Міхаіл Васілевіч Чартарыйскі
| Міхаіл Васілевіч Чартарыйскі | |
|---|---|
![Пагоня Літоўская[d]](/wiki/%D0%A4%D0%B0%D0%B9%D0%BB:POL_COA_Czartoryski.svg) Пагоня Літоўская[d] | |
| Нараджэнне | не раней за 1401 |
| Смерць |
не раней за 1479 і не пазней за 1489 |
| Род | Гедзімінавічы і Чартарыйскія[1] |
| Бацька | Васіль Канстанцінавіч Чартарыйскі[2] |
| Маці | Ганна[d] |
| Жонка | Марыя Няміраўна Разановіч[d][3] |
| Дзеці | Фёдар Міхайлавіч Чартарыйскі[d][3], Ганна Міхайлаўна Чартарыйская[d][4] і Андрэй Міхайлавіч Чартарыйскі[d][3] |
Міхаіл Чартары́йскі (? — да 1489) — дзяржаўны дзеяч ВКЛ.
Сын Васіля, пачынальнка роду князёў Чартарыйскіх. Разам з братамі Іванам і Аляксандрам стаў арганізатарам змовы і забойства вялікага князя Жыгімонта Кейстутавіча, пасля чаго збег у Венгрыю. У 1444 годзе вярнуўся, у 1445—1451 гадах маршалак дворны Свідрыгайлы. Праціўнік экспансіі Польшчы на Валынь, у 1452 годзе разам з братам Іванам дапамог вялікалітоўскім сілам заняць Луцк, прызначаны намеснікам брацлаўскім. Заснаваў радавое гняздо Чартарыйскіх у Клевані. У 1478 годзе абараняў Брацлаўскі замак ад крымскіх татараў.
Ад унукаў Міхаіла (валынская галіна) паходзяць дзве асноўныя лініі роду Чартарыйскіх.
Зноскі
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 22–23.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 18.
- ↑ а б в Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 23.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 23, 107.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Грыцкевіч А. Чартарыйскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 616 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
 Міхаіл Васілевіч Чартарыйскі — продкі |
|---|