выбарах 2008 года ў Кобрынскай акрузе, дзе дагэтуль нязменна перамагаў, прайграў старшыні мясцовага райвыканкама Аляксандру Зазулю^[2].

З 2008 па 2014 гады займаўся бізнесам. У 2014 годзе стаў намеснікам генеральнага дырэктара гасцініцы «Мінск»^[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

ордэн «За асабістую мужнасць» (1999),
імянная зброя з выявай Ордэна Айчыны III ступені (1997),
ордэн Прападобнага Сергія Раданежскага III ступені,
ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь.

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жонка — Ія Вітальеўна Малкіна, намеснік Міністра аховы прыроды і навакольнага асяроддзя Рэспублікі Беларусь (2014—2019)^[3]. Мае сына.

Погляды[правіць | правіць зыходнік]

4 красавіка 2005 года падчас абмеркавання праекта дэкрэта № 3 Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «Аб некаторых мерах па прадухіленні гандлю людзьмі», дэпутат Кучынскі прапанаваў унесці папраўкі ў Крымінальны кодэкс, якія прадугледжвалі б адказнасць за аднаполыя стасункі, заявіўшы, што^[4]: