Зін эль-Абідзін Бен Алі

Зін эль-Абідзін Бен Алі
араб. زين العابدين بن علي‎‎
2-і прэзідэнт Туніса[d] 7 лістапада 1987 — 14 студзеня 2011
Папярэднік	Хабіб Бургіба
Пераемнік	Махамед Ганушы
старшыня Арганізацыі афрыканскага адзінства[d] 13 чэрвеня 1994 — 26 чэрвеня 1995
Папярэднік	Хосні Мубарак
Пераемнік	Мелес Зенаўі
прэм’ер-міністр Туніса 2 кастрычніка 1987 — 7 лістапада 1987
Папярэднік	Rachid Sfar[d]
Пераемнік	Hédi Baccouche[d]
Minister of Interior[d] 28 красавіка 1986 — 7 лістапада 1987
Папярэднік	Mohammed Mzali[d]
Пераемнік	Habib Ammar[d]
Нараджэнне	3 верасня 1936(1936-09-03)[…] Хамам-Сус[d], Французскі пратэктарат у Тунісе
Смерць	19 верасня 2019(2019-09-19)[…] (83 гады) Джыда, Jeddah Governorate[d], Правінцыя Мекка, Саудаўская Аравія
Месца пахавання	Аль-Бакі[d]
Жонка	Leïla Ben Ali[d] і Naïma Ben Ali[d]
Веравызнанне	іслам
Партыя	Socialist Destourian Party[d] Constitutional Democratic Rally[d]
Адукацыя	Сен-Сір[d]
Дзейнасць	палітык, дыпламат
Род войскаў	Узброеныя сілы Туніса
Званне	генерал
Узнагароды
Зін эль-Абідзін Бен Алі на Вікісховішчы

Зін эль-Абідзін Бен Алі (3 верасня 1936, Хамам-Сус — 19 верасня 2019, Саудаўская Аравія) — другі прэзідэнт Туніса (7 лістапада 1987 — 14 студзеня 2011).

Біяграфія

Сям’я была шматдзетнай — у ёй раслі шэсць хлопчыкаў і пяць дзяўчынак. Сярэднюю адукацыю атрымаў у ліцэі ў Сусе. Калі быў старшакласнікам, уключыўся ў актыўную падпольную дзейнасць за незалежнасць сваёй краіны. Ваяваў у шэрагах моладзевай арганізацыі, з’яўляючыся сувязным паміж раённымі аддзяленнямі Сацыялістычнай дустураўскай партыі. Яго некалькі разоў арыштоўвалі, кідалі ў турму, падвяргалі допытам.

Пасля абвяшчэння незалежнасці Туніса 20-гадовы Бен Алі накіроўваецца вучыцца ў Францыю ў ліку тых, хто быў закліканы скласці ядро будучых нацыянальных узброеных сіл. Там ён скончыў вышэйшую ваенную вучэльню ў Сен-Сірэ. Пазней Бен Алі атрымаў дыпломы не менш прэстыжных ваенных навучальных устаноў — артылерыйскага вучылішча ў Шалон-на-Марне (Францыя), вышэйшай школы разведкі і бяспекі і школы СПА (ЗША). Воінскае званне — генерал. Узнагароджаны туніскімі і замежнымі ордэнамі. Ён — кавалер ордэнаў Незалежнасці і Рэспублікі.

Пачаў службу ў якасці штабнога афіцэра. 10 год кіраваў службай ваеннай бяспекі. Служыў ваенным аташэ ў Марока і Іспаніі. Быў кіраўніком канцылярыі міністра абароны, затым — генеральным дырэктарам Службы нацыянальнай бяспекі. З 1980 па 1984 — пасол у Польшчы, назірае разгортванне крызісу ў польскай дзяржаве. Па вяртанні на радзіму праз некаторы час становіцца міністрам унутраных спраў.

У 1987 прызначаны прэм’ер-міністрам краіны. У лістападзе таго ж года ажыццявіў дзяржаўны пераварот і заняў пасаду прэзідэнта Туніса.

У выніку дзяржаўнага пераварота ў студзені 2011 пакінуў пасаду і ўцёк у Саудаўскую Аравію.