Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч

Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч
Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч
Дата нараджэння	17 верасня 1920
Месца нараджэння	Дубаўляны, Сёмкава-Гарадоцкая воласць[d], Менскі павет, Менская губерня, БССР;
Дата смерці	7 верасня 2003 (82 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Паўночныя могілкі;
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1940—1945
Званне	Старшы сяржант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Ордэн Славы	Ордэн Славы

Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч (17 верасня 1920 — 7 верасня 2003) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, камандзір аддзялення 603-га асобнага сапёрнага батальёна, старшы сяржант — на момант прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені.

Біяграфія

Нарадзіўся 17 верасня 1920 года ў вёсцы Дубаўляны Мінскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. Беларус. Скончыў 7 класаў і школу фабрычна-заводскага навучання. Жыў у горадзе Мінску, працаваў тынкоўшчыкам.

У 1940 годзе быў прызваны ў Чырвоную Армію. Служыў у сапёрных частках Адэскай ваеннай акругі.

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з першага дня. Ваяваў на Паўднёвым, Заходнім, Варонежскім, Цэнтральным і 1-м Украінскім франтах. Удзельнічаў у абароне Адэсы і Севастопаля, высаджваўся ў складзе дэсанту ў раёне Керчы. Пасля ранення і лячэння ў шпіталі быў накіраваны ў 603-і асобны сапёрны батальён 322-й стралковай дывізіі Заходняга фронту. Узначаліў сапёрнае аддзяленне, з якім дайшоў да Перамогі.

За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях на Курскай дузе, узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, за ўзяцце Кіева — ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступені^[1].

У ноч на 26 чэрвеня 1944 года ў раёне 28 км на поўнач ад горада Цярнопаль малодшы сяржант Ціхановіч на чале групы сапёраў зрабіў праход у мінным полі праціўніка, абясшкодзіў да 30 мін. Загадам ад 4 ліпеня 1944 года малодшы сяржант Ціхановіч Міхаіл Рыгоравіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені^[1].

Вызначыўся старшы сяржант Ціхановіч у наступальных баях на тэрыторыі Польшчы. У жніўні 1944 года ў баі за горад Дэмбіца размініраваў мост праз раку Віслока і прапусціў танкі. У кастрычніку выявіў 6 дзотаў, драцяную загароду і міннае поле непрыяцеля. 6 лістапада на захад ад горада Дэмбіца пад покрывам цемры зрабіў калідор у варожым мінным полі для разведвальнай групы, абясшкодзіў 25 супрацьпяхотных мін. Быў прадстаўлены да ўзнагароджання ордэнам Славы.

У студзені 1945 года Ціхановіч, камандуючы аддзяленнем, у баі на рацэ Ніда каля горада Вісліца правёў разведку воднай перашкоды, чым садзейнічаў прасоўванню стралковых падраздзяленняў. У раёне населенага пункта Гура пры фарсіраванні ракі Вісла знайшоў месца пераправы па лёдзе. 30 студзеня каля населенага пункта Гілевіцэ, дзейнічаючы ў баявых парадках пяхоты, выявіў міннае поле, абясшкодзіў 14 супрацьтанкавых мін. Быў паранены, але застаўся ў страі. Тады ж ён выратаваў жыццё двум сваім байцам і дапамог параненаму камандзіру ўзвода дабрацца да медсанчасткі.

Загадам ад 10 лютага 1945 года старшы сяржант Ціхановіч Міхаіл Рыгоравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені^[1].

Загадам ад 13 сакавіка 1945 года старшы сяржант Ціхановіч Міхаіл Рыгоравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені паўторна^[1].

У 1945 годзе старшы сяржант Ціхановіч быў дэмабілізаваны. Вярнуўся ў Мінск. Працаваў тынкоўшчыкам.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 19 жніўня 1955 года ў парадку пераўзнагароджання Ціхановіч Міхаіл Рыгоравіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені^[1]. Стаў поўным кавалерам ордэна Славы.

Жыў у сталіцы Беларусі — горадзе-героі Мінску. Доўгія гады аддаў працы ў арганізацыях ДТСААФ Беларусі, у ваенна-будаўнічых арганізацыях Чырванасцяжнай Беларускай ваеннай акругі. Памёр 7 верасня 2003 года. Пахаваны на Паўночных могілках Мінска.

Узнагароды

Узнагароджаны двума ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, ордэнам Чырвонай Зоркі, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі^[1].
Быў удастоены знака «Выдатнік ваеннага будаўніцтва»^[1].
17 верасня 2000 года ўзнагароджаны ганаровай граматай Беларускага рэспубліканскага Савета ветэранаў вайны^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч на сайце «Героі краіны»

Літаратура

Гришко Г. А., Жаворонкин М. Ю. Орденская книжка. Москва, 2005.
Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
Рощин И. И. Солдатская слава. Книга 6. Москва, 1982.
Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.

Спасылкі

Михаил Григорьевич Тиханович на сайце «Героі краіны»

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Міхаіл Рыгоравіч Ціхановіч на сайце «Героі краіны»

[1]