Новы Час (газета)

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
«Новы Час»
Novy Chas logo.jpg
Тып газета
Фармат A3
Галоўны рэдактар Колб Аксана Мікалаеўна
Заснавана 2002
Мова беларуская
Галоўны офіс Flag of Belarus.svg Беларусь: Мінск
ISSN 2218-2144
Вэб-сайт novychas.by

«Новы Час» — агульнапалітычная штотыднёвая газета, заснавана Мінскай гарадской арганізацыяй ТБМ імя Ф. Скарыны. Выдаецца з сакавіка 2002 г. Наклад газеты складае 7000 асобнікаў (2015).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Першы выпуск выдання выйшаў у сакавіку 2002 г. 7 сакавіка 2014 г. газета змяніла лагатып, а таксама дадала ў афармленне чырвоны колер[1]. Юбілейны 500-й выпуск выйшаў 16 верасня 2016 г.

22 сакавіка 2017 г. РУП «Белсаюздрук» падпісала дамову на распаўсюджванне газеты «Новы Час» праз сваю гандлёвую сетку. 8 красавіка 2017 г. газета з'явілася ў шапіках «Белсаюздрука» ў Мінску і Мінскай вобласці, а таксама з'явілася магчымасць афармлення падпіскі на газету праз каталог РУП «Белпошта»[2].

У 2018 г. газета апублікавала серыю артыкулаў Дзяніса Івашына «Хто і як павінен будаваць» (№ 24 (587) аб магчымых уладальніках рэстаранна-забаўляльнага комплексу «Поедем поедим» каля мемарыяла Курапаты. У жніўні 2018 г. уладальнік А. Ізраілевіч «Поедем поедим» падаў у суд на газету аб абароне гонару, годнасці і дзелавой рэпутацыі[3] і патрабаваў кампенсацыю ад «Новага часу» 40.000 BYN і 1.000 BYN ад Дзяніса Івашына. У верасні 2018 г. суд Савецкага раёна Мінска, выслухаўшы ўсе довады за і супраць, адмовіў Ізраілевічу у задавальненні пазовы і пастанавіў пакрыць адказчыкам паслугі адвакатаў — 600 BYN[4].

Змест[правіць | правіць зыходнік]

Газета-штотыднёвік «Новы Час» з'яўляецца адным з нешматлікіх рэспубліканскіх выданняў, якое выдаецца цалкам на беларускай мове. У выданні надаецца значная ўвага нацыянальнай культурнай і гістарычнай тэматыцы, газета актыўна прапагандуе палітыку кіраўніцтва беларускай дзяржавы ў той частцы, якая накіравана на захаванне і ўмацаванне незалежнасці Рэспублікі Беларусь, а таксама на захаванне і распаўсюджванне беларускай мовы[5].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

У 2009 г. газета атрымала прэмію імя Герда Буцэрыўса «Вольная прэса Ўсходняй Еўропы» (Gerd Bucerius-Forderpreis Freie Presse Osteuropas) у памеры 30000 еўра. Намінавалі газету на прэмію: міністр замежных спраў Германіі Гернот Эрлер, Беларуская асацыяцыя журналістаў, Саюз беларускіх пісьменнікаў і беларускае інфармацыйнае агенцтва БелаПАН[6]. Цырымонія ўручэння ўзнагароды адбылася ў сталіцы Нарвегіі Осла ў Нобелеўскім інстытуце[7][8].

Галоўны рэдактар газеты Аляксей Кароль стаў пераможцам міжнароднага конкурсу журналістаў імя Найта (Knight International Journalism Award) за 2008 г., які праводзіцца Міжнародным цэнтрам для журналістаў (ICFJ)[9][10].

Конкурс імя Аляксея Караля[правіць | правіць зыходнік]

Пераможцу ў намінацыі конкурсу імя Аляксея Караля — 2019, Дзіяну Пінчук, узнагароджвае гал. рэд. газеты «Новы Час» Аксана Колб

Штогод (пачынаючы з 2017 года) выдавецтва «Новага Часа», сумесна з Саюзам беларускіх пісьменнікаў, праводзіцць Конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля, у гонар галоўнага рэдактара газеты «Новы Час» (2010—2015). У ім прымаюць удзел маладыя журналісты ва ўзросце да 30 гадоў. Да ўдзелу ў конкурсе прымаюцца толькі арыгінальныя артыкулы на беларускай мове, раней не апублікаваныя.

Конкурсныя працы ацэньваюцца ў чатырох намінацыях:

  • найлепшы грамадска-палітычны матэрыял;
  • найлепшы сацыяльна-эканамічны матэрыял;
  • найлепшы культурна-гістарычны матэрыял;
  • найлепшы літаратурна-крытычны матэрыял.

Трох лаўрэатаў конкурсу вызначае рэдакцыя «Новага Часа». Трох пераможцаў вызначаюць чытачы шляхам галасавання на сайце выдавецтва. У намінацыі «лепшы літаратурна-крытычны матэрыял» пераможцу вызначае сакратарыят ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў»[11][12].

Галоўныя рэдактары[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

commons: Новы Час (газета) на Вікісховішчы
  • novychas.by — афіцыйны сайт газеты «Новы Час»

Зноскі

  1. ↑ «Новы час» змяніў дызайн. Наша Ніва (11 сакаваіка 2014). Праверана 12 лютага 2018.
  2. ↑ Коровенкова Т. "Белсоюзпечать" подписала договор на распространение газеты "Новы час". БелаПАН (22 сакавіка 2017). Архівавана з першакрыніцы 8 красавіа 2017. Праверана 8 красавіа 2017.
  3. ↑ Бізнэсмэн Ізраілевіч падаў у суд на газету «Новы час» за расследаванні пра рэстаран у Курапатах. Наша Ніва (8 кастрычніка 2018). Праверана 19 верасня 2018.
  4. ↑ Не виноваты они // БелГазета. — 2018. — № 34 (1160). — 18 сентября. — С. 2.
  5. ↑ Начался сбор подписей за включение еженедельника «Новы час» в государственную систему распространения прессы. Наша Ніва (22 лютага 2017). Архівавана з першакрыніцы 6 красавіка 2017. Праверана 6 красавіка 2017.
  6. ↑ Preisträger 2009 (ням.) . ZEIT-Stiftung. Архівавана з першакрыніцы 9 ліпеня 2013. Праверана 9 ліпеня 2013.
  7. ↑ "Новы час" уганараваны прэміяй. Радыё «Свабода» (19 лютага 2009). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2017. Праверана 17 студзеня 2017.
  8. ↑ Недзяржаўная газета "Новы час" атрымала прэмію нямецкага фонда "Цайт". Euroradio (4 ліпеня 2009). Архівавана з першакрыніцы 17 студзеня 2017. Праверана 17 студзеня 2017.
  9. ↑ Dawn Arteaga Belarus’ Pioneering Editor and Ugandan Human Rights Reporter Named 2008 Knight International Journalism Award Winners (англ.) . News. Міжнародны цэнтр для журналістаў (3 ліпеня 2008). Архівавана з першакрыніцы 18 ліпеня 2013. Праверана 17 ліпеня 2013.
  10. ↑ Марина Рахлей Алексей Король: лучше не премии получать, а жить в свободной стране (руск.) . БелаПАН (4 ліпеня 2008). Праверана 17 ліпеня 2013.
  11. ↑ «Новы час» абвяшчае конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля. Новы Час (18 кастрычніка 2019). Праверана 30 мая 2019.
  12. ↑ «Новы час» абвяшчае конкурс маладых журналістаў імя Аляксея Караля. Прэс-служба ГА "Беларуская асацыяцыя журналістаў" (16 верасня 2016). Праверана 30 мая 2019.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Новы_Час_(газета)&oldid=3661008"