Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка

	Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка; укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко
	14-ы прэм'ер-міністр Украіны
18 снежня 2007 — 11 сакавіка 2010
Прэзідэнт:	Віктар Андрэевіч Юшчанка; Віктар Фёдаравіч Януковіч
Папярэднік:	Віктар Фёдаравіч Януковіч
Пераемнік:	Мікалай Янавіч Азараў
	Народны дэпутат Украіны VI склікання
23 лістапада 2007 — 19 снежня 2007
	Народны дэпутат Украіны V склікання
25 мая 2006 — 14 чэрвеня 2007
	11-ы прэм'ер-міністр Украіны
24 студзеня 2005 — 8 верасня 2005 ; (в. а. да 4 лютага 2005)
Прэзідэнт:	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Папярэднік:	Мікалай Янавіч Азараў (в. а.)
Пераемнік:	Юрый Іванавіч Еханураў
	Народны дэпутат Украіны IV склікання
14 мая 2002 — 4 лютага 2005
	Віцэ-прэм'ер-міністр Украіны па ТЭК
30 снежня 1999 — 19 студзеня 2001
Прэм’ер-міністр:	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Прэзідэнт:	Леанід Данілавіч Кучма
	Народны дэпутат Украіны III склікання
12 мая 1998 — 2 сакавіка 2000
	Народны дэпутат Украіны II склікання
16 студзеня 1997 — 12 мая 1998
Партыя:	Бацькіўшчына
Адукацыя:	Нацыянальны горны ўніверсітэт[d]; Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара[d];
Навуковая ступень:	кандыдат эканамічных навук
Прафесія:	інжынер-эканаміст
Дзейнасць:	эканаміст, палітык, бізнесмэн, прадпрымальнік
Веравызнанне:	праваслаўе, УПЦ КП
Нараджэнне:	27 лістапада 1960 (57 гадоў); Днепрапятроўск, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР;
Імя пры нараджэнні:	Юлія Володимирівна Грігян
Бацька:	Уладзімір Абрамовіч Грыгян
Маці:	Людміла Мікалаеўна Цялегіна
Муж:	Аляксандр Генадзевіч Цімашэнка
Дзеці:	Яўгенія Аляксандраўна Цімашэнка
Сайт:	tymoshenko.ua
Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Цімашэнка.

Ю́лія Уладзі́міраўна Цімашэ́нка (укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко; прозвішча пры нараджэнні Грыгя́н, потым зменена на прозвішча маці Цяле́гіна, 27 лістапада 1960, Днепрапятроўск) — украінскі палітык, лідар палітычнага руху «Батьківщина» і БЮЦ (Блок Юліі Цімашэнка), адна з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі». Прэм'ер-міністр Украіны ў 2005 і з 18 снежня 2007 па 3 сакавіка 2010.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Юлія Цімашэнка нарадзілася і жыла ў Днепрапятроўску, у 1984 годзе скончыла эканамічны факультэт мясцовага ўніверсітэта. У 1979 годзе пабралася шлюбам з партыйным службоўцам Аляксандрам Цімашэнкам.

На пачатку 90-х гадоў Цімашэнка сур’ёзна занялася бізнесам. Паводле некаторых ацэнак, у 1996 годзе кіраваная ёй сетка кампаній «Аб’яднаныя энергасістэмы Украіны» (асноўны імпарцёр газу з Расіі ва Украіну) кантралявала чвэрць эканомікі краіны. На той момант Юлія Цімашэнка была самай багатай жанчынай Украіны.

У 1999 годзе яна стала віцэ-прэм’ерам ва ўрадзе Віктара Юшчанкі. Пасля адстаўкі ўрада Віктара Юшчанкі Юлію Цімашэнку абвінавацілі ў карупцыі. Яна нават часова трапіла ў турму, дзе правяла некалькі тыдняў. Яе бізнес-імперыя была дашчэнту разбураная, і тады Цімашэнка пайшла ў палітыку. У 2002 годзе яе блок («Блок Юлії Тимошенко») паказаў неблагі вынік падчас парламенцкіх выбараў (7,2%), а Цімашэнка стала адным з самых рэзкіх і радыкальных крытыкаў прэзідэнта Кучмы.

У першым студзеньскім нумары 2005 года вядомы ўкраінскі часопіс «Карэспандэнт» назваў Юлію Цімашэнку «рэвалюцыянерам годуа» (2004). На думку рэдакцыі, без яе падтрымкі і напору Віктару Юшчанку наўрад ці хапіла б рашучасці давесці справу да перамогі. Нават непахісныя праціўнікі назвалі Цімашэнку «галоўнай сілай і адначасова галоўнай слабасцю» ўкраінскай апазіцыі.

Юлія Цімашэнка была асноўнай паплечніцай Віктара Юшчанкі на прэзідэнцкіх выбарах ва Украіне ў 2004 г., адным з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі», пасля якой Юшчанка стаў прэзідэнтам Украіны.

У студзені 2005 г. В. Юшчанка прызначыў Ю. Цімашэнка прэм’ер-міністрам, але затым у верасні 2005 зняў яе з гэтай пасады. Пасля наступных парламенцкіх выбараў, на якіх БЮЦ атрымаў 30,7 % галасоў, Юлія Цімашэнка з 18 снежня 2007 г. зноў заняла пасаду прэм’ер-міністра Украіны.

Кандыдат на пасаду прэзідэнта Украіны на выбарах 2010 г., выйшла ў другі тур выбараў (7 лютага), дзе саступіла Віктару Януковічу. 3 сакавіка 2010 г. пайшла ў адстаўку з пасады прэм'ер-міністра.

5 жніўня 2011 г. арыштаваная, 11 лістапада 2011 г. прызнана вінаватай у перавышэнні службовых паўнамоцтваў і асуджана да 7 гадоў пазбаўлення волі.

11 кастрычніка 2011 года Пячэрскі суд Кіева вырак Ю. Цімашэнку да 7 гадоў зняволення за «перавышэнне службовых паўнамоцтваў»^[4]. 22 лютага 2014 г. Вярхоўная Рада Украіны ўхваліла Пастанову № 751 «Аб выкананні міжнародных абавязкаў Украіны адносна вызвалення Цімашэнкі Ю.В.» паводле рашэння Еўрапейскага суда па правах чалавека ад 30 красавіка 2013 г. датычна «палітычнай матываванасці» пераследу^[5]. Адразу па вызваленні прыбыла з Харкава на «Еўрамайдан». Публічна абвясціла пра рашэнне балатавацца на пост Прэзідэнта Украіны^[6]^[7].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

↑ Вярхоўная Рада Украіны
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #131430483 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
↑ «Вялікамучаніца» Цімашэнка нечакана атрымала яшчэ і шахцёрскі ордэн. 24.ua (29.8.2008).
↑ Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Звязда : газета. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
↑ Юлія Цімашэнка выйшла на волю , Еўрарадыё (22 лютага 2014). Праверана 25 верасня 2015.
↑ Тимошенко: "Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших" (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)
↑ Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
Афіцыйная старонка (укр.)
Сайт Блоку Юліі Цімашэнка (укр.)
Юлія Цімашэнка на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў
Афіцыйны блог tymoshenkoua — Юліі Цімашэнка у Жывым Часопісе
Юліі Цімашэнка у Facebook
Юлія Цімашэнка у «Twitter»
Канал Юліі Цімашэнка на YouTube

Папярэднік: Мікалай Янавіч Азараў	Прэм'ер-міністр Украіны 24 студзеня 2005 — 8 верасня 2005	Пераемнік: Юрый Іванавіч Еханураў
Папярэднік: Віктар Фёдаравіч Януковіч	Прэм'ер-міністр Украіны 18 снежня 2007 — 11 сакавіка 2010	Пераемнік: Мікалай Янавіч Азараў

Прэм'ер-міністры Украіны

Фокін • Сіманенка (в. а.) • Кучма • Звягільскі (в. а.) • Масол • Марчук • Лазарэнка • Дурдзінец (в. а.) • Пуставойценка • Юшчанка • Кінах • Януковіч • Азараў (в. а.) • Януковіч • Азараў (в. а.) • Цімашэнка • Еханураў • Януковіч • Цімашэнка • Турчынаў (в. а.) • Азараў • Арбузаў (в. а..) • Яцанюк • Гройсман

Шаблон:Першая дзясятка спісу "БЮЦ" на парламенцкіх выбарах на Украіне 2007 года

[1] Вярхоўная Рада Украіны

[_c8cbb7522ddee79c-2] Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #131430483 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q304037"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q256507"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q170109"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>

[3] «Вялікамучаніца» Цімашэнка нечакана атрымала яшчэ і шахцёрскі ордэн. 24.ua (29.8.2008).

[4] Суд даў Цімашэнцы 7 гадоў // Звязда : газета. — 12 кастрычніка 2011. — № 195 (27058). — С. 3. — ISSN 1990-763x.

[5] Юлія Цімашэнка выйшла на волю , Еўрарадыё (22 лютага 2014). Праверана 25 верасня 2015.

[6] Тимошенко: "Мы должны наказать всех виновных, иначе не будем достойны памяти погибших" (ДОБАВЛЕНЫ ФОТО) (укр.)

[7] Юлія Тимошенко вже на Майдані, попрощалася з загиблими (укр.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка

Змест

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Навігацыя

Асабістыя прылады

Прасторы назваў

Варыянты

Віды

Яшчэ

Знайсці

Навігацыя

Друк/экспарт

У іншых праектах

Прылады

На іншых мовах