Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка

Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко
14-ы прэм'ер-міністр Украіны
18 снежня 2007 — 11 сакавіка 2010
Прэзідэнт	Віктар Андрэевіч Юшчанка Віктар Фёдаравіч Януковіч
Папярэднік	Віктар Фёдаравіч Януковіч
Пераемнік	Мікалай Янавіч Азараў
Народны дэпутат Украіны VI склікання
23 лістапада 2007 — 19 снежня 2007
Народны дэпутат Украіны V склікання
25 мая 2006 — 14 чэрвеня 2007
11-ы прэм'ер-міністр Украіны
24 студзеня 2005 — 8 верасня 2005 (в. а. да 4 лютага 2005)
Прэзідэнт	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Папярэднік	Мікалай Янавіч Азараў (в. а.)
Пераемнік	Юрый Іванавіч Еханураў
Народны дэпутат Украіны IV склікання
14 мая 2002 — 4 лютага 2005
Віцэ-прэм'ер-міністр Украіны па ТЭК
30 снежня 1999 — 19 студзеня 2001
Прэм’ер-міністр	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Прэзідэнт	Леанід Данілавіч Кучма
Народны дэпутат Украіны III склікання
12 мая 1998 — 2 сакавіка 2000
Народны дэпутат Украіны II склікання
16 студзеня 1997 — 12 мая 1998
Партыя	Бацькіўшчына
Адукацыя	Нацыянальны горны ўніверсітэт[d] Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара
Навуковая ступень	кандыдат эканамічных навук
Прафесія	інжынер-эканаміст
Дзейнасць	эканаміст, палітык, бізнесмэн, прадпрымальнік
Веравызнанне	праваслаўе, УПЦ КП
Нараджэнне	27 лістапада 1960(1960-11-27) (59 гадоў) Днепрапятроўск, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР
Імя пры нараджэнні	Юлія Володимирівна Грігян
Бацька	Уладзімір Абрамовіч Грыгян
Маці	Людміла Мікалаеўна Цялегіна
Муж	Аляксандр Генадзевіч Цімашэнка
Дзеці	Яўгенія Аляксандраўна Цімашэнка
Сайт	tymoshenko.ua
Узнагароды	Ордэн Святой Варвары у 1998 годзе ад УПЦ МП.

Ю́лія Уладзі́міраўна Цімашэ́нка (укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко; прозвішча пры нараджэнні Грыгя́н, потым зменена на прозвішча маці Цяле́гіна, 27 лістапада 1960, Днепрапятроўск) — украінскі палітык, лідар палітычнага руху «Батьківщина» і БЮЦ (Блок Юліі Цімашэнка), адна з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі». Прэм’ер-міністр Украіны ў 2005 і з 18 снежня 2007 па 3 сакавіка 2010.

Біяграфія

Юлія Цімашэнка нарадзілася і жыла ў Днепрапятроўску, у 1984 годзе скончыла эканамічны факультэт мясцовага ўніверсітэта. У 1979 годзе пабралася шлюбам з партыйным службоўцам Аляксандрам Цімашэнкам.

На пачатку 90-х гадоў Цімашэнка сур’ёзна занялася бізнесам. Паводле некаторых ацэнак, у 1996 годзе кіраваная ёй сетка кампаній «Аб’яднаныя энергасістэмы Украіны» (асноўны імпарцёр газу з Расіі ва Украіну) кантралявала чвэрць эканомікі краіны. На той момант Юлія Цімашэнка была самай багатай жанчынай Украіны.

У 1999 годзе яна стала віцэ-прэм’ерам ва ўрадзе Віктара Юшчанкі. Пасля адстаўкі ўрада Віктара Юшчанкі Юлію Цімашэнку абвінавацілі ў карупцыі. Яна нават часова трапіла ў турму, дзе правяла некалькі тыдняў. Яе бізнес-імперыя была дашчэнту разбураная, і тады Цімашэнка пайшла ў палітыку. У 2002 годзе яе блок («Блок Юлії Тимошенко») паказаў неблагі вынік падчас парламенцкіх выбараў (7,2 %), а Цімашэнка стала адным з самых рэзкіх і радыкальных крытыкаў прэзідэнта Кучмы.

У першым студзеньскім нумары 2005 года вядомы ўкраінскі часопіс «Карэспандэнт» назваў Юлію Цімашэнку «рэвалюцыянерам годуа» (2004). На думку рэдакцыі, без яе падтрымкі і напору Віктару Юшчанку наўрад ці хапіла б рашучасці давесці справу да перамогі. Нават непахісныя праціўнікі назвалі Цімашэнку «галоўнай сілай і адначасова галоўнай слабасцю» ўкраінскай апазіцыі.

Юлія Цімашэнка была асноўнай паплечніцай Віктара Юшчанкі на прэзідэнцкіх выбарах ва Украіне ў 2004 г., адным з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі», пасля якой Юшчанка стаў прэзідэнтам Украіны.

У студзені 2005 г. В. Юшчанка прызначыў Ю. Цімашэнка прэм’ер-міністрам, але затым у верасні 2005 зняў яе з гэтай пасады. Пасля наступных парламенцкіх выбараў, на якіх БЮЦ атрымаў 30,7 % галасоў, Юлія Цімашэнка з 18 снежня 2007 г. зноў заняла пасаду прэм’ер-міністра Украіны.

Кандыдат на пасаду прэзідэнта Украіны на выбарах 2010 г., выйшла ў другі тур выбараў (7 лютага), дзе саступіла Віктару Януковічу. 3 сакавіка 2010 г. пайшла ў адстаўку з пасады прэм’ер-міністра.

5 жніўня 2011 г. арыштаваная, 11 лістапада 2011 г. прызнана вінаватай у перавышэнні службовых паўнамоцтваў і асуджана да 7 гадоў пазбаўлення волі.

11 кастрычніка 2011 года Пячэрскі суд Кіева вырак Ю. Цімашэнку да 7 гадоў зняволення за «перавышэнне службовых паўнамоцтваў». 22 лютага 2014 г. Вярхоўная Рада Украіны ўхваліла Пастанову № 751 «Аб выкананні міжнародных абавязкаў Украіны адносна вызвалення Цімашэнкі Ю. В.» паводле рашэння Еўрапейскага суда па правах чалавека ад 30 красавіка 2013 г. датычна «палітычнай матываванасці» пераследу. Адразу па вызваленні прыбыла з Харкава на «Еўрамайдан». Публічна абвясціла пра рашэнне балатавацца на пост Прэзідэнта Украіны.

На выбарах у 2014 годзе Юлія Цімашэнка атрымала 2 месца з 12,81 % галасоў выбарцаў; Пётр Парашэнка перамог у першым туры.

Зарэгістраваная ў якасці кандыдата на выбарах прэзідэнта ў 2019 годзе. На выбарах заняла трэцяе месца з 13,40 % галасоў выбарцаў і не прайшла ў другі тур.

Гл. таксама

• Прэзідэнцкія выбары ва Украіне (2004)
• Палітычны крызіс ва Украіне 2004 года
• Аранжавая рэвалюцыя
• Першы ўрад Цімашэнка (2005)
• Другі ўрад Цімашэнка (2007—2010)
• Газавы канфлікт паміж Расіяй і Украінай 2005—2006 года
• Універсал нацыянальнага адзінства
• Блок Юліі Цімашэнка

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
• Афіцыйная старонка (укр.) 
• Сайт Блоку Юліі Цімашэнка (укр.) 
• Юлія Цімашэнка на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў
• Афіцыйны блог tymoshenkoua — Юліі Цімашэнка у Жывым Журнале
• Юліі Цімашэнка ў сацыяльнай сетцы «Facebook»
• Юлія Цімашэнка ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
• Канал Юліі Цімашэнка на YouTube