Марфа Рабкова

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Марфа Рабкова
альтэрн.: Марыя Аляксандраўна Рабкова[1]
Род дзейнасці праваабаронца, палітычны вязень
Дата нараджэння 6 студзеня 1995(1995-01-06)[2] (28 гадоў)
Месца працы
Узнагароды і прэміі

Марфа Рабкова (нар. 6 студзеня 1995) — беларуская праваабаронца, палітычная зняволеная.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 2012 годзе Марфа Рабкова паступіла ў БДПУ імя Максіма Танка, але ў 2016 годзе змушана была забраць дакументы. Гэта было звязана з акцыяй каля ўніверсітэту падчас прэзідэнцкіх выбараў 2015 года, калі Марфу затрымалі. У 2017 годзе яна спрабавала аднавіцца ў Магілёўскім універсітэце імя А. Куляшова, але беспаспяхова. У 2017 годзе паступіла ў ЕГУ на спецыяльнасць «міжнароднае права».

Каардынатарка валанцёрскай службы «Вясны». Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года Марфа Рабкова збірала сведчаньні пра катаваньні і гвалт у адносінах да грамадзян.

Была затрыманая 17 верасня 2020 года, у кватэры быў праведзены ператрус. Абвінавачана ў межах крымінальнай справы па ч. 3 арт. 293 Крымінальнага кодэксу (навучанне ці іншая падрыхтоўка асобаў для ўдзелу ў масавых беспарадках, альбо фінансаванне такой дзейнасці). 19 верасня яе перавялі з ІЧУ ў СІЗА-1 у Мінску. 23 лістапада 2020 года шэфства над палітычнай зняволенай узяла Агнешка Бругер, дэпутатка Бундэстага[3][4]. 11 лютага 2021 года Марфе Рабковай прад’явілі новыя абвінавачванні па ч. 3 арт. 130 (распальванне сацыяльнай варажнечы да ўлады групай нявысветленых асобаў) і ч. 2 арт. 285 КК (удзел у злачыннай арганізацыі), паводле якой ёй пагражае да 12 год пазбаўлення волі.

У падтрымку Марфы Рабковай і з патрабаваннем яе неадкладнага вызвалення выказаліся міжнародныя праваабарончыя арганізацыі: Amnesty International, Front Line Defenders  (ням.) (бел., Абсерваторыя па абароне праваабаронцаў (партнёрства Сусветнай арганізацыі супраць катаванняў  (ням.) (бел. і Міжнароднай федэрацыі за правы чалавека  (балг.) (бел.)[5].

Разам з арыштаванымі калегамі па «Вясне» Леанідам Судаленкам, Таццянаю Ласіцаю, Андрэем Чапюком вясной 2021 года атрымала прэмію «Чалавек чалавеку»  (англ.) (бел., узнагароду ў галіне правоў чалавека, за 2020 год[6][7].

Застаецца ў зняволенні. За гэты час ёй некалькі разоў мянялі абвінавачанне[8]. 6 верасня 2022 года быў вынесены прысуд Марфе: 15 гадоў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму і штраф у памеры 700 базавых велічыняў (22 400 беларускіх рублёў, ці больш за 8 800 долараў). 28 лютага 2023 года ў Вярхоўным судзе быў вынесены канчатковы прысуд — 14 гадоў і 9 месяцаў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму[9].

Зноскі

  1. ↑ https://spring96.org/be/news/108969
  2. ↑ https://prisoners.spring96.org/be/person/marfa-rabkova
  3. ↑ Bundestagsabgeordnete übernehmen Patenschaften für Marfa Rabkova, Raman Bahnavets und Stanislau Mikhailau (ням.). Libereco – Partnership for Human Rights (23 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 27 ліпеня 2021. Праверана 27 ліпеня 2021.
  4. ↑ У Марфы Рабковай і яшчэ васьмі палітвязняў з’явіліся еўрапейскія «хросныя» . Новы Час (24 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 27 ліпеня 2021. Праверана 27 ліпеня 2021.
  5. ↑ prisoners.spring96.org
  6. ↑ THE HOMO HOMINI AWARD FOR 2020 WILL BE PRESENTED TO MARFA RABKOVA, ANDREI CHAPIUK, LEANID SUDALENKA AND TATSIANA LASITSA (англ.). Чалавек у нядолі  (англ.) (бел. (27 красавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.
  7. ↑ Belarusian Human Rights Defenders Awarded With Homo Homini Prize (англ.). naviny.by. Хартыя'97 (11 мая 2021). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.
  8. ↑ Радыё Свабода Архівавана 29 лістапада 2021.
  9. ↑ prisoners.spring96.org

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Марфа_Рабкова&oldid=4433857"