Карэнныя народы

Карэ́нныя наро́ды — групы людзей, якія гістарычна жылі на пэўнай тэрыторыі да з’яўлення сучасных дзяржаўных меж і масавых перасяленняў. Нашчадкі першапачатковых насельнікаў гэтых зямель, якія цалкам або часткова захоўваюць сваю культурную, моўную і этнічную адметнасць.

Паняцце «карэнныя народы» — сучаснае і ўжываецца ў міжнародных дакументах, такіх як Дэкларацыя ААН аб правах карэнных народаў, падкрэсліваючы права гэтых народаў на самавызначэнне. Часам ужываецца паняцце «аўтахтоны» (ад ст.-грэц. αὐτός — «сам, уласны» і χθών — «зямля, глеба»), якое азначае «тыя, хто паходзіць з гэтай зямлі».

У гістарычных апісаннях сустракаюцца таксама найменні «абарыгены» і «тубыльцы», аднак у сучасным прававым кантэксце яны лічацца састарэлымі і могуць мець зняважлівае адценне.

У старажытнарымскай гісторыі, абарыгенамі называлі самае старажытнае племя, якое жыло каля падножжа Апенінскіх гор. Ад назвы гэтага племя абарыгенамі сталі называць увогуле старажытнае насельніцтва, карэнных жыхароў якой-небудзь мясцовасці (у процівагу перасяленцам).

Напрыклад, славяне — карэнныя народы Усходняй Еўропы. Этнагенез беларусаў праходзіў на той тэрыторыі, дзе яны жывуць і цяпер, іх таксама можна лічыць карэнным народам гэтай тэрыторыі.

• 
  Жанчына аднаго з карэнных народаў Філіпін, на востраве Панай.
• 
  Жанчына аднаго з карэнных народаў Еўропы — саамаў — Айлі Кескітала, прэзідэнт Саамскага парламента Нарвегіі ў 2005—2007 гадах.
• 
  Жанчына аднаго з карэнных народаў Індыі — кхондаў.