Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка

Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко
14-ы прэм'ер-міністр Украіны
18 снежня 2007 — 11 сакавіка 2010
Прэзідэнт:	Віктар Андрэевіч Юшчанка Віктар Фёдаравіч Януковіч
Папярэднік:	Віктар Фёдаравіч Януковіч
Пераемнік:	Мікалай Янавіч Азараў
Народны дэпутат Украіны VI склікання
23 лістапада 2007 — 19 снежня 2007
Народны дэпутат Украіны V склікання
25 мая 2006 — 14 чэрвеня 2007
11-ы прэм'ер-міністр Украіны
24 студзеня 2005 — 8 верасня 2005 (в. а. да 4 лютага 2005)
Прэзідэнт:	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Папярэднік:	Мікалай Янавіч Азараў (в. а.)
Пераемнік:	Юрый Іванавіч Еханураў
Народны дэпутат Украіны IV склікання
14 мая 2002 — 4 лютага 2005
Віцэ-прэм'ер-міністр Украіны па ТЭК
30 снежня 1999 — 19 студзеня 2001
Прэм’ер-міністр:	Віктар Андрэевіч Юшчанка
Прэзідэнт:	Леанід Данілавіч Кучма
Народны дэпутат Украіны III склікання
12 мая 1998 — 2 сакавіка 2000
Народны дэпутат Украіны II склікання
16 студзеня 1997 — 12 мая 1998
Партыя:	Бацькіўшчына
Адукацыя:	Нацыянальны горны ўніверсітэт[d] Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара[d]
Навуковая ступень:	кандыдат эканамічных навук
Прафесія:	інжынер-эканаміст
Дзейнасць:	эканаміст, палітык, бізнесмэн, прадпрымальнік
Веравызнанне:	праваслаўе, УПЦ КП
Нараджэнне:	27 лістапада 1960(1960-11-27) (58 гадоў) Днепрапятроўск, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР
Імя пры нараджэнні:	Юлія Володимирівна Грігян
Бацька:	Уладзімір Абрамовіч Грыгян
Маці:	Людміла Мікалаеўна Цялегіна
Муж:	Аляксандр Генадзевіч Цімашэнка
Дзеці:	Яўгенія Аляксандраўна Цімашэнка
Сайт:	tymoshenko.ua
Узнагароды:	Ордэн Святой Варвары у 1998 годзе ад УПЦ МП.

Ю́лія Уладзі́міраўна Цімашэ́нка (укр.: Юлія Володимирівна Тимошенко; прозвішча пры нараджэнні Грыгя́н, потым зменена на прозвішча маці Цяле́гіна, 27 лістапада 1960, Днепрапятроўск) — украінскі палітык, лідар палітычнага руху «Батьківщина» і БЮЦ (Блок Юліі Цімашэнка), адна з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі». Прэм'ер-міністр Украіны ў 2005 і з 18 снежня 2007 па 3 сакавіка 2010.

Біяграфія

Юлія Цімашэнка нарадзілася і жыла ў Днепрапятроўску, у 1984 годзе скончыла эканамічны факультэт мясцовага ўніверсітэта. У 1979 годзе пабралася шлюбам з партыйным службоўцам Аляксандрам Цімашэнкам.

На пачатку 90-х гадоў Цімашэнка сур’ёзна занялася бізнесам. Паводле некаторых ацэнак, у 1996 годзе кіраваная ёй сетка кампаній «Аб’яднаныя энергасістэмы Украіны» (асноўны імпарцёр газу з Расіі ва Украіну) кантралявала чвэрць эканомікі краіны. На той момант Юлія Цімашэнка была самай багатай жанчынай Украіны.

У 1999 годзе яна стала віцэ-прэм’ерам ва ўрадзе Віктара Юшчанкі. Пасля адстаўкі ўрада Віктара Юшчанкі Юлію Цімашэнку абвінавацілі ў карупцыі. Яна нават часова трапіла ў турму, дзе правяла некалькі тыдняў. Яе бізнес-імперыя была дашчэнту разбураная, і тады Цімашэнка пайшла ў палітыку. У 2002 годзе яе блок («Блок Юлії Тимошенко») паказаў неблагі вынік падчас парламенцкіх выбараў (7,2%), а Цімашэнка стала адным з самых рэзкіх і радыкальных крытыкаў прэзідэнта Кучмы.

У першым студзеньскім нумары 2005 года вядомы ўкраінскі часопіс «Карэспандэнт» назваў Юлію Цімашэнку «рэвалюцыянерам годуа» (2004). На думку рэдакцыі, без яе падтрымкі і напору Віктару Юшчанку наўрад ці хапіла б рашучасці давесці справу да перамогі. Нават непахісныя праціўнікі назвалі Цімашэнку «галоўнай сілай і адначасова галоўнай слабасцю» ўкраінскай апазіцыі.

Юлія Цімашэнка была асноўнай паплечніцай Віктара Юшчанкі на прэзідэнцкіх выбарах ва Украіне ў 2004 г., адным з лідараў «Аранжавай рэвалюцыі», пасля якой Юшчанка стаў прэзідэнтам Украіны.

У студзені 2005 г. В. Юшчанка прызначыў Ю. Цімашэнка прэм’ер-міністрам, але затым у верасні 2005 зняў яе з гэтай пасады. Пасля наступных парламенцкіх выбараў, на якіх БЮЦ атрымаў 30,7 % галасоў, Юлія Цімашэнка з 18 снежня 2007 г. зноў заняла пасаду прэм’ер-міністра Украіны.

Кандыдат на пасаду прэзідэнта Украіны на выбарах 2010 г., выйшла ў другі тур выбараў (7 лютага), дзе саступіла Віктару Януковічу. 3 сакавіка 2010 г. пайшла ў адстаўку з пасады прэм'ер-міністра.

5 жніўня 2011 г. арыштаваная, 11 лістапада 2011 г. прызнана вінаватай у перавышэнні службовых паўнамоцтваў і асуджана да 7 гадоў пазбаўлення волі.

11 кастрычніка 2011 года Пячэрскі суд Кіева вырак Ю. Цімашэнку да 7 гадоў зняволення за «перавышэнне службовых паўнамоцтваў». 22 лютага 2014 г. Вярхоўная Рада Украіны ўхваліла Пастанову № 751 «Аб выкананні міжнародных абавязкаў Украіны адносна вызвалення Цімашэнкі Ю.В.» паводле рашэння Еўрапейскага суда па правах чалавека ад 30 красавіка 2013 г. датычна «палітычнай матываванасці» пераследу. Адразу па вызваленні прыбыла з Харкава на «Еўрамайдан». Публічна абвясціла пра рашэнне балатавацца на пост Прэзідэнта Украіны.

На выбарах у 2014 годзе Юлія Цімашэнка атрымала 2 месца з 12,81% галасоў выбарцаў; Пётр Парашэнка перамог у першым туры.

Зарэгістраваная ў якасці кандыдата на выбарах прэзідэнта ў 2019 годзе. На выбарах заняла трэцяе месца з 13,40% галасоў выбарцаў і не прайшла ў другі тур.

Гл. таксама

• Прэзідэнцкія выбары ва Украіне (2004)
• Палітычны крызіс ва Украіне 2004 года
• Аранжавая рэвалюцыя
• Першы ўрад Цімашэнкі (2005)
• Другі ўрад Цімашэнкі (2007—2010)
• Газавы канфлікт паміж Расіяй і Украінай 2005—2006 года
• Універсал нацыянальнага адзінства
• Блок Юліі Цімашэнкі

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юлія Уладзіміраўна Цімашэнка
• Афіцыйная старонка (укр.) 
• Сайт Блоку Юліі Цімашэнка (укр.) 
• Юлія Цімашэнка на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў
• Афіцыйны блог tymoshenkoua — Юліі Цімашэнка у Жывым Часопісе
• Юліі Цімашэнка у Facebook
• Юлія Цімашэнка у «Twitter»
• Канал Юліі Цімашэнка на YouTube