Камандарм 1-га рангу
Камандарм 1-га рангу — персанальнае ваеннае званне[1] (сучаснасць — воінскае званне) ваеннаслужачых начальніцкага складу ў РСЧА УС СССР.
Вышэй камандарма 2-га рангу, ніжэй Маршала Савецкага Саюза.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Уведзена Пастановай ЦВК СССР і СНК СССР ад 22.09.1935 «Аб увядзенні персанальных ваенных званняў начальніцкага складу РСЧА». Выключана з пераліку персанальных воінскіх званняў (гэта значыць больш не прысвойвалася), адбылося фактычнае скасаванне з увядзеннем генеральскіх званняў Указам Прэзідыума Вярхоўнага савета СССР ад 07.05.1940 «Аб устанаўленні воінскіх званняў вышэйшага каманднага складу Чырвонай Арміі». А фармальна званне скасавана не было, але 7 мая 1940 года ўсім тром ваеннаслужачым, якія мелі персанальнае ваеннае званне камандарм 1-га рангу (Р. І. Кулік, С. К. Цімашэнка, Б. М. Шапашнікаў), было прысвоена воінскае званне вышэйшага каманднага складу — Маршал Савецкага Саюза.
| Ведамства, род войскаў (сіл) | Адпаведнае званне/пасада |
|---|---|
| У камандным складзе | |
| Народны камісарыят унутраных спраў СССР | Камісар дзяржаўнай бяспекі 1-га рангу[2], уведзенае пастановай ЦВК і СНК СССР ад 7 кастрычніка 1935 года (ваеннаслужачыя памежных і ўнутраных войскаў НКУС мелі воінскія званні, прынятыя ў РСЧА) Галоўны дырэктар міліцыі |
| Ваенна-Марскі Флот СССР | Флагман флоту 1-га рангу |
| У начальніцкім складзе | |
| у ваенна-палітычным складзе ўсіх родаў войскаў (сіл) | Армейскі камісар 1-га рангу |
Час існавання дадзенага персанальнага ваеннага звання супала з масавымі рэпрэсіямі ў РСЧА. Такім чынам, усяго з дзевяці камандармаў 1-га рангу:
- С. С. Каменеў — памёр у 1936 годзе да пачатку масавых рэпрэсій; пахаваны ў Крамлёўскай сцяне;
- за час рэпрэсій было расстраляна пяць:
- 12.06.1937 па «справе Тухачэўскага»
- І. П. Бялоў — расстраляны 29 чэрвеня 1938 года;
- І. Ф. Фядзько — расстраляны 26 лютага 1939 года;
- М. П. Фрыноўскі — расстраляны 4 лютага 1940 года.
- прысвоена званне Маршал Савецкага Саюза траім (Шапашнікаў, Кулік і Цімашэнка). Пасля Р. І. Кулік быў паніжаны ў званні да генерал-маёра, у 1946 годзе арыштаваны і ў 1950 годзе расстраляны.
Парадак прысваення і пазбаўлення звання[правіць | правіць зыходнік]
Для ваеннаслужачых каманднага і начальніцкага складу, якія мелі ваеннае званне камбрыг (і яму адпаведныя ваенныя званні) і вышэй, тэрмінаў выслугі ў ваенных званнях не ўстанаўліваўся. Прысвойванне гэтым ваеннаслужачым званняў камдзіваў і вышэйшыя камандныя званні (і адпаведныя ім ваенныя званні) ажыццяўлялася рашэннем Народнага Камісара Абароны СССР. Званнi камандарма 1-га і 2-га рангу, флагмана флоту 1-га і 2-га рангу, армейскага камісара 1-га і 2-га рангу (і ім адпаведныя) — прысвайваліся пастановай Урада Саюза ССР па прадстаўленні Народнага Камісара Абароны Саюза ССР.
Зніжэнне ў званні дапускалася толькі ў выключных выпадках і толькі па асобай пастанове Урада Саюза ССР.
Пазбаўленне ваеннага звання камдзіва і вышэй (і ім адпаведных) ажыццяўлялася па прысуду суда, зацверджанаму Урадам Саюза ССР.
Знакі адрознення[правіць | правіць зыходнік]
Знакамі адрознення ваеннаслужачых, якія мелі персанальнае ваеннае званне камандарма 1-га рангу былі чатыры цёмна-чырвоных «ромба» і залацістая зорачка ў пятліцах; на гімнасцёрцы зорачка адлюстроўвалася ў шэраг з ромба, на шынелі — вышэй за іх. На рукаве вышэй абшлагу меўся шэўрон: шырокая залацістая паласа і залацістая зорка.
Знак адрознення на пятліцах гімнасцёркі.
Шэўрон (нарукавная нашыўка).
Зноскі
- ↑ Словазлучэнне таго часу
- ↑ Верамеев Ю. Г. Анатомия армии Таблицы воинских званий Русской Армии. Рабоче-Крестьянская Красная Армия 1935—1940 гг.