Мікалай Іванавіч Івуценка
| Мікалай Іванавіч Івуценка | ||||
|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 19 мая 1921 | |||
| Месца нараджэння | ||||
| Дата смерці | 27 красавіка 1945 (23 гады) | |||
| Месца смерці | ||||
| Месца пахавання | ||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||
| Род войскаў | артылерыя | |||
| Гады службы | 1940—1945 | |||
| Званне | старшына | |||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||
| Узнагароды і званні |
|
|||
Мікалай Іванавіч Івуценка (19 мая 1921, вёска Утра, Чавускі раён, Магілёўская вобласць — 27 красавіка 1945, Германія) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, камандзір гарматы 44-га гвардзейскага стралковага палка, гвардыі старшына — на момант прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 19 мая 1921 года ў вёсцы Утра Чавускага раёна Магілёўскай вобласці. Беларус. Член ВКП/КПСС з 1944 года. Быў брыгадзірам у калгасе.
У Чырвонай Арміі з 1940 года. На фронце ў Вялікую Айчынную вайну з верасня 1941 года. Ваяваў на Паўднёва-Заходнім, Сталінградскім, Варонежскім, 3-м і 1-м Украінскіх франтах.
Камандзір 45-міліметровай гарматы 44-га гвардзейскага стралковага палка 15-й гвардзейскай стралковай дывізіі 37-й арміі 3-га Украінскага фронту гвардыі старшы сяржант Івуценка 30 студзеня 1944 года ля вёскі Вадзяное выкаціў гармату на прамую наводку і знішчыў гармату, тры кулямёты і каля дваццаці салдат і афіцэраў праціўніка.
Загадам камандзіра 15-й гвардзейскай стралковай дывізіі № 015 ад 13 лютага 1944 года гвардыі старшы сяржант Івуценка Мікалай Іванавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
Камандзір гарматы таго ж палка і дывізіі гвардыі старшына Івуценка 12 студзеня 1945 года, удзельнічаючы ў разведцы боем у раёне населенага пункта Шчэглін, прамой наводкай падавіў пяць кулямётных кропак праціўніка.
26 студзеня 1945 года ў баі каля населенага пункта Хальбендорф, ведучы агонь прамой наводкай, падавіў тры станковыя кулямёты і знішчыў каля дваццаці салдат праціўніка і тым самым дапамог стралковаму падраздзяленню вырвацца з акружэння.
27 красавіка 1945 года загадам № 034 па 5-й гвардзейскай арміі за мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, гвардыі старшына Івуценка Мікалай Іванавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
15 красавіка 1945 года пры прарыве варожай абароны ў раёне горада Мускаў Івуценка прыцэльным агнём знішчыў супрацьтанкавую гармату, чатыры станковыя кулямёты і вывеў са строю больш за трыццаць салдат і афіцэраў праціўніка. Паспяхова адбіваючы контратакі праціўніка ў раёне вёскі Мюльрозе, агнём з гарматы пабіў тры кулямёты і да пятнаццаці праціўнікаў.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1946 года за мужнасць, адвагу і гераізм, гвардыі старшына Івуценка Мікалай Іванавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені[1].
Загінуў у баі 27 красавіка 1945 года. Пахаваны пад Берлінам.
Узнагароджаны трыма ордэнамі Славы, медалём.
Імем Івуценкі названая вуліца ў горадзе Чавусы.
Зноскі
- ↑ а б в Мікалай Іванавіч Івуценка на сайце «Героі краіны»
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. — Минск, 2006. (руск.)
- Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Николай Иванович Ивутенко на сайце «Героі краіны»
Тэматычныя сайты | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
