Зін эль-Абідзін Бен Алі
| Зін эль-Абідзін Бен Алі араб. زين العابدين بن علي фр.: Zine el-Abidine Ben Ali | ||||
 | ||||
| ||||
|---|---|---|---|---|
| 7 лістапада 1987 — 14 студзеня 2011 | ||||
| Папярэднік: | Хабіб Бургіба | |||
| Пераемнік: | Махамед Ганушы (в.а.), Фуад Мебаза в.а.), Мансеф Марзукі | |||
| ||||
| 2 кастрычніка — 7 лістапада 1987 | ||||
| Прэзідэнт: | Хабіб Бургіба | |||
| Папярэднік: | Рашыд Сфар | |||
| Пераемнік: | Хедзі Бакуш | |||
| Партыя: | Сацыялістычная дустураўская партыя (да 1988); Дэмакратычнае канстытуцыйнае аб'яднанне (1988—2011) | |||
| Адукацыя: | ||||
| Прафесія: | Ваенны | |||
| Дзейнасць: | палітык, дыпламат | |||
| Веравызнанне: | Іслам, суніцкага толку | |||
| Нараджэнне: | 3 верасня 1936[1][2][3] (82 гады) ці 1936[4] | |||
| Жонка: | Leïla Ben Ali[d], Leïla Ben Ali[d] і Naïma Ben Ali[d] | |||
| Дзеці: | сын: Мухамед дочкі: Ghazwa, Dorsaf, Cyrine, Nessrine і Халіма | |||
| Узнагароды: |
| |||
.svg){kind=small}
Зін эль-Абідзін Бен Алі (нар. 3 верасня 1936, Хамам-Сус) — другі прэзідэнт Туніса (7 лістапада 1987 — 14 студзеня 2011).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Сям’я была шматдзетнай — у ёй раслі шэсць хлопчыкаў і пяць дзяўчынак. Сярэднюю адукацыю атрымаў у ліцэі ў Сусе. Калі быў старшакласнікам, уключыўся ў актыўную падпольную дзейнасць за незалежнасць сваёй краіны. Ваяваў у шэрагах моладзевай арганізацыі, з’яўляючыся сувязным паміж раённымі аддзяленнямі Сацыялістычнай дустураўскай партыі. Яго некалькі разоў арыштоўвалі, кідалі ў турму, падвяргалі допытам.
Пасля абвяшчэння незалежнасці Туніса 20-гадовы Бен Алі накіроўваецца вучыцца ў Францыю ў ліку тых, хто быў закліканы скласці ядро будучых нацыянальных узброеных сіл. Там ён скончыў вышэйшую ваенную вучэльню ў Сен-Сірэ. Пазней Бен Алі атрымаў дыпломы не менш прэстыжных ваенных навучальных устаноў — артылерыйскага вучылішча ў Шалон-на-Марне (Францыя), вышэйшай школы разведкі і бяспекі і школы СПА (ЗША). Воінскае званне — генерал. Узнагароджаны туніскімі і замежнымі ордэнамі. Ён — кавалер ордэнаў Незалежнасці і Рэспублікі.
Пачаў службу ў якасці штабнога афіцэра. 10 год кіраваў службай ваеннай бяспекі. Служыў ваенным аташэ ў Марока і Іспаніі. Быў кіраўніком канцылярыі міністра абароны, затым — генеральным дырэктарам Службы нацыянальнай бяспекі. З 1980 па 1984 — пасол у Польшчы, назірае разгортванне крызісу ў польскай дзяржаве. Па вяртанні на радзіму праз некаторы час становіцца міністрам унутраных спраў.
У 1987 прызначаны прэм’ер-міністрам краіны. У лістападзе таго ж года ажыццявіў дзяржаўны пераварот і заняў пасаду прэзідэнта Туніса.
У выніку дзяржаўнага пераварота ў студзені 2011 пакінуў пасаду і ўцёк у Саудаўскую Аравію.
Зноскі
- ↑ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/60277/Zine-al-Abidine-Ben-Ali
- ↑ http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/africaandindianocean/tunisia/8586165/Tunisias-Ben-Ali-Soldier-who-turned-into-dictator.html
- ↑ Zine al-Abidine Ben Ali // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Akyeampong E. K., Gates H. L. Dictionary on African Biography, افریقی سوانحی لغت — New York City: OUP, 2012. — ISBN 978-0-19-538207-5
| |||||||
|
