У 1995 годзе Жуніяр Баяну перайшоў у нямецкі клуб «Вердэр»[5], за які правёў 32 матчы і забіў 2 галы. На наступны год ён вярнуўся ў «Фламенгу». Там ён знаходзіўся два сезоны, згуляўшы ў 99 матчах і забіўшы 11 галоў. Затым абаронца выступаў у «Палмейрасе», які купіў канцэрн Parmalat[6], з якім выйграў Кубак Меркасур, а затым Кубак Лібертадорэс. У 2000 годзе ён перайшоў у «Васка да Гама», з якім выйграў чэмпіянат краіны, Кубак Меркасур і Кубак Гуанабара.
У 2001 годзе Жуніяр Баяну стаў іграком кітайскага «Шанхай Шэньхуа», але правёў там мала часу. Бразілец на наступны год вярнуўся на радзіму, стаўшы іграком «Інтэрнасьянала». З гэтым клубам ён выйграў чэмпіянат штата Рыу-Гранды-ду-Сул. У 2004 годзе Баяну ў трэці раз стаў іграком «Фламенгу», ізноў перамагаючы з клубам: абаронца адсвяткаваў перамогу ў Кубку Гуанабара і чэмпіянаце штата. У той жа час ён выклікаўся ў суд для дачы сведчанняў у справе аб незаконным абароце наркотыкаў[7].
У складзе зборнай Бразіліі Жуніяр дэбютаваў 10 жніўня 1997 года ў таварыскім матчы з камандай Паўднёвай Карэі (2:1)[10]. У тым жа годзе ён выйграў з нацыянальнай камандай Кубак канфедэрацый. У наступным годзе Баяну з Бразіліяй паехаў на чэмпіянат свету, дзе бразільцы дайшлі да фіналу, прайграўшы ў вырашальным матчы Францыі. Гэта гульня стала апошняй для Жуніяра ў футболцы зборнай Бразіліі.
Бразілія
На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
