Мелатанін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мелатанін
Melatonin.svg
Melatonin-3d-CPK.png
Агульныя
Сістэматычнае найменне N-[2-(5-methoxy-1H-indol-3-yl)ethyl]
ethanamide
Хім. формула C13H16N2O2
Фізічныя ўласцівасці
Малярная маса 232,278 г/моль
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS 73-31-4
PubChem 896
Рэг. нумар EINECS 200-797-7
SMILES
ChemSpider 872

Мелатанін — гармон эпіфіза.

Фізіялагічная роля[правіць | правіць зыходнік]

Асноўны фізіялагічны эфект мелатаніна складаецца ў тармажэнні сакрэцыі ганадатрапінаў. Акрамя таго, зніжаецца, але ў меншай ступені, сакрэцыя іншых тропных гармонаў пярэдняй долі гіпофізукартыкатрапіну, тыратрапіну, самататрапіну.

Сакрэцыя мелатаніна падпарадкаваная цыркаднаму рытму, вызначальнаму, у сваю чаргу, рытмічнасць ганадатропных эфектаў і палавой функцыі. Сінтэз і сакрэцыя мелатаніна залежаць ад асветленасці — лішак святла тармозіць яго выраб, а паніжэнне асветленасці падвышае сінтэз і сакрэцыю гармона. У чалавека на начныя гадзіны прыходзіцца 70 % сутачнай прадукцыі мелатаніна.

Дадзеныя эксперыментаў сведчаць аб тым, што пад уплывам мелатаніна падвышаецца колькасць ГАМК і зніжаецца колькасць сератаніну ў сярэднім мозгу і гіпаталамусе. Вядома, што ГАМК з'яўляецца тармазным медыятарам у ЦНС, а паніжэнне актыўнасці сератанінергічных механізмаў можа мець значэнне ў патагенезе дэпрэсіўных станаў.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]