Георгій Рафаілавіч Маляўскі
Георгій Рафаілавіч Маляўскі | |
---|---|
Дата нараджэння | 16 кастрычніка 1946 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 31 жніўня 2024 (77 гадоў) |
Грамадзянства | |
Адукацыя | |
Прафесія | акцёр |
Тэатр | |
Узнагароды |
Георгій Рафаілавіч Маля́ўскі (16 кастрычніка 1946, Мінск — 31 жніўня 2024) — беларускі акцёр. Заслужаны артыст БССР (1990).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Скончыў у 1970 годзе акцёрскі факультэт Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута па спецыяльнасці «Акцёр драматычнага тэатра і кіно» (курс народнай артысткі РСФСР В. П. Рэдліх)[1]. Працаваў у Магілёўскім абласным тэатры драмы і камедыі ў Бабруйску. З 1971 года ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Я. Купалы[2].
Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў Купалаўскага тэатра 13 жніўня запатрабаваў спыніць гвалт у дачыненні да мірных грамадзян і выступіў за пералік галасоў з удзелам незалежных назіральнікаў. 17 жніўня ўладамі быў звольнены дырэктар тэатра Павел Латушка. 26 жніўня Георгій Маляўскі разам з большасцю трупы і іншымі супрацоўнікамі тэатра звольніўся ў знак пратэсту[3].
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Характарны акцёр. Карыстаючыся вострым сцэнічным малюнкам, захоўвае рысы рэальнага праўдападабенства вобразаў, нават створаных у гратэскава-камедыйным плане. Сярод роляў: паштмайстар Шлекін («Рэвізор» М. Гогаля), Антоніо («Бура » У. Шэкспіра), Ферчайлд («Што той салдат, што гэты » Б. Брэхта), Клеонт («Тарцюф » Мальера), Бургамістр («Дракон » Я. Шварца), цесць Худзякова («Характары» паводле В. Шукшына), Ксяндзоў («Апошні шанц» В. Быкава), Малюцін («Апошні журавель» А. Дударава, А. Жука), Старо («Пакуль не сцямнела» У. Дазорцава), іван («Там і тут» Д. Кавачэвіча), Папскі нунцый («Напісанае застаецца» А. Петрашкевіча), Міхалка («Ажаніцца — не журыцца» Далецкіх, М. Чарота), доктар Магнуш («Гаральд і Мод» К. Хігінса і Ж. К. Кар’ера )[2], Радзівіл Чорны («Чорная панна Нясвіжа» А. Дударава), Падкаморы («Пан Тадэвуш» А. Міцкевіча), Архімандрыт («Дзве душы» М. Гарэцкага), Канстанцін Сяргеевіч («Каханне як мілітарызм» П. Гладзіліна), Морыс Ходжэр («Юбілей ювеліра» Н. Мак-Оліф )[1].
З найбольш значных роляў: А. А. («Эмігранты » С. Мрожака), Ян Дабровіч («Ідылія» В. Дуніна-Марцінкевіча)[2].
Зноскі
- ↑ а б Георгій Маляўскі на сайце Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.
- ↑ а б в В. А. Грыбайла. Маляўскі Георгій Рафаілавіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.
- ↑ Из Купаловского театра уволены 58 актеров и сотрудников Архівавана 3 верасня 2020.
- ↑ Умер актер Георгий Малявский (руск.). Зеркало (31 жніўня 2024). Праверана 16 лістапада 2024.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- В. А. Грыбайла. Маляўскі Георгій Рафаілавіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Георгій Маляўскі на сайце Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.
- Вікіпедыя:Артыкулы пра асоб, якія не маюць старонак цёзак па прозвішчы
- Нарадзіліся 16 кастрычніка
- Нарадзіліся ў 1946 годзе
- Нарадзіліся ў Мінску
- Памерлі 31 жніўня
- Памерлі ў 2024 годзе
- Выпускнікі тэатральнага факультэта Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў
- Постаці Магілёўскага абласнага тэатра драмы і камедыі імя Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча
- Постаці Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы
- Заслужаныя артысты Беларускай ССР
- Узнагароджаныя нагрудным знакам «За ўклад у развіццё культуры Беларусі»
- Асобы
- Акцёры тэатра Беларусі
- Акцёры СССР