Наталля Аляксееўна Магілеўская

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Наталля Аляксееўна Магілеўская
укр.: Наталія Олексіївна Могилевська
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 2 жніўня 1975(1975-08-02) (48 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Прафесіі спявачка, акцёрка, вядучая, вырабнік, музычны прадзюсар, тэлевядучая, кампазітарка
Інструменты вакал[d]
Жанры эстрада, поп-музыка і джаз
Узнагароды
Народны артыст Украіны Заслужаны артыст Украіны
talant.ua/#/ru/index/
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Наталля Аляксееўна Магілеўская (укр.: Ната́лія Олексі́ївна Могиле́вська;сапраўднае прозвішча Магіла[1]; нар. 2 жніўня 1975, Кіеў, УССР) — украінская актрыса, тэлевядучая, спявачка, прадзюсар і народная артыстка Украіны[1].

Жыццё і творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Раннія гады[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 2 жніўня 1975 ў Кіеве, вучылася ў школе № 195 імя В. І. Кудрашова на Бярэзнік, дзе скончыла 9 класаў. У 1995 годзе пасля заканчэння Кіеўскага эстрадна-цыркавога вучылішча доўгі час была актрысай, працавала ў тэатры эстрады, яўрэйскім тэатры «Штэрн»[2].

1995—1997: Пачатак кар’еры[правіць | правіць зыходнік]

У 1995 годзе пры падтрымцы Юрыя Рыбчынскага пачала сольную кар’еру. На «Чырвонай Руце» ў Сімферопалі атрымала дыплом, а за месяц атрымала першае месца на «Славянскім базары»[3].

У пачатку 1996 года новым прадзюсарам спявачкі стаў Аляксандр Ягольнік, да лірыка-драматычнага рэпертуару дадаліся таксама папшлягеры. Летам на Ялцінскім фестывалі «Мора сяброў», Магілеўская заняла другое месца, саступіўшы Аляксандру Панамарову.

Увосень 1996 года паступіла ў Кіеўскі Нацыянальны інстытут культуры і мастацтваў, які скончыла ў 1999 годзе.

Улетку 1997 года Наталля прэзентавала свой першы альбом «Ла-ла-ла», які разышоўся мільёнам копій[2][4].

1998—2003: «Ла-ла-ла»[правіць | правіць зыходнік]

Восенню 1998 года спыніла супрацоўніцтва з Ягольнікам, самастойна занялася прадзюсаваннем, заключыўшы ў лютым 1999 года кантракт аб супрацоўніцтве з «Таўрычаскімі гульнямі». Вынікам супрацоўніцтва стаў выпуск альбома з уласных песень пад назвай «Тільки Я».

На прэміі «Залатая Жар-птушка» у намінацыі «Песня» сярод трох прэтэндэнтаў дзве песні Наталі атрымалі прызы: «Місяць» і «Только Я». «Місяць» быў прызнаны найлепшай песняй года ва Украіне, а сама Наталля Магілеўская — найлепшай спявачкай. Увесну 2000 года пачала усеўкраінскае турнэ разам з гуртом.

У ліпені 2001 года Наталля другі раз запар названа найлепшай спявачкай Украіны, яна атрымала пяро Залатой жар-птушкі. У кастрычніку на лэйбле Nova Records апублікаваны трэці дыск «Нетакая» — выключна рускамоўны альбом.

Перыяд разрыву з кампазітарам Аляксандрам Ягольнікам стаў крытычным у творчасці. Асноўным зачынам гэтага перыяду стаў выпуск сінгла «Зима» («Плюшевый мишка»), кліпа «Лимоновый фонарь». Другая палова 2003 года адзначылася адразу некалькімі падзеямі. Выйшла кніга сяброўкі спявачкі Лады Лузіной «Прыгоды Наталлі Магілёвай і ведзьмы Іваны Карамазавай», правобразамі галоўных герояў якой былі Магілеўская і сама Лузіна.

2004—2007: «Відправила message»[правіць | правіць зыходнік]

У пачатку 2004 года Наталля была прадзюсарам і вядучай праграмы «Шанс» на тэлеканале «Інтер». У канцы лістапада спявачка выдала альбом «Самое…Самое» у кіеўскім клубе «Дежавю». На песню «Полюби меня такой» быў зняты кліп.

У студзені і снежні 2005 года выходзяць кліпы «Ти знаєш» і «Немає правди в словах», у маі 2005 года Наталля прымала ўдзел у фестывалі «Таўрычныя гульні».

У 2006 годзе адбылася прэзентацыя ўкраінамоўнага альбома «Відправила message». У тым жа годзе яна з партнёрам Уладам Ямай удзельнічала ў тэлепраекце «Танцы з зоркамі», дзе атрымала другое месца і першае месца ў праекце «Зорны дуэт» (разам з прадзюсарам «Шансу» Ігарам Кандрацюком).

У 2007 годзе зняла кліп на песню «Цей танець», прэзентавала аднайменны альбом і аднайменны тур па краіне разам з партнёрам па «Танцях…» Уладзіславам Ямай. Сольны канцэрт у Кіеве ў рамках тура «Цей танець». Увосень Наталля і Улад прынялі ўдзел у трэцім сезоне «Танців з зірками», дзе зноў занялі другое месца.

У чэрвені 2007 года паведаміла пра выхад з праграмы «Шанс», дзе яна была вядучай на працягу 10 гадоў. Аднак пасля пераходу праекта на тэлеканал «1+1» Магілеўская вярнулася ў праект, з якім паспяхова супрацоўнічала ў 2008 годзе.

2008—2012: «Фабрыкі зорак»[правіць | правіць зыходнік]

Летам 2008 года «Новы канал» запрасіў Наталлю Магілеўскую стаць музычным прадзюсарам другога сезона «Фабрыкі зорак».

Пасля каласальнага поспеху праекта «Фабрыкі зорак — 3», прадзюсарам якой быў Канстанцін Меладзэ, Новы канал запусціў грандыёзны праект «Фабрыка зорак. Суперфінал», у якім адным з членаў журы была Наталля Магілеўская (акрамя яе — генеральны дырэктар «Новага канала» Ірына Лысенка і прадзюсар Канстанцін Меладзэ).

У 2010 годзе на тэлеканале «1+1» стартаваў тэлепраект «Зорка + Зорка». Магілеўская была сувядучай з Юрыем Гарбуновым[5].

У фінале «Голас. Дзеці», 2017 год.

2013—2019: «Танцы з зоркамі— 4»[правіць | правіць зыходнік]

У 2013 годзе Наталля прэзентавала міні-альбом «On-Line Проєкт», у які ўвайшло 6 песень[6].

1 лютага 2015 года Наталля прыняла ўдзел у здымках другога сезона вакальнага шоу «Голас. Дзеці» у ролі трэнера[7]. 11 кастрычніка 2015 года адбылася прэм’ера дзіцячага шоу талентаў «Маленькія гіганты» на тэлеканале «1+1», дзе яна была членам журы[8].

У 2017 годзе разам з Манацікам выпусціла рускамоўны сінгл «Я завелась»[9]. 27 жніўня на тэлеканале «1+1» адбылася прэм’ера чацвёртага сезону «Танцаў з зоркамі», дзе Наталлі прапанавалі крэсла суддзі, але яна адмовілася і замест гэтага стала ўдзельніцай[10]. У пары з Ігарам Кузьменка яна атрымала перамогу[11]. У лістападзе Наталля ў другі раз стала трэнерам вакальнага шоу «Голас Дзеці»[12].

У сакавіку 2019 года Магілеўская заявіла, што яна на пэўны час пераедзе ў Харкаў, дзе будзе займацца з дзецьмі ў філіяле сваёй дзіцячай школы і будзе суддзёй «Слабажанскай Лігі Смеху»[13].

У жніўні 2019 года да Дня Незалежнасці Украіны прэзентавала украінскамоўную версію сваёй песні «В Києві осінь»[14].

2022: Поўнамаштабнае ўварванне РФ ва Украіну[правіць | правіць зыходнік]

Наталля заставалася ў Кіеве[15], рыхтуючы спектакль «Я вдома» з выкарыстаннем вершаў Юрыя Рыбчынскага і ўласных песень[16]. Прадзюсарам спектакля стала Нона Кандрашова[17].

Дыскаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Альбомы[правіць | правіць зыходнік]

  • 1997 — «Ла-ла-ла»
  • 1998 — «Подснежник»
  • 1999 — «Только я»
  • 2001 — «Нетакая»
  • 2002 — «Зима»
  • 2003 — «Самоє…Самоє»
  • 2006 — «Відправила Message»
  • 2007 — «Этот танец»
  • 2008 — «Любила»
  • 2013 — «On-line проєкт»
  • 2020 — «Любов — то велика сила»

Узнагароды і намінацыі[правіць | правіць зыходнік]

Год Прэмія Намінацыя Праца Вынік
1999 Залатая Жар-птушка Спявачка Н/Д Перамога
Пісня Місяць Перамога
2001 Спявачка Н/Д Перамога
Сольная праграма ўкраінскага артыста Я — весна Намінацыя
2002 Песня Больше никогда не будет любви Перамога
Відэакліп Перамога
2006 Народная прэмія «Телезірка» Найлепшая тэлевядучая года Н/Д Перамога
2007 Пара года (разам з Уладам Ямай) Танці з зірками Перамога
Viva! Найкрасивіші! Найпрыгажэйшая жанчына Украіны Н/Д Перамога
2008 Чалавек года Спецыяльная ўзнагарода газеты «Комсомольская правда в Украине» — «Кумир українців» Н/Д Перамога
Viva! Найкрасивіші! Найпрыгажэйшая жанчына Украіны Н/Д Намінацыя
2009 Н/Д Намінацыя
2010 Н/Д Намінацыя
2012 YUNA Лепшы выканаўца Н/Д Намінацыя
Viva! Найкрасивіші! Найпрыгажэйшая жанчына Украіны Н/Д Намінацыя
2013 Н/Д Намінацыя
2017 Н/Д Намінацыя
M1 Music Awards Хіт года Завелась Намінацыя
Золотий Грамофон Намінацыя
Лепшы выступ на цырымоніі Я танцевала / Завелась Намінацыя
Музична платформа Найлепшая песня года Завелась Перамога
Все хорошо Перамога
2018 Viva! Найкрасивіші! Найкрасивіша жінка України Н/Д Намінацыя
Музична платформа Найлепшая песня года Я танцевала Перамога
2019 Ніч химер Выклік года Н/Д Перамога
2020 Українська пісня року Найлепшая песня Я Покохала Перамога
Ніч химер Заўжды ў трэндзе Н/Д Перамога
Музична платформа Найлепшая песня года Белый самолет Перамога
2021 Українська пісня року Легенда ўкраінскай песні Відірватись від землі Перамога
Музична платформа Найлепшая песня года До дна Перамога
Зірка на «Площі зірок» Музыка Н/Д Перамога
Ніч химер Настаўнік года Н/Д Перамога
2022 Українська пісня року Легенда ўкраінскай песні Н/Д Перамога

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • 19 красавіка 2001 года атрымала званне «Заслужаны артыст Украіны».[18]
  • 29 снежня 2004 года прэзідэнт Украіны Леанід Кучма асобным указам за вялікі асабісты ўклад у развіццё ўкраінскага песеннага мастацтва, высокае выканальніцкае майстэрства надаў Наталлі Магіле (Магілеўскай) ганаровае званне «Народная артыстка Украіны»[1].
  • Ордэн княгіні Вольгі III ст. (23 жніўня 2022) —за значныя заслугі ва ўмацаванні ўкраінскай дзяржаўнасці, мужнасць і самаадданасць, праяўленыя ў абароне суверэнітэту і тэрытарыяльнай цэласнасці Украіны, важкі асабісты ўклад у развіццё розных сфер грамадскага жыцця, адстойванне нацыянальных інтарэсаў нашай дзяржавы, добрасумленнае выкананне прафесійнага абавязку[19].

Іншае[правіць | правіць зыходнік]

На выбарах Прэзідэнта Украіны 1999 года яна, разам з шэрагам іншых выканаўцаў, падтрымлівала Леаніда Кучму. На выбарах 2004 года — Віктара Януковіча, а на выбарах 2010 года — Юлію Цімашэнка.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

  • Першы шлюб — з украінскім бізнэсмэнам Дзмітрыем Чалым (2004—2005).
  • Другі — з бізнэсмэнам Ягорам Далініным (2006—2011)[20].

Зноскі

  1. ↑ а б в Указ президента України від 29 грудня 2004 года № 1566/2004 «Про присвоєння почесного звання "Народний артист України"»
  2. ↑ а б Наталья Могилевская: биография, карьера и личная жизнь (руск.) (30 кастрычніка 2017). Архівавана з першакрыніцы 8 лютага 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  3. ↑ Переможниця "Танці з зірками 2017" Наталія Могилевська: кар’єра та життя артистки (30 кастрычніка 2017). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  4. ↑ Книга «100 знаменитых женщин Украины». Могилевская (Могила) Наталья. — Харьков: «Фолио», 2006. — С. 301—305
  5. ↑ Ведучі розважального шоу.(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 жовтня 2012. Праверана 26 листопада 2010.
  6. ↑ On-Line Проєкт - EP. Архівавана з першакрыніцы 25 вересня 2018. Праверана 24 верасня 2018.
  7. ↑ Лефф Свеццький. Наталя Могилевська стала тренером «Голос.Діти» (20 кастрычніка 2014). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  8. ↑ Судді "Маленьких гігантів": Могилевська, Шоптенко та Горбунов поділилися своїми дитячими невдачами (6 фото). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  9. ↑ Наталя Могилевська і Monatik представили нову версію пісні "Я завелася" (укр.). ukr.segodnya.ua. Архівавана з першакрыніцы 14 квітня 2017. Праверана 10 мая 2017.
  10. ↑ Могилевська заради шоу "Танці з зірками" схудла на 25 кг. Бульвар Гордона. Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  11. ↑ Могилевська зробила несподіване зізнання після перемоги на "Танцях з зірками". Обозреватель. Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  12. ↑ Голос. Діти: 4 сезон 1 випуск дивитися онлайн. РБК-Україна. Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2018. Праверана 23 верасня 2018.
  13. ↑ Наталья Могилевская решила переехать в Харьков. Архівавана з першакрыніцы 26 квітня 2019. Праверана 26 квітня 2019. (руск.)
  14. ↑  ПРЕМ'ЄРА! Могилевська - В Києві осінь (Українська версія, 2019)
  15. ↑ Могилевська вперше розповіла про свій будинок у Бучі, який знищили росіяни. РБК-Україна (27 чэрвеня 2022).
  16. ↑ Могилевська анонсувала моновиставу "Я вдома": вона виткана з реальних подій війни. Обозреватель (22 чэрвеня 2022).
  17. ↑ Могилевська про виставу "Я вдома": щаслива щоразу бачити повний зал. Обозреватель (19 верасня 2022).
  18. ↑ Указ президента України від 19 квітня 2001 года № 269/2001 «Про відзначення державними нагородами України»
  19. ↑ Указ президента України від 23 серпня 2022 года № 593/2022 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Незалежності України»;
  20. ↑ Неабходна задаць title= і url= для шаблона {{cite web}}. [1].(недаступная спасылка)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Могилевская (Могила) Наталья // 100 знаменитых женщин Украины. — Харьков: Фолио, 2006. — С. 301—305.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Наталля_Аляксееўна_Магілеўская&oldid=4402804"