Людвік Лоўп’я

Людвік Лоўп’я
Людвік Лоўп’я
	польск.: Ludwik Loupia; лац.: Ludovicus Loupia
Дата нараджэння	23 жніўня 1701
Месца нараджэння	Мазовія, Мазавецкае ваяводства, Польшча;
Дата смерці	9 лістапада 1764 (63 гады)
Месца смерці	Полацк, Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Род дзейнасці	святар

Людвік Лоўп’я (польск.: Ludwik Loupia, лац.: Ludovicus Loupia; 23 жніўня 1701, Мазовія — 9 лістапада 1764, Полацк^[1]) — святар, педагог.

Уступіў у Таварыства Ісуса 13 жніўня 1717 г. у Вільні. Выкладаў паэтыку і рыторыку ў Мінску (1731—1732) і Навагрудку (1732—1733), філасофію ў Пінску (1733—1735) і Навагрудку (1736—1739). Быў місіянерам у Любску (1735—1737). Прэфект школ у Гродна (1739—1741), прафесар тэалогіі ў Полацку (1741—1743), Варшаве (1743—1746). Прафесар тэалогіі і дэкан факультэта філасофіі і тэалогіі Віленскай акадэміі (1746—1748). Прэфект школ у Варшаве (1749—1752), суперыёр у Мітаве (1753—1758). У апошнія гады жыцця працаваў на Беларусі як рэктар Аршанскага езуіцкага калегіума (1759—1762) і прэфект школ у Полацку (1762—1764). Пакінуў рукапісныя лекцыі па тэалогіі^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.

Літаратура

Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / oprac. L. Grzebień. — Kraków: Wyd-wo WAM, 1996. — 882 s.

[:0-1] а ^б Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.

[1]