Перайсці да зместу

Леў Леанідавіч Дзяньгоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леў Леанідавіч Дзяньгоў
Дата нараджэння 6 чэрвеня 1984(1984-06-06) (40 гадоў)
Месца нараджэння

Леў Леанідавіч Дзяньгоў, па нараджэнні Павел Юр’евіч Гузбанд (нар. 6 чэрвеня 1984, Менск, Беларуская ССР, СССР) — расійскі і беларускі прадпрымальнік, саветнік Дзяржаўнага сакратара Саюзнай дзяржавы, саветнік кіраўніка Чачэнскай Рэспублікі Р. А. Кадырава, Старшыня праўлення Расійска-лівійскага гандлёвага дома[1][2].

Па даручэнні кіраўніцтва РФ займаўся і ўдзельнічаў у вызваленні расійскіх і беларускіх грамадзян у Лівіі[3][4]. Устанаўліваў і развіваў расійска-лівійскія сувязі ў палітычнай і эканамічнай сферах[5][6][7][8][9].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Раннія гады, адукацыя

[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства прайшло ў вёсцы Крайск Лагойскага раёна. Да 1999 года вучыўся ў сельскай школе. Бацька займаўся прадпрымальніцкай дзейнасцю, маці працавала ў школе настаўніцай чарчэння і малявання. Скончыў гімназію № 73 Мінска з нямецкім ухілам.

Скончыў РДАІУ па спецыяльнасці «Юрыспрудэнцыя». Праходзіў навучанне ў Майнцскім універсітэце імя Іагана Гутенберга па спецыяльнасці эканаміст.

Бізнес

[правіць | правіць зыходнік]

У 2008—2011 гг. быў заснавальнікам лівійска-беларускага сумеснага прадпрыемства «Альмамар-Альметалі», якое займалася будаўніцтвам і праектаваннем[10].

У 2011—2015 гг. — заснавальнік кампаніі ТАА «Бурамтэх», якая забяспечвала будаўніцтва і ахоплівала ўсе фазы рэалізацыі інвестыцыйна-будаўнічых праектаў: праектаванне, будаўніцтва, эксплуатацыю аб’ектаў.

З 2017 г. з’яўляецца старшынёй савета дырэктараў Расійска-лівійскага гандлёвага дома. Таксама стаў саветнікам прэзідэнта найбуйнейшай энергетычнай карпарацыі Інданэзіі MedcoEnergi па Лівіі.

Грамадская дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

У сакавіку 2015 года па ініцыятыве намесніка міністра замежных спраў РФ, спецыяльнага прадстаўніка прэзідэнта РФ па Блізкім Усходзе Багданава, кіраўніка Чачэнскай Рэспублікі Кадырава і дэпутата Дзяржаўнай Думы Федэральнага Сходу РФ Дзелімханава была створана кантактная група пры Федэральным сходзе РФ[11]. Яе мэтамі стала камунікацыя з сацыяльна-палітычнымі групамі на тэрыторыі Лівіі, аналіз становішча ў краіне, а таксама знаходжанне шляхоў вырашэння лівійскага крызісу. Леў Дзяньгоў быў прызначаны кіраўніком кантактнай групы[12].

У кастрычніку 2016 года Дзяньгоў па даручэнні кіраўніка МЗС РФ быў накіраваны ў Трыпалі ў якасці спецыяльнага пасланца ўрада РФ для правядзення першых афіцыйных перамоваў з прадстаўнікамі ўрада нацыянальнай згоды для наладжвання першых кантактаў паміж Расійскай Федэрацыяй і Лівіяй, а таксама для вызвалення пакінутых грамадзян. Пачынаючы з 3 кастрычніка ён правёў перамовы са старшынём прэзідэнцкай рады Лівіі Фаізам Сараджам, старшынём Вярхоўнага Дзяржсавета Абдурахманам Суэхлі, першым віцэ-прэм’ерам Мусай аль-Кані, кіраўніком Следчага камітэта пры Генпракуратуры Ас-Садыкам Ас-Сурам, членамі ўрада. У выніку перамоваў, у гэтым жа месяцы ўдалося вярнуць пакінутых грамадзян, затрыманых на танкеры «Міхаіл Чабатароў», а таксама сустрэцца з расійскімі маракамі з танкера «Тэметэрон».

У снежні 2016 года пры садзейнічанні кантактнай групы былі адноўлены міжпарламенцкія адносіны. Адбылася сустрэча Агілы Салеха, спікера абранага і засядаючага ў Табруку парламента — Палаты прадстаўнікоў Лівіі з міністрам замежных спраў РФ Лаўровым, спікерам Дзяржаўнай Думы Валодзіным, старшынёй Камітэта па міжнародных справах Слуцкім, а таксама дэпутатам Дзелімханавым.

У верасні 2017 года Дзяньгоў на чале кантактнай групай арганізаваў візіт віцэ-прэм’ера ўрада нацыянальнай згоды Ахмеда Майтыга ў Расію.

14 верасня 2017 года ў Маскве прайшла сустрэча з брыгадным генералам лівійскай арміі Ахмедам Аль-Місмары. У рамках сустрэчы была падкрэслена пазіцыя Расіі аб неабходнасці падтрымліваць кантакты з усімі бакамі канфлікту.

У сярэдзіне кастрычніка таго ж года прайшоў візіт лівійскай дэлегацыі, якую ўзначальваў намеснік міністра транспарту Хішам Абдала Абу Шкеват. Прайшлі сустрэчы з кіраўніцтвам Міністэрства сельскай гаспадаркі і Міністэрства прамысловасці і гандлю Расійскай Федэрацыі; былі падпісаны дарожныя карты па развіцці расійска-лівійскіх эканамічных адносін. Арганізацыяй гэтага візіту займаўся прадстаўнік кантактнай групы ад Расійска-лівійскага гандлёвага дома.

23 верасня 2017 года Дзяньгоў быў дэлегаваны кіраўніцтвам Расійскай Федэрацыі для правядзення перамоваў у Трыпалі. Ён прыбыў у Лівію 24 верасня, і за два месяцы знаходжання сустрэўся з ключавымі чыноўнікамі, уключаючы прэм’ер-міністра Лівіі Фаіза Сараджа, намесніка старшыні ўрада Лівіі Ахмеда Майтыга, міністра абароны Лівіі Эль Махдзі Аль-Барта, міністра юстыцыі Махамеда Абдулвахіда Абдулхаміда, кіраўніка службы бяспекі прэм’ер-міністра Хашым Бешыра, прадстаўніка Следчага камітэта Рашыда Аль-Ругбані, генеральнага пракурора Лівіі, грамадскага адваката Махамеда Абдулвахаба, а таксама з прадстаўнікамі плямёнаў поўдня Лівіі (тубу, туарэгі, сыны Сулеймана, варфала, кадафа) і кіраўніцтвам гарадоў Убары, Гат, Мурзук, Сабха, Гадамес і інш. Абмяркоўваліся стратэгія і перспектыва завяршэння лівійскага канфлікту, лёс расійскіх зняволеных, а таксама ход і вынікі туніскага працэсу.

1—3 снежня 2017 года Дзяньгоў прыняў удзел у канферэнцыі «Міжземнаморскі дыялог», на палях якой прайшоў шэраг сустрэч з афіцыйнымі асобамі Італіі, Лівіі, а таксама са спецпрадстаўніком ААН па Лівіі Гасанам Саламе.

У 2018 годзе выступіў арганізатарам панэльнай сесіі «Рэінтэграцыя Лівіі ў міжнародную эканоміку: магчымасці для супрацоўніцтва» на Пецярбургскім міжнародным эканамічным форуме[13]. У ёй узялі ўдзел спецпрадстаўнік прэзідэнта РФ па Блізкім Усходзе і краінах Афрыкі, намеснік кіраўніка МЗС РФ Міхаіл Багданаў і міністр замежных спраў Лівіі Тахір Сіяла[14].

Вызваленне расійскіх і беларускіх грамадзян у Лівіі

[правіць | правіць зыходнік]

У верасні 2015 года па даручэнні спецпрадстаўніка прэзідэнта РФ па Блізкім Усходзе, намеснік кіраўніка МЗС РФ Багданава і кіраўніка Чачэнскай Рэспублікі Кадырава быў арганізаваны працэс па вызваленні расійскіх маракоў, затрыманых ля берагоў Лівіі на судне «Міхаіл Чабатароў» па абвінавачванні ў кантрабандзе нафты. У выніку арганізаваных з прэм’ер-міністрам новага ўсеагульнага нацыянальнага кангрэса Лівіі Халіфай Аль-Гуэлем перамоваў у Расію ўдалося вярнуць двух грамадзян, членаў экіпажа затрыманага танкера[15].

У студзені 2016 года атрымалася вызваліць пакінутых семярых маракоў, якія разам з Халіфай Аль-Гуэлем прыляцелі ў Маскву, дзе іх сустрэў Рамзан Кадыраў. У рамках візіту прэм’ер-міністра былі арганізаваны сустрэчы з Лаўровым і Багданавым.

Аднак у сакавіку 2016 года перамоўны працэс па вызваленні пакінутых у зняволенні грамадзян быў перапынены ў выніку ўтварэння падтрыманага ААН Урада нацыянальнай згоды на чале з Фаізам Сараджам.

У кастрычніку Дзяньгоў праводзіў перамовы з Сараджам, старшынёй Вярхоўнага Дзяржсавета Абдурахманам Суэхлі, першым віцэ-прэм’ерам Мусай аль-Кані, кіраўніком Следчага камітэта пры Генпракуратуры Ас-Садыкам Ас-Сурам, членамі ўрада. У выніку перамоваў, у гэтым жа месяцы ўдалося вярнуць пакінутых грамадзян, затрыманых на танкеры «Міхаіл Чабатароў», а таксама сустрэцца з расійскімі маракамі з танкера «Тэметэрон».

У сакавіку 2017 года ў прыбярэжных водах Лівіі быў затрыманы расійскі сухагруз «Мерле» з сямю грамадзянамі РФ на борце. Пытанне іх вызвалення быў ускладзены на Кантактную групу. У красавіку Дзяньгоў абмяркоўваў вызваленне затрыманых з дэлегацыяй Урада Нацыянальнага Згоды, якая прыбыла з візітам у Маскву. Яна ўзначальвалася палявым камандзірам Мухамедам Халіль Абубакерам Ісай[16].

У выніку мінулых сустрэч і перамоваў у красавіку дзякуючы дзейнасці кантактнай групы і кіраўніка Чачэнскай Рэспублікі быў арганізаваны візіт спецпрадстаўніка Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі па Блізкім Усходзе і краінах Афрыкі ў Трыпалі Багданава, у рамках якога ўдалося вызваліць і даставіць у Расію пяць расійскіх грамадзян з судна «Мерле». Пазней, у маі былі вызвалены двое пакінутых грамадзян[17].

З верасня 2017 года Дзяньгоў па даручэнні кіраўніцтва МЗС Расіі і кіраўніка Чачэнскай рэспублікі таксама займаўся вызваленнем грамадзян Беларусі. Дадзенае даручэнне было дадзена па выніках візіту Рамзана Кадырава ў Мінск, дзе прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка звярнуўся з просьбай аказаць садзейнічанне ў вызваленні беларускіх грамадзян.

У лютым 2018 года пасля доўгіх перамоваў пры ўдзеле Дзяньгова ўдалося дамагчыся вызвалення ў Лівіі грамадзяніна Беларусі Вячаслава Качуры, які знаходзіўся там у зняволенні на працягу шасці з паловай гадоў[18]. Качура прыбыў у Лівію ў чэрвені 2011 годзе ў складзе групы міжнародных спецыялістаў з Расіі, Украіны і Беларусі. У жніўні 2011 года яны былі затрыманы рэвалюцыянерамі, ім было прад’яўленае абвінавачванне ў супрацоўніцтве з рэжымам экс-прэзідэнта Лівіі Муамара Кадафі. Пазней вызвалена частка затрыманых, аднак да апошняга моманту пра лёс Качура нічога не было вядома[19].

У 2018 годзе пры ўдзеле Дзяньгова ў Лівіі былі вызваленыя двое грамадзян Беларусі — Іна Бабуш і Сяргей Здота[20]. Яны працавалі там лекарамі, аднак пасля заканчэння кантрактаў лівійскія ўлады не выпускалі іх з краіны[21][22]. Па завяршэнні аперацыі па вызваленні беларускіх лекараў Дзяньгоў быў узнагароджаны Ганаровай граматай МЗС Беларусі[1][21][23][24].

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Выхоўвае двух дзяцей ад першага шлюбу — сына Леаніда і дачку Шошу[25].

Цяпер у шлюбе з салісткай гурта «А’Студио» Кэці Тапурыя, 21 студзеня 2021 года ў іх нарадзіўся сын Адам.

Заўвагі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Помощника Кадырова наградили за помощь в освобождении белорусов. Российская газета. Праверана 20 красавіка 2020.
  2. ↑ Libya considers purchase of 1 mln tonnes of Russian wheat per year (англ.). Successful Farming (23 кастрычніка 2019). Праверана 20 красавіка 2020.(недаступная спасылка)
  3. ↑ Операция "Освобождение" (руск.). Life.ru. Праверана 20 красавіка 2020.
  4. ↑ Случаи задержания судов с российским экипажем в 2013-2019 годах (руск.). РИА Новости (1 лютага 2019). Праверана 20 красавіка 2020.
  5. ↑ Russia Sees Libya Stalemate as Strongman's Assault Stalls. www.bloomberg.com. Праверана 20 красавіка 2020.
  6. ↑ Russia 'not putting bets on one man' in Libya, Kremlin envoy says as General Haftar returns(недаступная спасылка). www.telegraph.co.uk. Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2018. Праверана 20 красавіка 2020.
  7. ↑ «В Ливии мы не хотим ассоциироваться ни с одной из сторон конфликта»
  8. ↑ Lincoln Pigman, Kyle Orton. Inside Putin's Libyan Power Play (англ.). Foreign Policy. Праверана 20 красавіка 2020.
  9. ↑ Лев Деньгов: за словами Хавтара про штурм Триполи пока нет результатов (руск.). РИА Новости (23 снежня 2019). Праверана 20 красавіка 2020.
  10. ↑ Как бывший поп-певец Лев Деньгов стал дипломатом и другом Кадырова (руск.). GQ Россия. Праверана 20 красавіка 2020.
  11. ↑ LIBYA : Lev Dengov, imaginary mediator in Ubari - 23/11/2017 - Maghreb Confidential (англ.). Africa Intelligence (23 лістапада 2017). Праверана 20 красавіка 2020.
  12. ↑ Marson, James (2018-06-07). "After Military Push in Syria, Russia Plays Both Sides in Libya". Wall Street Journal. 0099-9660. Праверана 2020-04-20.
  13. ↑ Представительная делегация Ливии прибудет на ПМЭФ-2018 (руск.). Рамблер/новости. Праверана 20 красавіка 2020.
  14. ↑ ИТОГИ ПЕТЕРБУРГСКОГО МЕЖДУНАРОДНОГО ЭКОНОМИЧЕСКОГО ФОРУМА - 2018. www.russarabbc.ru. Праверана 20 красавіка 2020.(недаступная спасылка)
  15. ↑ Освобожденный капитан "Механика Чеботарева" впервые увидел сына (руск.). Праверана 20 красавіка 2020.
  16. ↑ Освобождены пятеро членов экипажа задержанного в Ливии судна «Мерле». Правда.Ру (27 красавіка 2017). Праверана 20 красавіка 2020.
  17. ↑ Дмитрий Нерсесов. Пятеро российских моряков освобождены из ливийской тюрьмы (руск.). Правда.Ру (27 красавіка 2017). Праверана 20 красавіка 2020.
  18. ↑ Ливийский пленник
  19. ↑ "Начинали переговоры в 12.00, заканчивали — в 5 утра". Как освобождали в Ливии белорусского пленника (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (3 лютага 2018). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2021. Праверана 20 красавіка 2020.
  20. ↑ Кадыров помог освободить белорусских врачей в Ливии (руск.). РБК. Праверана 20 красавіка 2020.
  21. ↑ а б Командировка длиной в 7 лет: Кадыров вызволил из Ливии двух белорусских врачей (руск.). Праверана 20 красавіка 2020.
  22. ↑ Двое белорусских врачей освобождены из Ливии (руск.). naviny.by (27 снежня 2017). Праверана 20 красавіка 2020.(недаступная спасылка)
  23. ↑ В Минск вернулся белорус, который семь лет находился в ливийском плену (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (2 лютага 2018). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2021. Праверана 20 красавіка 2020.
  24. ↑ Алена ГЕРМАНОВИЧ. «Несладко пришлось». Освобожденного в Ливии врача в Гомеле ждет мать. naviny.by (27 снежня 2017). Праверана 20 красавіка 2020.
  25. ↑ Лев Деньгов. Росконгресс. Праверана 20 красавіка 2020.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Леў_Леанідавіч_Дзяньгоў&oldid=4743350"