Жан-Клод Юнкер

Жан-Клод Юнкер
Jean-Claude Juncker
12-ы старшыня Еўрапейскай камісіі 1 лістапада 2014 — 30 лістапада 2019
Папярэднік	Жазэ Мануэл Барозу
Пераемнік	Урсула фон дэр Ляен
23-і прэм'ер-міністр Люксембурга 20 студзеня 1995 — 4 снежня 2013
Манарх	Жан Анры
Папярэднік	Жак Сантэр
Пераемнік	Ксаўе Бетэль
Нараджэнне	9 снежня 1954(1954-12-09) (67 гадоў) Рэданж-сюр-Атэрт, кантон Рэданж[d]
Імя пры нараджэнні	Jean-Claude Juncker
Жонка	Крысціян Фрызінг[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Хрысціянска-сацыяльная народная партыя[d]
Член у	Eurogroup[d] EU troika[d] Акадэмія маральных і палітычных навук[d]
Адукацыя	Lycée Michel-Rodange[d] Універсітэт Страсбурга
Дзейнасць	палітык, адвакат
Аўтограф
Узнагароды	Міжнародная прэмія імя Карла Вялікага[d] (25 мая 2006) Cicero Orator Prize[d] (2002) Heinrich Brauns Award[d] (2004) Golden Schlitzohr[d] (2004) Walter Hallstein Prize[d] (2005) Coudenhove-Kalergi Plaque[d] (2007) прэмія Франца Ёзэфа Штрауса[d] (2008) German citizenship price[d] (2008) Дзяржаўная прэмія зямлі Паўночны Рэйн-Вестфалія[d] (2008) Winfried Award[d] (2010) Saarland Order of Merit[d] (10 лістапада 2010) Hanns Martin Schleyer Prize[d] (2010) European Culture Prize[d] Medal for outstanding service to Bavaria in a united Europe[d] Leopold Kunschak Prize[d] Decoration of Honour for Services to the State of Lower Austria[d] European handicraft prize[d] (1999) медаль Роберта Шумана[d] (1991) прэмія Штайгер[d] Doctor honoris causa of the University of Strasbourg[d] ганаровы доктар Афінскага ўніверсітэта[d] honorary doctorate of the University of Porto[d] Markgräfler Gutedelpreis[d] (2012) Залатая Качка[d] (1998) honorary doctor of the University of Sheffield[d] Point Alpha Prize[d] (2019) Q110408639? (2012) honorary doctor of the University of Miami[d] Q110801696?
Сайт	juncker.epp.eu​ (англ.)
Жан-Клод Юнкер на Вікісховішчы

Жан-Клод Юнкер (фр.: Jean-Claude Juncker; 9 снежня 1954) — люксембуржскі палітычны дзеяч. Прэм'ер-міністр Люксембурга (1995—2013). Лідар Хрысціянскай сацыяльнай народнай партыі. Лічыцца адным з архітэктараў Маастрыхцкага дагавора. У 2004 годзе разглядаўся як верагодны кандыдат на пасаду старшыні Камісіі ЕС. З 1 лістапада 2014 года — старшыня Еўракамісіі.