Дагаворы аб перасяленні паміж Польшчай і СССР
Дагаворы аб перасяленні — агульная назва трох міжнародных дагавораў, падпісаных у 1944 годзе Польскім камітэтам нацыянальнага вызвалення (ПКНВ) з трыма савецкімі рэспублікамі: Беларускай, Украінскай і Літоўскай. Паводле дагавораў адбывалася прымусовае перасяленне асоб польскай і яўрэйскай нацыянальнасцей і грамадзян Польшчы з усходніх тэрыторый міжваеннай Польшчы, якія пасля Другой сусветнай вайны ўвайшлі ў склад СССР. З іншага боку, беларусы, літоўцы і ўкраінцы былі пераселены з Польшчы ў адпаведныя савецкія рэспублікі.
Дагаворы сталі наступствам падпісання ў Маскве 27 ліпеня 1944 года «Пагаднення паміж ПКНВ і ўрадам СССР» аб польска-савецкай граніцы[1]. Юрыдычна перасяленне (у дакументах названае «рэпатрыяцыяй» ці «эвакуацыяй») было дабравольным, аднак на справе перасяленцы маглі забраць з сабой адзенне, абутак, бялізну, пасцель, харч, побытавыя прыборы, інвентар, але мусілі пакінуць гатоўку, грошы, золата і каштоўнасці, творы мастацтва, транспартныя сродкі, мэблю.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Вялікі 2004, с. 36.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Вялікі А. На раздарожжы. Беларусы і палякі ў час перасялення. 1944—1946. — Мн.: НАРБ, 2004. — 230 с. — ISBN 985-435-915-8.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дагаворы аб перасяленні паміж Польшчай і СССР